Net als precies 3 weken geleden had ik vanmorgen het zenuwachtige/gespannen gevoel dat ik (heel) vroeger had op mijn verjaardag. Er zou vandaag een eind komen aan een avontuur dat ik precies drie weken terug aangegaan was. En dan ben je toch een beetje uit je ritme. Bepaalde dingen die je gewoon was te doen hoeven dan opeens niet meer. Kleding wassen om maar eens iets te noemen.... Omdat ik vanmorgen van niemand afhankelijk was (voor afrekenen (was al gedaan) voor het ontbijt (stond al klaar, koffie en thee kon c.q. moest ik zelf maken) kon ik mede daardoor extra op tijd op pad. De sleutel van mijn kamer moest ik op tafel laten liggen en ik had van Deborah een hangslot gekregen dat ik alleen maar dicht hoefde te klikken op de door haar aangegeven plaats. Calcate zag er vanochtend een stuk vriendelijker uit dan de dag ervoor toen ik als een verzopen kat in de stromende regen arriveerde. God wat voelde ik me toen kl... (niet happy). Wat een zonnetje niet al kan doen. Op de terugweg naar de route (Calcate lag er maar 700 meter van af) keek ik nog een paar keer achterom naar de merkwaardige ligging van dit plaatsje. Zo zagen de Middeleeuwen er dus uit!
Hoewel er in de eerste 25 kilometer nog wel een stevig aantal felle klimmetjes zaten werden er meer meters gedaald dan geklommen en én had ik ook nog eens de wind mee. En dat laatste was een tijd geleden.....
Na 25 kilometer bereikte ik een voorstad van Rome. De naam ben ik even kwijt en mijn betreffende routeboekje staat al ingepakt dus houden jullie die van me tegoed (is Labaro) maar een ding weet ik wel, namelijk dat de enorme chaotische drukte je dan enorm overvalt. Daarna ging de route tot bijna het eind langs de oever van de Tiber dwars door Rome heen. Dat was wel even prettig c.q. relaxed. In Rome waren trouwens ook veel sporen van het slechte weer van de dag ervoor te zien. Veel jonge bladeren en takken ontsierden namelijk de straten. Ook stonden hier en daar nog straten en tunnels blank. Om 11.45 uur (precies 21 dagen en 4 uur nadat ik in Voorschoten gestart was) reed ik het oerdrukke St. Pietersplein op. Wat een gekkenhuis! De toeristen stonden in extreem lange rijen om gecontroleerd te worden alvorens de St. Pieter binnen te mogen. Dan was het een tiental jaar geleden, toen Joke en ik eens in Rome zijn geweest, een stukje rustiger. Na wat sfeer te hebben gesnoven en zo hier en daar een praatje (en wat foto's over en weer) te hebben gemaakt heb ik nog stapvoets een rondje Rome centrum gedaan en ben toen langzaam richting de camping (8 km buiten het centrum van Rome) gereden waar ik een cabin voor een nachtje gehuurd had op Village Flaminio. E.e.a. omdat op deze camping een verzamelpunt is van Soetens, dit is het bedrijf dat mijn trouwe fiets en een zooitje bagage binnen nu en twee weken gaat terugbrengen naar Voorschoten.
Hoef ik aanstaande woensdag alleen maar wat handbagage mee te nemen in het vliegtuig...

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome