Can Tho is een behoorlijke stad met 1.100.000 inwoners. Ook ingericht op toeristen van binnen en buitenland. Deze globetrotters gingen dus naar de rivier en hebben heerlijk gegeten. De foto’s bewijzen dat, vietnamees wijntje erbij. Een vreselijk lieve, leuke jonge student hielp ons en genoot van zijn Engels oefenen. Ook had hij met Hans zijn vis, de première van een vis serveren. Hij blij en trots, Hans onze meest avontuurlijke eter, ook blij. Mooie tafel aan de rivier waar een aantal iets te veel verlichte giga boten voorbij kwamen met luidkeels vals zingende karaoke Vietnamezen. Te grappig. Daarna nog even met de locals op de foto en tevreden liepen we over deze (bestaande) night market naar ons hotel. Geen Oranje, want de wekker stond om 0500. Met Can Thootje naar de Floating markt geweest (op melodie van met Catootje naar de botermarkt 🎶) Verdwaasd liepen we midden in de nacht te zoeken naar, volgens google, “bootsmannen die je aanspreken voor een tocht naar de markt” Tegen de eerste beste maar akkoord gezegd en k.. , van de zenuwen vergeten te onderhandelen. Was nog vroeg. Het vertrouwen werd allengs minder, toen wij door een duister steegje naar een aantal, laat ik zeggen, niet de mooiste bootjes werden geleid. De verwachte stevige steiger bleek een afgebrokkelde kade, maar och dankzij de groezelig uitgestoken hand wankelde ik zonder enig zelfvertrouwen aan boord. De andere volgden ook en er werden waarachtig reddingsvesten uitgedeeld. Die waren ook niet echt nieuw te noemen. Maar de zon kwam op en de vrienden ontwaakten en al spoedig voelden we ons prima op ons cruiseschip. Minachtend voorbij gesneld door de wat grotere professionele boten. Vuile snobs. Wij kwamen er ook en het was leuk wakker worden op het water. Passeerde een tankstation en uiteindelijk na een half uurtje varen doemden de boten op als een scene uit de mad max films. Toen hadden wij gemak van ons kleine bootje omdat wij prima door de markt heen konden varen. Veel ananas, ui en meloen werd van grote schepen overgeladen met de hand in kleinere bootjes. Onverstoord gaat hun leven voort en zonder te blikken of te verblozen wordt er door gewerkt en geleefd. Er komen honderden mensen in tientallen boten in een paar uur voorbij aan hun leefwereld. Moeder doet de was. Een bootje komt ontbijt brengen en de vracht wordt geladen. Op de terug weg passeerden we een boot van Boyan Slat van de ocean clean up. De beste vent heeft meer boten nodig kan ik je verzekeren. Overal drijft plastic en hier is zeker een grote bron, er zijn alleen tientallen takken van de rivieren en geen besef bij de bevolking.
Weer droog aan de kant gekomen en van prima ontbijt genoten. Peter en Henny verbaasden zich alleen over de km stand van gister. Dat was rond de 70 en vanmorgen stond de km teller op ruim 80 en de fietsen los 🤔. Dat was de 1ste keer ivm nood tot verplaatsen volgens de bewaker. Een mentale beeld kwam voorbij van plezier kirrende vietnamezen die om de beurt rondjes zijn gaan rijden. Wat ik persoonlijk een giller vond. Bovendien, zeker niet op mijn fiets, want dan kunnen die kleine mannetjes niet bij de trappers. Enfin fietsen waren heel en wij begonnen aan de 58 km. Uit die drukke stad een knoert van een brug over, een soort Erasmus, maar dan 3 km lang en 6% stijging aan het eind. Kuitenbijtertje. Hans die schat, hielp Jannette. Peter won de berg etappe en ik bijna mijn bewustzijn. Ik ros ze wel allemaal voorbij naar beneden. Johan heeft gelijk. Daarna mooie weggetjes waar Henny in het voorbij gaan van een scooter een warme maiskolf 🌽 kreeg van een aardige man. Die heb je nodig als je fietst, zei hij. Gelijk maar even koffietje erbij en genieten van mooi uitzicht. We passeerden een mandenmakerij en verderop kwamen de knalgroene rijstvelden weer. Fantastisch. Ook mooi om te zien dat een dame midden in de rivier stond te zeven. Zij liet zien dat ze slakken aan het vissen was. Nu in Vinh long een hoteletje tegenover de ferry. Morgen weer op tijd weg 50 km en we worden om 1300 opgehaald in My Tho. Even rusten, was lange dag en zoals elke dag zeg ik: tot later 🇻🇳 Hen gap lai

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan