Hoewel het zaterdag was, was ik toch weer behoorlijk op tijd wakker. En ja wat doe je dan? Ga je liggen wachten op de wekker of ga je er op de duur toch maar uit? Ik koos voor het laatste want had goed geslapen en had er weer zin in. En terwijl de veerpont voor mijn kamerraam al "Heen en weer" ging (ken uw klassiekers) maakte ik me klaar voor vertrek. Geen ontbijt (dat werd pas vanaf 8.30 uur geserveerd en daar wilde ik niet op wachten) maar de koffie die ik wel zelf kon maken smaakte prima. Daar zelfs de bediening grotendeels nog niet wakker was werd gezegd voor de betaling daar dan nog maar even op te wachten. Mooi niet. Uiteindelijk heb ik bij een sort-off Manuel (ken wederom uw klassiekers) afgerekend. Hij wist niet hoe kaarten e.d. werkten maar als het cash kon...
Ook een rekening of zoiets kon hij niet maken, geen punt, mij maak je niet gek, ik heb een foto als "bewijs".
Nb. De rekening kreeg ik twee weken later alsnog netjes in Voorschoten in de bus ......
Rond 07.45 uur zat ik op de fiets. Het was nog redelijk fris maar het beloofde een mooie zonnige dag te worden. Alvorens het dorp te verlaten ging ik toch eerst even langs bij de bakker om 1. mijn ontbijt alsnog te scoren en 2. mijn lunch. Bij de 1e bakker stond een rij van hier tot Overschie. Heb ik weer..... Maar er was er ietsje verderop nog eentje zei "de rij". Die was zeker te ver weg voor de oudjes want daar werd ik wel direct geholpen.
Ik koos voor een "Rinus ontbijtje". Zegt jullie natuurlijk niets maar wellicht wil Joke dat bij gelegenheid eens een keertje uitleggen?! Lekker peuzelend reed ik het dorp uit en ging prompt verkeerd. Kan gebeuren als je je aandacht niet op de weg hebt maar bij vingers met chocolade.
Het eerste deel van de etappe van vandaag ging door een landelijk gebied waar o.a. verdacht veel mensen in de spargelvelden aan het werk waren. Echt Paas eten hier. Pasen wordt hier trouwens een stuk groter gevierd dan bij ons. Alles (op Horeca en bezinestations na) is hier op last van de (politiek) katholieke meerderheid dicht. Zelfs de tuincentra, meubelboulevards en supermarkten. Hetgeen wel vervelende gevolgen voor mij heeft. Ik moest vandaag voor twee dagen inkopen. Bananen, sportdrank, biertje, fruit, brood, kaas, yoghurt enz. enz. Is mijn fiets nog zwaarder......
Via Langwaden, Lorsch, Weinheim en Ladenburg kwam ik langs de rivier de Neckar te rijden en in Heidelberg terecht.
Grote (studenten) stad zeg. Heeft me 10 km gekost om daar helemaal doorheen te komen.... Hoofdzakelijk langs de rivier (waar veel studenten in de zon aan lagen). Maar zeker de moeite waard!
De rest van de route was dat vandaag ook! De Neckar is zeker net zo groot (breed) als de Rijn maar het dal is minder druk (geen treinen, minder auto's en het fietspad aan de groene autovrije kant) en je rijd van het ene romantische plaatsje naar het andere.
Trouwens wel leuk dat ik nu eens door veel plaatsen rij die ik eigenlijk alleen maar ken van de grote borden boven en langs de Autobahn uit de tijd dat we ieder jaar met de auto richting Zuid Duitsland en Oostenrijk op vakantie gingen.
Al met al was ik rond 16.30 uur in Zwingenberg waar ik in het hotel Zur Wolfsschlucht slaap. Niets mis mee.
Wel jammer was dat de ingang van de vlak naast het hotel liggende Wolfsschlucht op last van de Gemeente was afgesloten. Heb ik weer...........
Net voor morgen (uit mijn routeboekje) telefonisch (dit keer) alvast een Gasthof geboekt.
Heb ik morgen tenminste weer iets om naar toe te fietsen 😉.

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome