Fit en vrolijk op. FF douchen, alles pakken en hop de 3 trappen naar beneden, waar de oudjes halsreikend naar ons uitkeken. Even fijntjes uitgelegd , dat als iemand om een paraplu vraagt, het misschien geen gek idee is om voor de zekerheid er een mee te geven. Dat onderwerp verplaatste zich al snel naar de kaartjes die ze voor het klassieke concert gekocht hadden. De namen van componisten en vertolkers vlogen over tafel en tussendoor aten wij zoet ons zoete broodje op.
Wij kregen een beetje beklemmend gevoel en wilde er eigenlijk zo snel mogelijk vandoor, lekker in de privacy van de auto.
Dat strafte zich genadeloos af, doordat wij na 15 km er achter kwamen dat wij de koelelementen vergeten waren. Enfin, zoals de Fransen zeggen, omgedraaid en gelijk maar weer zo’n lekker stokbroodje en bij de Carrefour wat vers gesneden ham en Gorgonzola gehaald.
Als we het weer Jantje mogen noemen, was het Jantje lacht, Jantje huilt die dag onderweg.
Weinig te melden, behalve dan dat het best weer een eind was. Maar qua timing perfect, wij konden vanaf 1500 in ons hotel op L’Ile de Ré inchecken.
De richting was La Rochelle, maar de eindbestemming het idyllische eiland.
Wordt een kort stukje zei Sjane. Nou zei ik, we gaan een prachtige brug over. En inderdaad dat was weer mooi, alleen moeilijk van het vasteland vast te leggen. Dus we zijn even aan de andere kant van de brug gestopt. De foto’s spreken voor zichzelf.
Nou had een voormalige Egmondse heks al geklaagd dat er zo weinig stuk ging en de belevingen saai begonnen te worden. Dus daar kwam een eind aan.
Als ik rechtop in mijn stoel zat, keek ik tegen de zonneklep aan. Alleen als ik iets onderuit zakte zag ik een klein plekje op de voor ruit. Kon ook een vogelpoepje zijn zei ik nog naïef tegen Jannette. Maar bij de 2de stop, bleek het een piepklein sterretje te zijn. Afijn weinig zorgen, totdat we na de brug foto stop op l’ile de Ré wegreden.
Kssss, dat werd een serieuze barst met nog 6 km te gaan. Dank je, Ad.
Daar gaan de zorgeloze 3 dagen. Toch eerst maar naar het hotel om alle koffers uit te laden om verse kleding te pakken. Deed niet af aan de gemoedelijke indruk van het idyllische pleintje en al te schattig geboekte hotel. Paul pakezel, bracht alles naar binnen en met de Europcar documenten daarna op een terras neergestreken om het immer te lang durende gesprek met een call centrum aan te gaan. Het grote lokale biertje hielp de tijd te doden.
Druk 1 voor Engels, staat u op de snelweg etc, etc etc. De eerste keuze bleek voor de bühne te zijn, want ik werd naar een poosje met een vrolijk: bonjour, verwelkomt.
Do you speak English? A slittebit. Dus mijn jaren in de kolenmijn industrie wierpen zijn vruchten af.
Morgen naar La Rochelle, naar de plaatselijke ruiten specialist, althans mon nouvellle amie belde nog 3 keer terug met onder andere de boodschap, dat op internet het niet duidelijk was of de specialist nog wel op hetzelfde adres zit.
Dus Ad, morgen nog meer avontuur. Voor Sjane, maandag was dag, voor Paule maandag op zoek naar een nieuwe ruit of auto dag.
A bientôt

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan