Heerlijk nachtje, weinig gemerkt van de voorspelde geluiden en overlast. Gelijk uit de veren onder de regendouche, want er moest geregeld worden.
Met prima weer naar de garage gelopen. Meer dan 80% vol, dat was prima en het plan uitvoeren. Eerst langs het appartement om alles uit te laden en daarna met zuurstof gebrek en klotsende oksels van de trap op en neer met koffers en kratten in de lege auto op naar Volvo.
Vroeger bekend van goede service en hoge kwaliteit wagens
Aan de alarmcentrale gemeld dat ik naar de Volvo garage ging om mijn auto af te geven en ter plekke te laten repareren.
Stoere taal, ferme jongen, maar dat loopt dan ff anders. Bij de eerste Volvo garage werd ik snel afgepoeierd door de plaatselijke gladjanus.
Nee zoiets ordinairs als onderhoud deed Jean Claude niet. Hij deed zijn Franse naam op zijn Hollands eer aan.
19 km verderop bij Roncq daar moest ik heen. Dat viel tegen, ik had gehoopt 6 km terug te fietsen en Roncq ligt 14 km van de stad af en daar moet ik nu ook nog heen rijden.
Goed niet zeuren door, slecht gemutst, ook nog maar de alarmcentrale gebeld of zij dan in ieder geval morgen die huur auto hadden klaar staan.
Dat liep ook niet soepel, de Volvo alarmcentrale , bleek gewoon de anwb alarmcentrale te zijn en die hebben geen enkele invloed op Volvo garages en het leven in het algemeen. Ik kon maar beter om een leenauto bij de garage vragen. Mijn vraag wat ze in vredesnaam dan wel voor mij konden doen werd niet in dank afgenomen.
Denken, denken, denken en met het reisfront bellen. Die kwam met nog een paar van die broodjes smerende dieren op de proppen.
Naar huis gaan, dat kan ook. Dus Volvo Alkmaar, maar gebeld als ik de auto nou Donderdag neer zet. Tja, we hebben het druk hè, we kunnen moeilijk alles voor U aan de kant zetten, en als er onderdelen moeten komen met het weekend ertussen. Wordt het eind volgende week. Als dat al lukt.
Lekker dan, ook geen optie, alle b&b’s al betaald en huis overhoop, mensen in huis gevraagd. Dat wordt hem niet.
Toch bij Roncq , maar naar binnen. Nee geen woord Engels en geen tijd. Ja maar ik laat hem hier een tijd staan.Nou eigenlijk hebben we het te druk en zijn onze mensen niet gekwalificeerd. Ga naar Moeskroen in België en daar spreken ze de taal ook nog.
Vrij naar Loek Verhagen: als liegen pijn deed, stond hij de hele dag te janken.

Geheel tegen mijn natuur in toch maar eieren voor mijn geld gekozen en voor de zekerheid even gebeld. Sam mijn nieuwe beleefde vriend, begreep het helemaal. Had alle tijd en ik kon gelijk langskomen. Dus de auto en de fietsen in Moeskroen bij de Volvo achter gelaten. ik kom hem 22 Mei halen meldde ik.
Rustig naar het stationnetje van Moeskroen gelopen, waar de stationscheffin mij vriendelijk glimlachend door alle keuzes bij de automaat hielp en het apparaat mijn vervoersbewijs uitpoepte. De zon scheen, de loden last lag naast mij op het perron en ik vroeg mijn geliefde om om 1300 mij bij het station te ontmoeten
Bij de gele sculptuur en daar was ze. Slechts met stok en de hulp van Elsje en pillen gingen we op weg.
Lille is een serieus leuke stad. Zeker met een zonnetje erbij, gezellig druk, fantastische winkeltjes, leuke restaurantjes. Aardige mensen, echt de moeite waard.
Een gezonde lunch genoten en op de terugweg, wat kaasjes voor de thuis maaltijd ingeslagen bij de kaas juwelier. Epoisse en zo’n zacht lopend geitenkaasje.
Even terug naar het appartement om ons en de leeggelopen telefoons van al dat zoeken en regelen weer op te laden.
Kon mooi ook wat mail en boodschappen eruit gooien.
Vanavond nog even aan Lille ruiken en proeven. Wij zitten op de rand van waar het leuk is en waar het achteruit gelopen is. Wat een politicus prachtwijk zou noemen. Veel studenten, maar ook best wel veel zwervers en bedelaars. Die prima gedoogd worden. Als je bij ons, naar rechts loopt en niet naar links, naar het mooie centrum met pracht en praal. Loop je onder de fraaie Porte Roubaix het Henri Matisse parc in. Daar zie je overal tentjes en zeilen waar mensen echt wonen met 8 graden en vaak kouder. Dat zit allemaal dicht op elkaar.
Wij liepen cynisch genoeg richting de rue de la monnaie. Waar de lekkernij van Lille verkocht wordt bij Au merveilleux de Fred. Daar is geen woord aan gelogen. Alleen de winkel is al super, mooi verpakt eentje meegenomen.
Om vervolgens op het schattig place de oignons een lokaal biologisch biertje te zoeken. Er was op deze dag alleen maar een nerdige bierwinkel open en wij besloten op het volgende plein tegenover de cathedrale de Notre dame een aperitief te nuttigen.
Die komt niet in de buurt trouwens van de Parijse, alleen lekker groot.
Toen werd het tijd om rustig genietend, want ik kan het niet genoeg zeggen, naar huis te lopen.
Oh ja, ik heb in de trein terug een grote bad ass Hyundai Tucson gehuurd. Die haal ik morgen bij Europcar naast het station van Lille op.
Wij hebben nu alleen niet meer de beschikking over fietsen. Daar gaan we ook nog wel iets op verzinnen.
Eerst morgen maar naar de Franse krijtrotsen en naar Boulogne sur mer. We zitten weer op de route.
A bientôt.

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan