Zaterdag 28 september vertrokken van Olympia naar Aiyion.
Wij laten de auto niet uit ons oog. Hij stond net niet in de lobby. Ter verdediging, dit op aanraden van onze halve Italiaan. Uit ervaring en met eigen ogen gezien stallen die Italianen wel vaker hun vervoer in hun huiskamer.
Dus in 2 stappen van de ontbijt tafel in onze brommer gesprongen en met pijn in het hart de gezellige gastheer en zijn bar verlaten.
Kleine aanpassing in het programma. Bang gemaakt door de recensies waarin geschreven werd dat de wandeling van het tussenstation van de trein naar het klooster, die wij morgen gepland hadden, niet geschikt was voor ouderen of mensen die slecht ter been zijn.
Jannette gaat best goed maar wij nemen toch liever geen risico na zo’n heupoperatie.
Dus ipv de kust te volgen via Patras besloten om dwarsover te gaan door de bergen en bij het klooster van Méga Spileo te stoppen.
Geen spijt van qua route, heerlijke rustige, schitterende bergrit. Natuurlijk veel haarspeldbochten en de Panda moest er flink aan trekken, maar aan te bevelen.
23 graden lekker weer en af en toe kwam je een kudde geiten en schapen tegen, die zelfstandig bewaakt werden door honden. Geen baas gezien, erg grappig.
Na zo’n 2 uur was daar dan het best bewaarde klooster van Griekenland, erg groot en erg gesloten. De mannen zaten aan de lunch. Dat vonden wij ook een goed idee en aan de overkant was een prima restaurant met fabelachtig uitzicht.
Aan de souvlaki gezeten die stond nog op de verlanglijst. Wijntje erbij om genoeg bedwelmd te zijn om de hier gebeurde wonderen serieus te nemen.
Joh wat was dat ding groot. zo aan die wand geplakt. 12 verdiepingen. Het wonder hier was dat er een icoon gevonden is in een boom, of in een grot. 1 van de 2, je moet me vergeven, weet het niet precies meer, maar ja ik had een glaasje wijn op.
Prachtig onderhouden en wonderlijke architectuur. Gratis entree, maar voor 3 € mochten we de iconen en geschriften ook zien. Serieus mooie collectie, waar we door een high vijfende monnik naar binnen werden gelaten.
Tevreden tufden wij richting ons appartement: Wis ze bioetivol viuu. Even bij Diakopto station gestopt waarvandaan de tandradbaan door de Voraikoskloof gaat.
Potverdomme alles uitverkocht op zondag, dus maar op maandag geboekt, maar wel verzekerd van de mooiste plaatsen achter de machinist.
Even bij de Lidl gestopt om ‘s avonds een omeletje te eten.
‘s Avonds wel even schrikken. Wij kregen een Amber alert er zijn overal bosbranden.40 km hier vandaan, maar 25 km van de treinreis. Gelukkig staat de wind de andere kant op. In de gaten houden!!
Zondag 29 September Aiyion.
Wij worden oud, gelukkig maar, hoor je dan te zeggen. Nou ik vind het knap lastig. Helemaal een beetje vereist van gister. Dus langzame start en even naar elven naar volgens Google maps het strandje van Aiyion gelopen. 700 meter langs de voor ons appartement aangename, maar hoe verder naar links enigszins afgetrapte boulevard.
Het strandje was niks, naast het uit de vaart genomen cruiseship en enkel dappere bejaarden geen bedje geen horeca en geen zin. De laatse gold dan voor ons.
Niet getreurd 5 km verderop Akoli beach, goed te doen volgens onze Amerikaanse Pinnocio. 4,5 ster.
OK ook niks, wel nog even 8 euro gestort voor 2 slappe cappuccino.
Plan C dan maar tevoorschijn. We lopen even het stadje in. Via een prachtig nieuw aangelegde trap de 80 meter naar boven en dan kom je uit bij een schattig kerkje en een verlaten stadje. Alleen nog een koffie tentje open en Pinocchio heeft behalve niet kloppende recensies ook nog niet kloppende openingstijden.
2 aardige Grieken verwezen ons naar Arestes een vis restaurant aan het einde van onze boulevard maar dan naar rechts. Smaakvol in het Grieks Arestes, ik noem hem nu Kleistó. Idd voor de slimme lezer gesloten.
Onderweg terug naar het restaurant bleek de beste keuze de voor de hand liggende te zijn. Voor onze deur waren de 4 barretjes nog open en wij hebben daar een heerlijke borrelhap genoten. Eind goed, al goed. De Moraal, op zondag geen fuck te beleven in Griekenland.
Maandag 30 September Aiyion
We lagen er gister vroeg in, voor redenen hierboven geschreven, maar ook om op tijd bij onze veel belovende treinrit te zijn. De meest populaire treinreis van Griekenland volgens de lokale Grieken en Pinocchio. Lekker rustig aan ontbijtje, koffietje onderweg, prima parkeren bij het station en wij en de andere toeristen stonden trappelend van ongeduld op het kleine perron te wachten. Ik had zo’n oud treintje in mijn hoofd, net geen stoom trein, maar dit was een gloednieuwe elektrische met airconditioning.
Prima en de rit was idd spectaculair. Delen door uitgehouwen rotsen heen, door kloven en centimeters langs.steile bergen. In een uurtje kom je aan en na 40 minuten kan je eruit om het Méga Spileo te bezoeken per voet. Onderweg staan er idd mensen langs de kant die het traject helemaal lopen. Zelfs 2 idioten die met een rugzak met ieder een baby erop het traject liepen, je moet er niet aan denken dat zij struikelen of vallen. Ze hebben de foto’s dat is maar gelukkig ook want die kinderen waren te jong om iets te herinneren.
Genoeg gezeurd oude man. Wij kwamen in Kalávrita aan. Dat is eigenlijk een wintersport dorp, dat zie je aan de vele (gesloten) winkels, hotel reclames etc. Je kan of gelijk weer terug met de trein of ruim 2 uur later met de volgende trein. Wij hadden voor het laatste gekozen.
Nou behalve 1 lange straat met heel veel horeca en allerlei souvenirs/ lokale eten rommel is er vrij weinig te zien.
Ik zou als Duitse toerist ook hier liever niet rondlopen omdat in 1943 de Duitsers als strafmaatregel iedereen ouder dan 12 neergeschoten hebben en het dorp in de brand gestoken.500 doden.
De linkse kerkklok staat op 1430 zijnde het tijdstip waarop dit gebeurd is, het museum ter nagedachtenis, recht voor het station naast de enige eerdergenoemde straat die de moeite waard is. Niet echt aan te ontkomen. Voor die Duitsers lijken me die 2 uur lang, voor ons was het net te doen. Treinreis aan te bevelen, dorp iets minder.
Daarna naar huis, kleine call gepland en even schrijven.
Als bewijs de laatste foto in ons appartement en dit schrijven.
Morgen naar Delfi, langs de kust die we van ons appartement kunnen zien.
Antio !!

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan