Wederom een prima nachtje in ons “ douze points pour IKEA” appartementje. We mochten van onze huisjesmelker om 1100 weg en dat kwam goed uit want ik mocht mijn nieuwe machine ook om 1100 ophalen.
Heerlijk rustig ontbijten en als ochtendgymnastiek 2 kratten, 3 koffers, een rolstoel, een volle strandtas, een rugzak en een wijnrek langs de afgebladderde, te steile wenteltrap alvast naar beneden brengen. Sjane zou de rest van de spullen meenemen.
Lille was verdrietiger dan wij, dat we vertrokken, want die huilde een beetje.
Ik drentelde naar het station waar het niet makkelijk was om de weg te vinden ivm alle blokkades vanwege werkzaamheden. Uiteindelijk vanwaar de auto’s geparkeerd waren weer naar boven gestuurd naar de verhuur kantoortjes, die nergens aangegeven stonden. Om daar weer een fraai staaltje van “waarom duurt het zo lang”voorgeschoteld te krijgen.
Online heb je al je gegevens al geven, je geeft je id kaart, je rijbewijs en je credit Card af. Maar je moet evengoed alles weer op een papiertje schrijven.
Dus het duurde even voor ik een andere dan dat ik online gehuurde auto mee kreeg. Een Nissan Qashqai, prima bakkie. Wel even wennen en alles instellen, maar super. Mijn Apple telefoon verbonden die ook nog zonder snoer oplaad. Daarmee wordt Google maps op het best grote scherm voor je vertoont.
Daarna, stond mijn reisgenoot al vol verwachting met een deel van de bagage buiten te wachten.
Dan nog niet onderweg, want er moeten de sleutels bij een bar bij het station afgegeven worden. De minst mobiele van ons 2 ging naar een koffiebarretje op de hoek en ik rende weer naar het station.
Dus zo’n dag gaat niet snel, althans de tijd wel, maar wat je eigenlijk wil doen niet.
Afijn, op richting Boulogne: Because, you can with a Nissan. Die earwurm, kreeg ik ook niet uit mijn hoofd.
Gewaarschuwd voor het verkeer richting Calais en ook niet uitziend op het aanzicht van al die arme vluchtelingen in die buurt. Ik kijk namelijk net als de meeste van ons liever de andere kant op ipv te helpen. Kozen we voor de binnenweg via Béthune.
Ja en dat varkentje in ons beide laat dan toch om een uur of 1 weten dat het echt wel tijd wordt voor lunch.
1 van de weinige dingen waar Jannette en ik het onmiddellijk met elkaar eens zijn.
Béthune is daar een prima gelegenheid voor, mooi dorpsplein omringt met prima restaurants. Wij liepen bij een authentiek uitziend restaurant L’annexe naar binnen, want het werd tijd dat we de plaatselijke gerechten gingen bestellen.
Lekker druk, met van die kleine kut tafeltjes iets te dicht tegen elkaar. Echt Frans. Bovendien stonden de 2 streekgerechten op de kaart die geproefd moesten worden. Welsh en Carbonade Flamande. Glaasje wit en glaasje rood erbij, wat kon ons gebeuren.
Nou, deze gerechten zijn niet voor mensen met kleine trek, mijnwerkers kunnen hier dubbele diensten op draaien en het is niet bepaald een delicaat gerecht. De carbonade is eigenlijk een boef bourgignon met ontbijtkoek erin. Welsh is een snee brood met een plak ham, gedrenkt in bruin bier met teveel gesmolten cheddar. Een soort kaasfondue gemaakt door een dronken kok. De overlevering is dat de Engelse troepen dit recept hebben achtergelaten na de 1ste wereld oorlog.
Ik vermoed om het snel te vergeten. Maar ja, dat varkentje hè.
Tevreden knorrend strompelden we naar de auto en gingen onderweg.
Begint die Japanner te waarschuwen dat de rechter voorband te slap is, met waarschuwingslichten en al. Onze wereld stortte in.
Weer een nieuwe auto, alles regelen, overladen, bellen, wachten.
Gelukkig kon ik Jannette uitschelden, dat luchtte lekker op, al schijnt het dat zij er ook niets aan kon doen.
De snelweg op om op zoek te gaan naar een tankstation met lucht faciliteiten. Het liefst een waar mensen met 2 linkerhanden ook mee kunnen werken.
Met veel meer spanning in mij dan in die rechter voorband, het snoer uitgerold. Want denk je appeltje, eitje, binnen 1 minuut geregeld en weer vol, net als mijn broekje.
Inmiddels werd het al laat en ik had om 1600 een conference call met een Engelsman die veel belovend was.
Dus morgen maar naar de rotsen en nu door naar Boulogne.
Voor de deur de call uit de auto gedaan en Viasat wil ook ons platform gaan voeren, dus Paultje weer blij.
Sjane had inmiddels ons bij onze charmante gastvrouw ingecheckt in ons even charmante appartementje via Air B&B. Wij zitten net binnen de stadswal, sterker nog daar kijken we op uit en gratis parkeren voor de deur.
Na alles opgeborgen te hebben even een frisse neus gehaald en over die zelfde wal een rondje gelopen. Net een tikje armoediger hier als Lille. Die heeft meer grandeur, maar wel gemoedelijk. Even bij het populaire cafe La cave de monsieur Guy naar binnengelopen en een aperitiefje genomen.
Toen was de energie op en nemen we zo nog een soepje.
Morgen naar de rotsen, daar kijken we naar uit.
Nu de beentjes omhoog.
A bientôt

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan