Heerlijk rustig geslapen in Alexandro's appartement. Maar toch weer redelijk vroeg wakker. Er moest namelijk vandaag best nog een aardig stukje gefietst worden en het beloofde heet te worden. Dus als je dan vroeg op pad gaat heb je in ieder geval nog enkele frisse uurtjes.
Het was een Italiaans ontbijt. Dus veel zoetigheid. Maar voor de rest mocht ik er niet over klagen. Er was dermate veel yoghurt en fruit en cakejes en dergelijke dat ik er ook een goede lunch aan overhield.
En omdat ik ook nog het e.e.a. in voorraad had hoefde ik alleen voor een paar biertjes en sportdrank een supermarkt in. En die kom je hier langs de weg regelmatig tegen. Altijd buiten het (oude) centrum dat vaak autovrij is, maar meestal aan de rand van de stad. Dat was in Frankrijk wel anders...
Voordat ik echt kon vertrekken had het nogal wat voeten in de aarde. Mijn fiets moest de trap af en nadat deze opgeladen was moest hij ook nog de oude stad uit. Via steile hellingen, trapjes etc. Ik liep al te hijgen voordat ik er goed en wel op zat. Maar het had wel wat.....
Het begon direct met klimwerk en zou de hele dag op en neer blijven gaan. Al de stadjes waar ik door heen reed (je moet er ook echt naar toe, je kunt niet sneaky een andere lager gelegen weg pakken) liggen altijd bovenop de berg en zijn allemaal best de moeite waard, maar het is ontzettend vermoeiend.
Achtereenvolgens passeerde ik Soriano nel Cimino, Vignanello, Vallerano Carbognano, Caprarola en Mazzano Romano en stevende ik op Calcata aan. Dat stadje had ik in 2019 aangedaan en er toen zelfs geslapen. Toen regende het bijna de hele dag pijpenstelen, onweerde het zelfs en was het best fris. Dat was nu wel even anders met 32 graden. Tsja, wat kun je nu eigenlijk beter hebben? Daarna werd Magliano Romano nog aangedaan en eindigde ik in Formello. Alwaar mijn GPS even van slag raakte. En zoek dan in de oude binnenstad maar de Via del Forno nummer 6 alwaar mijn B&B La Scaletta aan gevestigd is. Gelukkig trof ik een inboorling die mij er zelfs naar toe bracht. Half 6 was ik binnen. Toch weer best weer een lange dag.
Hoewel de man met de hamer gelukkig weg bleef ging het niet echt gemakkelijk vandaag. Continue op en neer bij hoge temperaturen hakt er wel in kan ik je zeggen. Maar de moraal is goed want morgen heb ik een makkie voordat ik feestelijk door de inwoners van Rome wordt welkom geheten op de Via Gladiola. Of haal ik nu wat dingen door elkaar?
Nog een keer mijn avondritueel uitgevoerd. Bier in het bidet met koud water, of in de koelkast, gedragen kleding in het sop in de wasbak, zelf onder de douche, wasje uitspoelen en uitwringen (truc uit Dienst; rol e.e.a. stuk voor stuk strak in een droge handdoek, ga met een voet op de ontstane rol staan en begin met beide handen te draaien tot je echt niet verder kan, zeker te weten dat je was de volgende ochtend kurkdroog is) een plekje zoeken om de was op te hangen, schoenen afspoelen (want die zien er niet uit van het stof). Tassen uitpakken voor zover je de inhoud nodig hebt en e.e a. bij de betreffende tas laten liggen. Dat is een autistisch trekje van mij denk ik. Ik weet precies wat er in welke tas zit en dat maakt mijn fietsleven een stuk eenvoudiger. Nooit hoeven zoeken en blindelings je spullen weten te vinden e/o pakken. Daarna kijk ik wat de route van de volgende dag wordt aan de hand van het routeboek (en de aanvullingen daar op die ik als hard copy heb meegenomen) én daarna zoek ik een slaapplaats. Hetgeen dit keer voor morgen in Rome al geregeld was.
Dan, of tussendoor, moet er ook nog gegeten worden, én contact met het thuisfront worden onderhouden.
M.a.w. ik ben 's avonds best nog een druk baasje en dan komt dit verslag wel eens in de verdrukking.
Waarvoor mijn excuses.
Op naar Rome morgen. Geen bergen meer, maar een aardig vlak stuk langs de Tiber naar Vaticaanstad, het 10e "land" op mijn trip.
Dan is het mooi geweest.

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome