De reis naar huis verliep volledig zoals gepland. Om 5.30 uur ging de wekker (dan is het prettig als je op een steenworp afstand van het station (Termini) een hotel hebt) en een uurtje later zat ik in de trein (de Leonardo Express) naar Rome Fiumicino Airport.
Deze deed er ruim 30 minuten over zodat ik circa drie uur voor vertrek van het vliegtuig op de luchthaven aanwezig was. Niet perse nodig, want men heeft het hier stukken beter voor elkaar dan in Amsterdam, maar ja, als je richting huis gaat wil je toch geen onnodig risico lopen toch?
En nu had ik mooi de tijd om eens aan mijn boek te beginnen, want dat had ik al die tijd wel met me meegesleept maar lezen was er nog niet van gekomen. Dat slepen viel trouwens wel mee want het was maar een zgn. Dwarsligger. Qua inhoud een volledig boek maar qua vormgeving niet meer dan een boekje. Al met al vertrokken we uiteindelijk met een kwartiertje vertraging, hetgeen we trouwens tijdens de vlucht en het hele korte taxiën op Schiphol helemaal zouden inhalen.
Omdat ik voor het eerst met Easyjet vloog (dat toch te boek staat als echte prijsvechter) had ik me er maar niet al te veel van voorgesteld. Dit viel echter voor de volle 100% mee. Keurig schoon toestel, keurig nette bemanning en ruime zitplaatsen. Maar wellicht kwam dat laatste doordat ik bij de nooduitgang zat… Altijd een veilig gevoel op 10.000 meter hoogte…
Ik zat naast een jong stel uit Zoetermeer (waar ik zelf circa 10 jaar gewerkt heb) waarvan zij bij de Gemeente Zoetermeer in het sociale domein werkte als een sort-off Armoede Regisseuse zodat we gespreksstof genoeg hadden toen het onderwerp Schuldhulp eenmaal aan de orde kwam.
M.a.w. niet alleen het vliegtuig vloog, maar de tijd ook…

Omdat ik alleen handbagage had en geen zaken van de band meer hoefde af te gaan halen nam ik op Schiphol de eerste de beste uitgang uit de bagagehal en vond al heel snel Joke, die gespannen de bagagehal aan het screenen was en mij dus helemaal niet achter haar verwachtte….
Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen hoe blij we allebei waren om elkaar weer te zien.
Na een uitgebreide bak koffie togen we langzaam richting het treinstation om aldaar de trein richting Voorschoten te pakken. In dat tochthok op Schiphol kwam eindelijk mijn fleece vest, dat ik ruim drie weken met me had meegezeuld (maar nog geen enkele keer gedragen had) gelukkig toch nog van pas.
We hadden zoveel om bij te praten dat het missen op station Leiden van de aansluitende trein (richting Voorschoten) de pret niet mocht drukken.

Al met al stapte ik, samen met Joke, op donderdag 26 mei 2022 om circa 15.30 uur ons huis aan de Rembrandtlaan 182 te Voorschoten, dat voor de gelegenheid feestelijk versierd was, weer binnen.
Moe maar voldaan en wederom een geweldige ervaring en veel (her-)nieuw(d)e indrukken rijker.

Nog wat wetenswaardigheden, cijfers, etc.
Volgens mijn “Google Maps Time tijdlijn” heb ik deze fietsreis 73 steden, 105 plaatsen en 10 landen (Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Liechtenstein, Italië en Vaticaanstad) een of meerdere keren aangedaan.

Als ik de Reitsma route die ik in 2019 verreden heb vergelijk met de dit jaar verreden (Benjaminse) route dan vallen de navolgende zaken op:

De Reitsma route was (volgens mijn kilometerteller) 21 km langer. T.w. 2.382 versus 2.361 km. Een te verwaarlozen verschil dus…..

Over de Benjaminse route heb ik 23 dagen gedaan (gemiddeld 103 km per dag), en over de Reitsma route indertijd 22 dagen (gemiddeld 108 km per dag). Het “venijn” zat ‘m dit jaar echt in de staart. Lees; dus in de laatste week in Italië. In 2019 volgde ik een route langs de Adriatische kust die de Apennijnen voor een deel ontweek en dit jaar verliep de route meer via de linkerkant van de Italiaanse laars (de Ligurische Zee) en dwars door c.q. over de Apennijnen.
Gevoelsmatig heb ik gedurende de Benjaminse route meer hoogtemeters te verteren gehad dan indertijd tijdens de Reitsma route waarbij sprake was van circa 20.000 hoogtemeters. Ik heb geprobeerd mijn gevoel te staven met alle hierover beschikbare informatie, maar anders dan dat je zou verwachten moest zelfs Paul Benjaminse f mij desgevraagd het antwoord schuldig blijven.

Had ik Strava maar iedere dag aangezet, dan had ik het nu geweten…..

Één ding weet ik echter wel, dat mede door alle inspanning mijn lichaamsgewicht is afgenomen van 72,5 naar 68,5 kg. En dat is mooi meegenomen toch?!

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome