Weer met het goede been uit bed gestapt. Dat moet ook wel want je kan je voet niet dwars zetten naast het bed, daar is geen ruimte voor. Besloten om het rustig aan te doen, gister een prima bakkertje met ontbijt gezien. Verse jus, koffietje, croissantje en een top broodje met toetje voor de lunch mee.
De budget inhaalslag, na de budget aanslag van Chez Fonton in het achterhoofd.
Gister een prima pizza gegeten bij Chez Angele, de recensies van niet Fransen voor die andere tent jaagden veel schrik aan en op het laatst gewisseld.
Grappig dat contrast tussen dit tentje, waar de schilderijen scheef aan de muur hangen en de volledig ongeïnteresseerde ober zo’n plastic peper en zout vaatje op tafel zet. Wijn uit een pak. Maar best te drinken en een heerlijk pizza Angele gegeten. 55€ en fooi mocht niet. Grote Tiramisu met slagroom? toe en ook weer prima.
Wij vinden alle 2 leuk. Chez Fonton en Chez Angele.
Nog even over Marseille, jullie hebben gelijk. Het is enorm Afrikaans gericht, zeker in de wijken buiten het centrum, ze nemen voorrang, stoppen echt niet voor een zebra. Er heerst een bepaalde spanning, maar we hebben ons niet onveilig gevoeld en de meeste mensen waren vriendelijk. Maar het leven is hard, dat voel je.
Maar dat terzijde, spoedig gingen wij op weg naar Avignon, naar een super de luxe, maar ongetwijfeld onbetaalbaar Chateau La Coste van Patrick ‘Paddy’McKillen een Ierse kunstverzamelaar en vastgoedinvesteerder. Of, zoals het Belgische de Tijd schreef: Miljardair geeft nieuwe betekenis aan wijnkasteel.
Om te beginnen excuus voor de vele foto’s, maar het verslag is ook voor ons om terug te kijken.
Het chateau ligt 45 kilometer tussen Marseille en Avignon, van de snelweg af. Duurt een uurtje, maar man, wat is dat het waard.
Je wordt al gelukkig als je die royale oprijlaan inrijdt.
Top architecten hebben het receptie gebouw ontworpen waar Michelin ster top Chef Hélène Darroze een restaurant runt, maar waar ook het voetvolk in de brasserie voor een kleine hypotheek een lunch kan genieten. Beetje zwaar aangezet , maar wel pittig geprijsd..
Maar de kunst, de uitzichten, fantastisch. Serieus het mooist aangelegde open lucht museum/ park waar wij ooit geweest zijn.
Zo’n mooie spin van Louise Bourgeois, met de Maman een vrouwtjes spin die eieren dragen. De beroemdste staan bij het Guggenheim in Bilbao en de ModernTate in London. Zo mooi geplaatst in die vijver, onze foto doet er geen recht aan.
Dan hadden we ook nog de ongelofelijke mazzel, dat er een expositie van Damien Hirst was. Er zijn een stuk of 40 permanente kunstwerken verspreid over het landgoed, waar je in een uur of 3, de 5 km kunt uitwandelen. De tijdelijke exposities worden dan in 3 aparte paviljoens tentoongesteld.
Die paviljoens alleen al weer kunstwerken van gerenommeerde architecten. De briljante Engelse gek, met zijn doorgezaagde koeien en diamanten schedel, om maar iets te noemen, was de tijdelijke exposant.
Het terrein is heuvelachtig en wij hadden in Sjane haar goede tijd alleen toegang geboekt, dan kan jezelf lekker rustig kijken op je eigen tempo. Maar best pittig, zij was echter weer erg sterk vandaag.
Goed, wij hadden enorm geluk met het weer, slechts een paar buitjes, maar warm en goed te doen en het is zo weids opgezet en ze laten ook niet teveel mensen tegelijk toe, dus het was bijzonder aangenaam. Tussen de wijnvelden met al dat moois om de 50 meter. En alleen maar grote namen, geweldig.
Om het niet te saai te maken, zag Jannette dat er voor/ tussen de wijnvelden wat rode rozen en andere bloemen geplant waren. The devil, ook rood, is in the detail.
Als je in de buurt bent. GA ER HEEN.!! Kost maar een paar tientjes en het is mindblowing.
Na afloop nog wat gekocht in de museum shop. Een van onze vele verslavingen. Een Damien Hirst theedoek, een Chateua La Coste T shirt en een koelkast magneet van een fles Chateau La Coste. En blij.
Omdat we in de budget inhaalslag stonden, de brasserie links gelaten en besloten om onderweg op een Aire ons broodje te eten. Nou wij reden nog geen 5 minuten en het begint toch te hozen. Zo’n waterbom, konden net even een bushalte inschieten en hebben daar ons broodje gegeten en nazitten genieten van al dat moois.
Maar de volgende huisbaas appte al zenuwachtig over onze aankomst tijd. Dus doorgereden en zo gek dat die buien echt maar zeer plaatselijk zijn want 15 km verderop was de weg droog.
Allert voor minder ervaren of met minder zelfvertrouwen rondrijdende chauffeurs. Ga niet het centrum van Avignon in met je auto , echt super, super smal. Zo lastig rijden dat ik maar toch opteerde om de auto op de immens grote gratis parkeerplaats buiten de binnenstad te zetten en met de om de 5 minuten langskomende elektrische bus gratis naar het centrum te gaan.
Jannette zat al op een terras om de hoek te wachten. En dan voel je het verschil, wat een leuke relaxte, gezellige mooie stad. Hier willen we eigenlijk nog wel even blijven.
Maar ja, vanavond in ons super centraal gelegen, maar ozo eenvoudige , maar van alle gemakken voorziene appartement voor de laatste maal spaghetti eten met een soepje.
Dus verslag tikken en vroeg in het mandje, want morgen om 0700 op om naar Anselm Kiefer te gaan. Dat belooft ook veel.
A bientôt.

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan