Hoewel ik vrij laat was gaan slapen was ik toch weer voor de wekker wakker. Onder het motto van de ochtend stond heeft goud in de mond er toch maar uitgestapt en begonnen met de voorbereidingen voor wat de twintigste fietsdag zou worden. Alvorens te gaan ontbijten eerst maar even afgerekend met de dame waarbij ik telefonisch had gereserveerd. Zij had onheilspellende berichten over het weer hetgeen mijn goede humeur echter niet kon bederven. Ik maak me maar niet meer te druk over de zaken die ik toch niet kan veranderen.
Over het algemeen valt het allemaal best mee. Ook dit keer. Waar ik reed was het op dat moment droog, niets te klagen dus. Het ontbijt was in een naastgelegen etablissement. Ik at samen met een Zwitsers fietskoppel (m/v wat ze verder samen doen weet ik niet alleen dat ze samen op weg naar Rome zijn) dat in hetzelfde hotel logeerde. Dat was trouwens voor het eerst deze trip (andere fietsers in the house....). Zij verbaasden zich vooral over de reuze slechte kwaliteit van de wegen naarmate men zuidelijker kwam. Iets wat ik ook al aan den lijve had ondervonden. Daarnaast maakten wij ons vrolijk over de dame die de croissantjes moest opwarmen en de koffie moest maken. Zij had blijkbaar nooit drie eters tegelijk gehad want ze maakte zich bijzonder druk. Van de stress heeft ze in de tussentijd buiten wel drie peuken staan leeg trekken. Om precies 08.00 uur stapte ik op de fiets en 2 minuten later zat ik op de juiste route. Dat is wel eens anders geweest. Niet alle hotels liggen namelijk pal aan de route. Het weer zag er prachtig uit en het was heerlijk helder. Het eerste deel van de route verliep langs stille landweggetjes en er was alle tijd om van alles wat groeit en bloeit te genieten. Ik passeerde o.a. La Bruna, Resina en Piccione en om een uur of elf had ik er al lekker wat op zitten. Hoewel Assisi niet op de route ligt zag ik het al van ver liggen. Dat kan ook niet anders want het ligt pontificaal bovenop een berg. En het stadje zag er op afstand al heel erg indrukwekkend uit. Zonde om zomaar aan voorbij te rijden, daar krijg je dan later spijt van dacht ik bij mezelf. Dan maar wat later binnen vanavond. Hoewel de klim er naar toe bijzonder pittig was, wat heet, was het allemaal zeer de moeite waard, hoewel het ook erg toeristisch is. De basiliek was schitterend en het graf van St. Franciscus van Assisi (de naamgever van de huidige paus) is iets wat je dan gelijk mooi mee pikt. Deed me allemaal erg denken aan Jacobus in Santiago de Compostella. Ik vind het nog steeds jammer dat ras katholieken zoals mijn vader en schoonvader en schoonmoeder dit soort zaken nooit bezocht c.a. gezien hebben. Idem wat de St. Pieterskerk met het graf van Petrus die ik als het goed is maandag en dinsdag voor een 2e keer kan gaan bewonderen. Na een klein uurtje de teorsit te hebben uitgehangen maakte ik de afdaling van Assisi naar S. Maria Degli Angeli en pakte de route verder op. Zo snel het allemaal in de ochtend ging zo traag ging het in de middag.
Er moest veel en stevig geklommen worden. Van 200 naar 400 meter, van 200 naar 600 meter en dan al die op en neertjes pfffffff..... Morgen staan er trouwens ook nog een aantal op het programma.....
In Bevagna at ik om een uur of half twee. Vers brood met verse schapenkaas, yoghurt en een banaan, en Hans kon er weer tegen aan. Moest ook wel want er zou zeker nog zo'n 4 uur gefietst moeten worden.
Uiteindelijk werd na enig zoeken, zelfs met Google Maps, via een waar doolhof van steegjes en krochten mijn B&B Antico Portale aan de Via Colonna 13 in Acquasparta bereikt. Een prachtig gebouw op een plek waar je zoiets niet verwachten zou, namelijk in een klein steegje in het midden van een Middeleeuws aandoende stad.
Morgen nog 90 en maandag nog 43 km. Dan zit het er op.
Donderdag wellicht weer de rondje Kaag. Maar dan zonder bagage....

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome