Delfoi✔️, Athene, de wijk Plaka, de volgende op de lijst. Hoewel super toeristisch is Delfi, zeker ‘s avonds vrij kleinschalig. De stroom van toeristen glijdt geruisloos de opgravingen in en in het dorp merk je daar niets van. Dat is wel wat anders in Athene. Cultuurshock kan je wel stellen.
De rit erheen was prima. Eerst door de fraaie bergen en daarna vlak over de snelweg naar Athene. Maar voor je daar komt zie je overal plukjes witte bolletjes dwarrelen. Eerst een paar over de weg en geleidelijk ligt de weg ermee bezaaid. Dat wilden we wel weten en we stopten om even zo’n wit bolletje op te pakken.
Katoen, gewoon katoen. Er wordt dus vrij veel katoen verbouwt westelijk van Athene. Al spoedig rijden de tractors met de van boven open aanhangers met hoge hekwerken aan de zijkant vol met katoen heen en weer. Tientallen, misschien wel honderdtal en dat waait gewoon de weg op. Vermoedelijk over een paar maanden verdwenen. Dat leukte de rit weer op en weer wat geleerd.
Op kaarten op de telefoon stond ons sweet home hotel al aangegeven en wij reden al spoedig het super drukke Athene in, 6 miljoen inwoners. Waarvan de ene helft in de auto en de andere helft op de motor zit. Vooral de laatsten rossen je links en rechts voorbij. Al dan niet over de tegemoetkomende rijbaan. Ff omschakelen.
Uiteindelijk volgens de routeplanner in de straat aangekomen en er waren een paar garages waar je voor een half maandsalaris je auto kwijt kunt. Een vrije parkeerplek in Athene is nog moeilijker te vinden dan een normaal denkende Trump stemmer.
Koffers eruit gegooid, wel erg moderne gevel voor een boutique hotel en niet echt een charmante wijk dat Plaka. Garage gerund door Georgiers en voor €40 zwart of voor € 60 met pin, mochten we naar overleg met de baas 2 dagen de auto laten staan. In de 10 minuten die we daar stonden, zoefden er 6 / 7 auto’s in en uit.
Teruglopend naar Sjane, kwamen we er snel achter, dat dit sweet home adres misschien een bv adres was, maar niet ons hotel en ook niet in Plaka. Wij zaten nog 2 km van waar we werkelijk moesten zijn. In Atheens verkeer tijd omgerekend een half uur tot 3 kwartier verderop.
De Georgiers vonden het Prima en voor 5€ losgeld kregen wij de Panda weer mee.
Mijn schaamrood kleurde leuk bij de vele rode stoplichten die we nog tegen kwamen.
De buurt werd allengs charmanter, het verkeer nog drukker en chaotischer en rond 4en reden we de juiste straat in waar tegenover het hotel een parkeergarage met van die liften waar je met een auto inrijdt. Voor € 60 mag je 2 dagen ondergronds.
De mooi opgepoetste receptioniste verwachtte ons al en wij kregen de sleutel van onze prima, maar veel te kleine kamer.
6 kussens op bed en 2 koffers mee, dat werd even puzzelen. De ruime badkamer met van die zalig dikke zachte badlakens maakten een hoop goed.
Maar ja, je bent niet midden in deze metropool om binnen te zitten, dus wij gingen er snel op uit.
Toen kwam de culture shock met volle kracht op ons af. Als we dachten dat Olympia en Delfoi toeristisch waren, dat is niks vergeleken met Plaka Athena. 1 grote mensenmassa, in volle straten met honderden restaurants en souvenirs winkels. In een langzame trage stroom beweegt de massa zich voort. Zalig weer, iedereen zomers gekleed, geen haast, volle terrassen.
Helaas googelen de meeste ook, dus dat leuke barretje stond ram vol. De leuke flessenwand werd door half Amerika en de rest van de wereld gefotografeerd en rustig een drankje drinken een utopie. Daarom besloten om op het pleintje vlakbij het hotel maar een wijntje te drinken.
Naast het visrestaurantje, waar een beroemde Griekse chef een visrestaurantje voor de gewone man had geopend.
‘I want to reserve a table for 1930 please” ‘ Only fish madam, no meat, is that ok?” Blijkbaar hebben veel toeristen daar moeite mee, wij hadden hem daarom uitgezocht.
Fantastisch gemarineerde makreel en super gegrilde zeebaars gegeten. Zo goed er hoefde geen citroen op was helemaal goed met een vissoepje vooraf.

De volgende dag:
Maar dat was allemaal voorspel. Vandaag moest het gebeuren, een strak programma met de 15 hoogtepunten van het centrum van Athena. 16 als je het ruime zalige ontbijt meetelde.
We begonnen met het graf van de onbekende soldaat op Syntagma Square. Waar de arme borsten voor de toeristen een soort dansje/ exercitie uitvoeren. Met opgetrokken knieën en mooi synchroon. Onze nationale trots synchroon zwemzusjes kunnen hier een puntje aan zuigen.
Dan loop je klein stukje naar rechts om de heerlijk koele en ontspannen National garden in te lopen.
Daarna door naar het Panathenaic stadion, wat de Atheners mooi marmer noemen en daar hebben ze gelijk in.
Zappeio hall was gesloten ivm met filmopnames en die konden we slechts van de overkant van de weg zien.
Dan is het volgende hoogtepunt de tempel van Zeus, maar je moet keuzes maken en daar liepen we ook langs, erg indrukwekkend, maar ook erg in de steigers.
Aan het eind van het park kan je als door Hadrian’s arch kijkt al het absolute hoogtepunt van Athene zien, ja ook letterlijk, de Acropolis.
je loopt vanf de arch de Dionysiou straat in. Net als gister met die trage stroom van duizenden toeristen.
Om dat alles in goede banen te leiden werken ze met slots, en daar houden ze zich ook aan die Grieken. Vergeet niet het is nu Oktober en wij vonden het nu druk, dat moet zomers niet te doen zijn.
Wij boekten een slot tussen 1500 en 1600. Dat gaf ons tijd om een rondje Plaka te doen en wat te lunchen.
Je loopt dan rechts van de Acropolis Plaka in, klimmetje. Ja de 20.000 stappen die dag waren zeker niet vlak. En mijn Sjane hield zich dapper.
Je loopt dan langs de ancient agora, het financiële centrum en ontmoetingsplaats van vroeger. Daar staat dan een van de weinige en best bewaarde Temples die van Hephaestus. Daar hadden ze een christelijke kerk van gemaakt en die is daardoor beter bewaard gebleven.
Het museum van de Agora is in de eveneens goed geconserveerde stoa.
Wij liepen door naar ons lunch adresje voor een broodje.
Keurig een half uur van te voren in de rij, maar precies een kwartier voor de slot tijd, gaan de poorten open en de menigte, begon rustig de Acropolis te beklimmen. De eerste foto’s worden gemaakt en halverwege heb je al prachtig uitzicht op deze miljoenenstad. Uiteindelijk voor je het vlakke bovengedeelte betreedt, zie je die toeristen, waaronder wij zelf, als mieren de trappen betreden.
En boven is het indrukwekkend en echt de moeite waard. Ja het is druk, ja het is toeristisch, ja het is stuk, maar vooral mooi en onvergelijkbaar.
Boven ons als goede medemens, foto’s gemaakt voor de alleen reizende toeristen en weer rustig afgedaald. Het was weer mooi.
Veel gelopen en de dag begon al aardig op te schieten. Op de terugweg tevergeefs geprobeerd bij een populair goed te betalen restaurantje te reserveren, maar daar deden ze niet aan. Zat ook tijdens de lunch al propvol. Kom om 1800 dan heb je een kans.
Dat begon op werken te lijken, dus hebben we om 2000 bij Zohos gereserveerd, iets duurder, maar wel super.
Ravioli met konijn, octopus gegrild en lamstartaar. Leuke host en over Griekse wijn zitten kletsen. Zij liet ons Assyrtiko wijn uit Santorini proeven, dat drinkt de Griekse fijnproever bij vis. Een sterk minerale wijn.
Wij niet, wij nemen een half litertje huiswijn en dankbaar een proefje van deze vakvrouw.
Weer zo’n weetje waar je niks mee kunt, maar wel leuk.
Morgen rustig aan, reisdag en 2 hoogtepunten onderweg naar Tolo
Antio !!

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan