Er moest weer gedompeld worden. In de schatten van Delfi de komende 2 dagen. Vanuit ons appartement hadden we al die tijd al uitgekeken op het Griekse vasteland en vanmorgen gingen we de schitterende brug over met de 4 mooie brugelementen. De ober gisteren op het terras had ons verteld dat je voor 3 € naar de overkant met de veerboot kon. Snapte al niet waarom die Grieken niet gewoon de brug namen, maar die kost 15€ voor een enkeltje. Wel fraai, dat wel.
Aan de andere kant begon de heerlijke ontspannen rit langs de knalblauwe golf van Korinthe, met links de bergen. Echt genieten. Over het algemeen zijn de wegen vrij rustig deze tijd en dat is maar goed ook want ze rijden wat wild die Grieken en zebrapaden zijn niet echt punten om te stoppen. In tegenstelling tot hoe vriendelijk iedereen is, jong en oud. Ook viel ons op dat er zoveel fish farms zijn, wat ons bevreemde gezien de open zee verbinding van de golf van Korinthe. Een vriendin wist me te vertellen dat ze de vangst gebruiken voor diervoeding.
Wij besloten in het plaatsje Galixidi even te stoppen voor lunch. Schattig plaatsje, gezien de enorme hoeveelheid restaurants ook druk in het seizoen, nu slechts prima voor een wandelingetje. Alles tip top onderhouden.
Maar Delfi wachtte en wij waren mooi op tijd, dus we besloten om dan maar gelijk ons in de historie te verdiepen.
Ik moet echter ook melden dat de rit die bergen in ook adembenemend is, prachtig uitzicht op de bergen en de zee. Je kronkelt rustig naar boven en daar is het wel lekker vol. De Chinezen en Amerikanen worden met busladingen aangevoerd en de yanks vinden alles marvelous. Alles wat nog ouder dan Biden en Trump is, is sowieso een wonder in hun ogen. De chinezen en Japanners klikken er nog steeds vrolijk op los, maar zijn wat ingetogener.
Mijn zelfvertrouwen kreeg een enorme boost. Je kan namelijk in Griekenland ouwe lullen korting krijgen in de musea, voor European citizens , dat dan wel.
De vrouwelijke kaartjes controleur, keek ons aan en geloofde niet dat wij boven de 65 waren. Nee vriendjes geen slechte ogen.
Met de borst vooruit gingen wij het museum in, waar in mijn beleving toch het meeste mee te krijgen is van hoe het er uit zag en hoe men leefde.
Niet zo erg als bij Olympia, maar ook hier veel van: en daar waar nu niets staat, stond vroeger een tempel.
Echter door de schitterende omgeving, het heerlijke zonnetje erbij was het aangenaam.
Je klimt een meter of honderd omhoog langs redelijk bewaarde resten van het complex met aan het einde bovenaan de arena als apotheose.
Echter niets van het orakel gezien. De Grieken vonden Apollo veel belangrijker heb ik begrepen.
Wel erg gelachen over de braille bordjes met uitleg. Een goed ziend persoon breekt zijn nek al over die stenen en opstapjes, voor een blinde lijkt het mij een hele opgave.
Tevreden gingen we naar ons bijzonder eenvoudige hotel. Blij dat we hier geen 3 dagen verblijven. Een soort deprimerende badkamer, waar als je op de wc wilt plaatsnemen je met een heupzwaai onder de wasbak kan plaats nemen.
Koffers gedropt en een heerlijk Grieks wit biertje gehaald. De restaurants aan de rechterkant van het dorp hebben een fabelachtig uitzicht op hun terassen.
s’ Avonds top tentje gevonden waar we nog net een tafeltje konden krijgen en wederom vroeg naar bed.
De volgende dag toch op zoek naar het orakel gegaan, ik kon dat niet uitstaan. Misschien bij de tempel van Athena Proiana, dat naast het gymnasium ietsje verderop lag. Maar ook hier fraai bewaard, maar geen orakel. Lopend terug naar de auto aan een vriendelijke Ierse gevraagd of zij de orakel plek wist. Nou zei ze dat was een 2 meter hoge pilaar bij de opgraving, daar kwam ze heen om haar voorspelling te doen. Ok, vriendelijk bedankt, maar enigszins teleurgesteld onderweg gegaan.
Omdat wij de vorige dag en deze ochtend al alles hadden bekeken van de opgravingen, konden we nog mooi een dagje strand doen.
Wij reden naar Galixidi, maar daar was alles verlaten en liepen slechts 2 werklieden de boel op te ruimen.
Enige alternatief was Itea, waar wij uiteindelijk aan het eind van prima boulevard, nog een paar bedjes vonden met wat verdwaalde badgasten. Het badseizoen is in Oktober echt wel afgelopen. In een paar restaurantjes zaten de cruisegangers te lunchen en een paar uur later toeterde het schip 3 maal en ging onderweg richting Athene door het kanaal van Korinthe.
Nog heerlijk een paar uur op een bedje een boek gelezen.
Jannette ons kattenvrouwtje moest de zwerfkatten nog voeren en wederom overbodige souveniertjes kopen, waar Paul zich ook schuldig aan maakt.
Gister al hetzelfde restaurant geboekt waar wij verrast werden met de mooiste tafel en een schitterende zonsondergang.
Een beetje vriendelijk doen af en toe beloond zichzelf blijkbaar.
Delfi, een warme herinnering.
Antio!!!

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan