Het was moeilijk afscheid te nemen van ‘‘t Veldhoes. Wat een topplek en alles tot in detail voor elkaar. De foto van de Pieterberg in de slaapkamer bijvoorbeeld en nog tig leuke details.Er waren zelfs boterham zakjes om de lunch mee te nemen. Wij hebben Jan zijn advies ter harte genomen (dank je Jan) en behalve een heerlijk ontbijt ook wat fruit, water en een broodje voor onderweg meegenomen. Met een waterig zonnetje en het getsjilp en gefluit van de vogels onderweg gegaan. Ietsje later omdat ik geschat had dat het tot 27 km beperkt zou blijven. Dat bleken er dus 31,5 te worden. En niet omgelopen, had wel in een bos na voor mijn gevoel 5 km geen een Pieterpad teken gezien te hebben, net overgegaan met “kaarten”op de mobiel en daar zag deze spoorzoek indiaan “Burning feet” het teken. Dan ben je toch weer blij en giert de motivatie meter omhoog. Net alsof je punten kunt winnen met die stomme tekens. En dubbele punten voor als het lang duurt. We hebben wat sfeer foto’s gepost en Sjaan de spotter weer een ooievaar. We hebben ons keurig volgens afspraak in Schoonloo voor de lunch ontmoet. Navigeren gaat nu goed alleen motiveren kan beter. Bellen en vragen: Kan je het niet vinden? : Nee schat het is gewoon ver. En als je dan het restaurant binnen komt en de ober brult door de zaak: Is ie daar eindelijk. Kan ook beter.
Over verbetering gesproken, hier een tip van een onervaren loper. Naadloze sokken maar ook naadloze onderbroeken. Die Bjorn Borg fotomodellen hebben die was bordjes niet van lange afstand lopen gekregen, anders staan ze iets meer wijdbeens op de foto. Je wil als oude man gesoigneerd en met zelfvertrouwen de weg op. En als ik dan gedoucht heb en in mijn Bjorn Born voor de spiegel sta, ziet dat er goed uit. Het helpt dat de spiegel half beslagen is, ik nog geen bril op heb en ik gauw tevreden ben, maar toch. Die slimme naadjes, die van een mannen onderbroek een soort wonder bra maken. Veroorzaken veel irritatie en tussen de middag filet americain is lekker, maar tussen je benen niet. Dat kan beter Bjorn.
Enfin terug naar dr route. Onze indiaanse voorverkenner en knooppunten vind indiaan “Burning Ass” had al ingecheckt en bij de plaatselijke Coop aankomst borrel, avondeten en ontbijt gescoord. Toppertje. Ons chalet behoorlijk simpel en beperkt en de buren staan gezellig dichtbij. Zelfs zonder bril kan ik zien wat ze eten.
Zuster Gehwohl heeft de voeten en dat nieuwe gevoelige plekje weer behandeld. Dus lekker vroeg slapen, morgen naar Coevorden, volgens Peter is daar echt niks te beleven.

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan