Na in één ruk te hebben doorgeslapen (dat gebeurt me niet vaak) was ik tijdig wakker. Gisteravond was ik nog bang voor geluidsoverlast want de straatgeluiden galmden nogal tussen al die gebouwen (en het raam moest toch wel openblijven vanwege de warmte) maar dat viel gelukkig 100% mee. Na zelf alvast mijn fiets uit de keuken gehaald te hebben en deze naar de begane grond te hebben gebracht (gisterenavond had ik nog hulp maar nu was er helaas niemand te zien) ging ik maar eens kijken of ik al kon ontbijten want officieel begon dit "pas" om 7.45 uur. Maar de dame die het verzorgde schoot al aardig op en had er geen moeite mee als ik alvast aanschoof en begon met wat er zoal al klaar stond. Hoewel Hotel Albergo la Svolta in Brescia maar een gemiddeld hotel is was het ontbijt van grote klasse. Alles vers, zo nodig lekker warm en inclusief kaas, ei en dergelijke. Dus niet allemaal zoete zooi. De chocoladecroisant kon ik echter niet laten liggen....
Na de bovenbedoelde dame een uitgebreid compliment gemaakt te hebben (ze verstond de helft niet maar begreep mijn intentie wel in ieder geval) vertrok ik precies om 8.00 uur.
Een fijn moment zo rond de spits om een grote Italiaanse stad uit te rijden.
Met wat hulp van Mw. G. Maps lukte dat wonderwel toch heel aardig. Alleen hou je de drukte ook buiten de stad zelf toch nog wel even. Uiteindelijk werd het gelukkig weer landelijk en rustig en via St. Eufemia, Rezzato (waar ik nog even een oude kerk binnen wipte) kwam ik op de plaatselijke fietsroute naar Desenzano terecht. En daar, in Desenzano, was mijn eerste echte stop dan ook. Aan de oevers van het Gardameer. Best mooi maar toch ook een hele toeristische boel hoor. Veel Nederlanders ook. Wel weer handig als je iemand nodig hebt om een foto te maken.
De route ging daarna verder via Pozzolengo alwaar ik circa een uur verloor omdat ik zo'n 12 kilometer moest omrijden wegens een geblokkeerd snelweg viaduct. Normaal laat ik me dan niet snel afschrikken en probeer ik het toch (want meestal lukt het met een beetje kunst en vliegwerk dan toch wel) maar dit was helaas een hopeloze zaak. Maar wat doe je er aan? Even mopperen (op wie eigenlijk?) en verder fietsen. Via Castellaro en Mozambano kwam ik in Vallegio sul Mincio terecht waar ik door een groot oud kasteelcomplex heen reed waar vanaf je een prachtig uitzicht had op de rivier Mincio. Een plaatje, je zou er mogen wonen; zie foto's.
Daarna deed ik Marengo aan en Soave alvorens de buitenwijken van Mantova in te rijden. En dan is het toch nog een stuk alvorens ik voor de deur van mijn B&B Ai Gardini del Te (112 Via della Conciliazione Mantua, 46100 Mantova) van mijn fiets afstapte. Ik was mooi op tijd voor mijn doen (17.00 uur). Ik werd al verwacht en mijn fiets ging de garage in en ene Elena hielp me om mijn bagage naar mijn kamer te brengen. Een kamer die tijdens de Corona crisis geheel was gerenoveerd en zelfs nog nieuw rook. M.a.w. Ik zat (lees; lag) goed de komende nacht.
Maar eerst ergens lekker rustig in de tuin van een restaurant een pizza gehapt. Ik was te vroeg, de keuken gaat pas om 19.00 uur open zei een chagrijnige cameriere (ober). Geeft niks grapte ik als de bar maar open is; dus doe mij maar een biertje!
Ik geloof dat hij er niet echt de lol van in zag.
Maakte mij niet veel uit het biertje smaakte er niet minder om, wellicht nog wel lekkerder ;-).

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome