Dat was weer lachen. Gistermiddag na aankomst met serveerster ongeveer 45 minuten bezig geweest om de 5 gerechten die op de aan de muur hangende menukaart uit te zoeken. Via haar telefoon typte ze: so you want to eat at 1900. Met haar google translate. Bevriend op Insta. Can I take a picture, i like you so much. Maar lekker naar huis gegaan, restaurant is closed sir, everybody gone home. Zei de google translate van de steeds zenuwachtiger wordende nachtportier, omdat Peter driftig om hem heen cirkelde en hij duidelijk" We are not amused" uitstraalde.
Snel plan B googelen was het enige wat er op zat dus. Al snel vonden we een redelijke recensie van een aardig spring roll restaurant 10 minuten verderop. Daar heen gelopen en snel gevonden. Zoals overal volledige paniek bij de bediening, grimassende gezichten, met welkom, maar help, wat wil je in jezus-naam. Moeders nam het initiatief en bleef maar op het eerste gerecht wijzen, terwijl wij maar bleven roepen dat we eerst 6 porties spring rolls wilden. Zij bleek toch de baas te zijn want er kwamen kommetjes saus en een pakje ouwel velletjes en 2 dienbladen met groenvoer. Uiteindelijk kwam een tamelijk charmante dame vragen wie we nu eigenlijk waren, waar we vandaan kwamen en wat we nu eigenlijk wilden. Tevreden over het antwoord zeulde ze een puber dochter naar voren die in redelijk Engelse uitlegde dat we alles in elkaar moesten rollen en in dat sausje moesten dopen. De gefrituurde spring rolls die beter bekend bij ons waren er inmiddels ook. Wederom smakelijk, de foto van een glas witte wijn had ook een UFO kunnen zijn. Nog een paar dagen wachten dames.
Daarna met valse hoop naar een bar uitgekeken op de terugweg en gesetteld met een ijskoffie, die ons het beste bevalt zover.
De volgende dag business as usual met ons nieuwe insta vriendin en geen woord over gisteravond. Prima. Wij ook net doen of we gek zijn: 6 omelet please, what?, no no soup, omelet. Ok 4... no 6, ...sau. And tea, what? Tea, hot tea... 3 cold tea, no, no, no 6 , hot. Ok .(verkorte versie)
Toen dat allemaal gehusseld was en wij in volle verwachting daarop wachten, barste de regen los. Toch even schrikken, het zal toch niet de hele dag... maar nee het klaarde op en de trein ging rijden naar het diepe zuiden van Vietnam. Je denkt, het frist lekker op zo'n buitje, maar het tegengestelde is waar. Het voelde als een broeierige 36 graden.
Ik zou geen Vietnamese serveerster aanbevelen, maar ook zeker geen Vietnamese loodgieter. De eerste paar dagen douche je in een open badkamer waar ze de douche op het toilet gericht hebben. Alles is dus kleddernat hoe voorzichtig je ook bent. De nieuwe generatie had in deze badkamer keurig een glazenwand tussen wc en was tafel gemaakt, Joepie, dachten wij, je kunt met droge voeten even zitten, maar nee. Hennie had al gezien dat er een gaatje onder in de wand was gemaakt omdat het putje onder de wastafel gemaakt was.
Hans wilde een keer met droge voeten poepen en ging met lichte aandrang in de langzame lift met licht aangespannen billen naar beneden. Ja droog, maar geen wc papier. Dus met sterk aangespannen, in de nog wel langzamer lijkende lift weer omhoog en eerlijk is eerlijk, dan is de ontspanning nog fijner. Wel natte voeten, dat wel.
Maar ik dwaal af, we gingen onderweg. Best drukke stad, maar al spoedig weer fantastisch. GENIETEN, ja echt met hoofdletters. Alle gebruikelijke groeten onderweg en impressies. Elke dag stoppen we wat sfeerbeelden erbij, om een indruk te krijgen. Wederom weer wat geleerd vandaag. Je kunt betonweg gewoon als betekenis nemen: gewoon een weg van beton. Hier is echter de letterlijke zin bedoeld: het beton is weg. Blijft gewoon zo'n 75 tot 100 cm over waar je ook tegemoetkomend verkeer tegen komt. Gelukkig niet lang slechts een km of 2. Ook grote stukken gehad met behoorlijke kuilen, de handen werden er beurs van. Slechts 1 kleine veerboot moeten nemen en die was inderdaad ferry klein. Dan is oversteken nog leuker. De warmte begon ons steeds meer parten te spelen en extra stoppen werden nodig. Bij de laatste stop weer 6 ijskoffie 🇻🇳 Cafe sura da en 3 cola of frisjes besteld. Er kwam een niet verlegen dametje op scooter aan en wij stonden flink in de belangstelling. Where are you from etc. Toen ze weg ging, brabbelde ze nog iets over koffie en wij zeiden onder elkaar: rustig zus, ze lijkt de dorpsgek wel. Wij hebben al. Affijn, vrolijk uitgezwaaid en bye bye gegild en de rust was weer daar. Toen wij echter af wilde rekenen, bleek zij alles betaald te hebben en gegeneerd en met rode wangetjes gingen wij onderweg voor de laatste 15 km.
Nog even gestopt bij een klooster vanwege de warmte. Bij deze temperaturen worden onze van de hoogste kwaliteit van gerecycled plastic Tefa's zacht en gaan de voeten branden. Dit is geen grap, de bidons worden zelfs week. Daarom rustig aan. Gelukkig kwamen wij onze weldoenster tegen bij een kippen spies stalletje en hebben wij haar uitgebreid kunnen bedanken en zijn op de foto gegaan.
Top hotelletje weer gevonden, waar de fietsen binnen in het restaurant gezet zijn. Wij naar buiten voor een koude klets, maar dat is het enige wat tegenvalt er is geen terras, bar of wat dan ook te vinden. Uiteindelijk in een hotel 5 bier kunnen kopen die we buiten op moesten drinken. Een broodje worst erbij 🇻🇳 Bahn mi en klaar. Vanavond top restaurant uitgezocht aan rivier, recensie volgt. Tot later 🇻🇳 Hen gap lai

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan