Heerlijk geslapen met het geluid van de vlakbij langs stromende rivier de Loisach op de achtergrond. Het was wel stevig koud geweest want de zaken die ik ter koeling op het balkon had gezet (bidons, kaas, yoghurt e.d.) waren steen- en steenkoud. Wel weer netjes op tijd wakker (06.15 uur) zodat ik op mijn gemak kon douchen, mijn spullen inpakken (daar zit inmiddels al een aardige routine in) en mijn fiets, die zo'n beetje in de koeienstal had overnacht (arme fiets ik maak het wel weer goed), op te laden. En toen stond het ontbijt klaar..
Had mevrouw de boerin, tussen het koeien melken door, prima geregeld. Niets slechts over te melden. Nou ja, het eitje had iets zachter gemogen...... En dat (logies en ontbijt) voor de lieve som van EUR 30,00.
Daarvoor slaap je in Nederland niet eens bij het Leger des Heils.....
Na hartelijk afscheid te hebben genomen en de plaatselijke bakker met een bezoek te hebben vereerd vertrok ik, na Joke haar dagelijkse "startbericht" te hebben gezonden, om precies 07.50 uur richting Oostenrijk.
Via het groene en rustige dal van de Loisach reed ik in zuiderlijke richting naar wat later de Zugspitze zou blijken te zijn. De hoogste berg van Duitsland. Ooit eens op geweest een jaar of 20 a 25 geleden....
De eekhoorntjes die in grote getale over het fietspad schoten hadden daar echter geen boodschap aan.
En ook de vogels die net, nou ja net, wakker waren ook niet.
Via een grauwe industrie buiten wijk bereikte ik Garmisch Partenkirchen. Vooral bekend van de wintersport en van het skischans springen op 1 januari van elk jaar. Daarna begon het echte en betere klimwerk.
Via Klaus en Barmsee kwam ik op het fietspad langs de Isar richting Mittenwald terecht welke na deze stad over ging in de Leutascher Ache. Af en toe 10 of 12 % alsof het niets was. Da's echt niet leuk.....
Om circa 13.00 uur passeerde ik tijdens een klim van 1,8 km (7-8%) de Oostenrijkse grens. Best wel een dingetje op dat moment. Moet je toch even van de fiets af voor een plaatje. Eenmaal boven gekomen (waar ook de Oostenrijkse ingang naar de Leutaschklamm bleek te zijn) strekte zich een mooie, 20 km lange langs wel 15 plaatsjes lopen dalweg voor me uit. Lekker doorkachelen was er echter niet bij, door de forse tegenwind mocht ik blij zijn als ik aan de 12 km per uur kwam. En dan is zo'n mooie weg opeens toch enorm lang hoor.....
Maar aan alles komt een eind. Na deze letterlijk en figuurlijke tegenwind moest er ook nog eens verder worden geklommen naar het hoogste punt van vandaag; de Buchener Hoge op 1.256 meter.
Na de klim moest het jasje weer snel aan want zo warm was het daar boven niet. Wellicht ook de reden dat er daar nog zoveel sneeuw lag. Het wintersportseizoen is daar net afgelopen moet je weten. Daarom hebben veel hotel en Gasthof uitbaters vakantie en is het voor deze jongen wat moeilijker om onderdak te vinden.
Na een 7 kilometer lange afdaling van 9-10% naar de stad Telfs (pijn in mijn handen van het remmen) kon het jasje weer snel uit. Daar was het een stuk aangenamer.... Na Telfs kwam ik al vrij snel op de Inntalradweg terecht. En die zou ik een kilometer of 18 moeten volgen tot aan mijn volgende slaapplaats: Haiming.
En dit keer had ik het hele stuk wind mee !! En dat is best wel fijn aan het eind van de fietsdag.
Ik was derhalve best op tijd bij Gasthof Stern "Zickeler" aan de Alte Bundesstrasse nummer 11.
Niets mis mee. Alleen geen Internet .... Ook wel eens lekker rustig....
Na wat inkopen en de dagelijkse was te hebben gedaan was het tijd voor douchebeurt 2 van die dag en repte ik me al snel naar het bijbehorende restaurantje voor een riesen Wiener Schnitzel.
En riesen was hij.....
Na dit verslag te hebben bijgewerkt kroop ik er snel in.
Ik maak me wel wat zorgen. Zeer veel boeren waren vandaag druk met het heen en weer rijden van stront.
Dat stinkt maar wat veel vervelender is dat het vaak een teken aan de wand is dat het gaat regenen.
En de weerberichten bevestigden dit ook nog eens....
Ik zal wel zien morgen....

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome