Het zat erop bij de lievelingskloof van Amerika. Nieuwe avonturen wachten op ons. Vroeg wakker, lekker ontbijtje in de zon, terwijl de ochtendzon de inmiddels minder frisse handboeken droogden.
Kwamen de elanden nog een keer goedendag zeggen. Koffietje bij het centrum opgepikt en on the road.
Peter Verstappen Aardema had de gang erin en slechtte de eerste 250 km voor wij het wisten.
Mooie vergezichten en lange rechte stukken, vergezeld van heftige serieuze vrachtwagens. Dat voelde gevaarlijk, maar dat was de cockpit van foerage rijdend voorzien ook met die snelheid.
Een keer gestopt om de tank vol te gooien en van chauffeur te wisselen.
Peter scoorde gelijk wat handschoenen die we misten om de afvalwater slang af en aan te koppelen en kreeg daar gelijk een gratis coole pet bij, waarmee hij zichtbaar in zijn nopjes was.
René nam over en chapeau want het is serieus druk rond Phoenix.
En zoals met alles voor je het weet was het weer voorbij.
De receptie gaf je gelijk het Arizona wilde westen gevoel, compleet met die giga cactussen en de naam Apache junction draagt daar zeker aan bij. 2 stokoude receptionistes hadden de cursus computer voor beginners Cum laude afgerond en stuntelden de inschrijving in een klein half klaar.
De mannen stonden buiten in de bloed hitte en die zijn we maar een ijsje gaan brengen.
We werden door de eveneens bejaarde collega in een golfkarretje naar onze plek begeleid en dat was maar goed ook want dat was 50 meter verderop.
Wij hadden wel kunnen verdwalen.
Met de nieuwe handschoenen de afval slang en electriciteitsnet aangesloten en al snel aan een welverdiend biertje.
Beetje Eeeh van elke avond barbecueën besloten om Mesa te verkennen het dichtstbijzijnde liggende centrum, om daar wat te eten. Google leerde ons dat er een Art wandeling was en dat leek ons een goede manier om het centrum te leren kennen.
Niet de mensen want die lopen niet in de bloedhitte, dat doen alleen die malle Hollanders. Na 10 kunst uitdrukkingen gevonden en bewonderd te hebben. Lonkte de plaatselijke brouwerij en airco.
Alwaar wij aan de bar de nog niet gevonden kunst op onze telefoon bewonderd hebben.
Daarna wachtte de 2de tip van Google een geweldig Taco restaurantje. Ad en René kijken op de foto verbaasd hoe lekker die waren en de foto van Peter en e behoeft geen commentaar.
De avond afgesloten met een koffietje bij de plaatselijke alto performance koffiebar. Waar semi professionele artiesten het credo: oefenen, oefenen en nog meer oefenen nog niet begrepen hadden.
Gelukkig voor hun waren wij en hun geliefden vergevingsgezind en ruim met applaus.
Tevreden überden wij terug naar de camper voor een nightcap.
Dat was het weer. tot morgen!!

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan