's Morgens eerst een verfrissende koude douche en met schone koude anus naar buiten. Het meest belangrijke lichaamsdeel ten slotte op zo'n trip. Daar zit je de hele dag op. Fietsen klaar maken en op zoek naar ontbijt. Die verfrissing duurt niet langer als 10 seconden, want als je goed wilt zweten, moet je koud douchen, je met een washandje half afdrogen, eerst met zonnebrand insmeren, daar een laag insecten spul Deet overheen en dan uit de airco 4 fietstassen in de Vietnamese hitte ophangen. Werkt perfect, er komt meer water uit je dan een regendouche. Het werd een wat gemankeerd ontbijt, dat wel. Wij houden van elkaar en doen alles samen, maar iedereen heeft zo zijn rituelen en voorkeuren. Dus als er geen ontbijt is op de slaapplek, is er gedoe, je kunt niet individueel ff wat jij lekker vind uitzoeken. Dus toen er bij een "bakker" werd gestopt kankerde Paul vieze zoete troep, maar haalde wel mierzoete yoghurts bij een winkeltje verderop. De mantel kwam te voorschijn en onder die van liefde gingen we verder, zij het wat verlaat door al die meningen en keuzes. Maar wat is het weer leuk en mooi, kirrend van plezier reed de karavaan door. We stopten even bij een school om wat bananen in te slaan en voor Paul een broodje Bahn Mi en onmiddellijk wordt je omgeven door uitermate vrolijke schoolkinderen die giebelend woordjes Engels proberen. Peter is de showmaster door in het Vietnamees te tellen. Verder loop je ook de hele dag Hello te schreeuwen tegen werkers en mannen in koffieshops aan de kant. Blije aardige mensen die Vietnamezen. Meer stops gemaakt, uit ervaring, want het was weer loeiheet en overal waar je stopt wordt de koude thee met ijsklontjes aangereikt en de mini stoeltjes uitgezet. Prachtige plaatjes en er zijn ook super leuke filmpjes gemaakt die helaas niet op Pindat gedeeld kunnen worden. Maar die zetten we straks bij thuiskomst wel even online voor de liefhebber.De 2 veerboten die wij moesten nemen zaten vrij vol. Voor de eerste moesten wij over een paar kilometer zandweg, wat ook niet lekker fietst. Hans, Es en Peter vinden dat wel leuk, de 3 anderen hebben liever iets comfortabeler. Onderweg werden we ingehaald door 3 motoren met een aantal biggen opgepropt in een karretje. Arme beesies denken wij dan met onze westerse zonnepet op. Lekker hypocriet, wel 2 keer in de week een onsje ham in huis halen, maar niet willen weten of zien, wat daar achter zit. Maar niets menselijk is ons vreemd. De sirene varkens deed hun naam eer aan en gilde bij het overzetten op de vrachtwagens die met onze veerboot meegingen. Hufters, dachten wij weer, maar afijn wij op de boot, de 2 vrachtwagens op de boot en dan kom je er achter dat die mensen best goed om die beesten denken. De zij kleppen gingen omlaag voor meer zuurstof. De chauffeurs haalden met een emmer water uit de Mekong en gooiden die over de varkens om ze koel te houden. Landswijs, landseer dus en wij gingen gerust aan de overzijde van boord.Toen nog een kleine 6 kilometer en al snel kwamen wij aan in Tra Vinh. Duurste hotel wat we konden vinden, €28, inclusief ontbijt.Schone kamers, niet alles werkt, de douche deuren ontbreken, maar super kamers. De groep wordt wel een beetje moe, slecht geslapen de laatste dagen, dus eerst gedouched, want je bent echt vies na zo'n stukkie fietsen en toch even in de stad kijken. Althans P&J flikkerden gelijk in slaap, de 4 anderen hebben nog wat rondgelopen. Wel muren van bierkratten gevonden, maar geen koude gele rakker. Uiteindelijk in ons hotel wel. Daar zijn we vanavond ook blijven eten en dat was verassend goed. Dankzij een lonely planet review bleek in ons hotel prima krokant gegrilde inktvis en spring rolls te krijgen zijn. Nog even gepind bij de ATM. Laatste huishoudelijke taken en morgen ontbijt om 0630 ivm 65 km. Nu op bed luisteren naar hele luide karaoke, maar fuck that, wij gaan slapen. Tot morgen 🇻🇳 Hen cap lai

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan