De 2de dag van ons kampioenschap. Dat kan niet op een lege maag. Bekend fenomeen in Amerika is dat de senior citizens zo lang mogelijk iets bij klussen om hun karige pensioentjes aan te vullen. Dus de receptiedames en andere medewerkers kunnen in ruil voor diensten gratis verblijven of met hoge korting.
Het zijn alleen niet meer de scherpste geesten. Dus bij haar advies dat je makkelijk naar de supermarkt kan lopen “en het is een halve mijl lopen, ik zou dat ook doen” behoort een behoorlijke korrel zout. Vooral als zij dan na haar shift met een golfkar naar haar 200 meter verdere camper wordt gebracht.
Wij waren zo slim om met de camper te gaan, want het was 2 mijl verderop en met een tray bier en 2 trays water is dat bij 35 graden vrij zwaar.
Flink ingeslagen, de boodschappen door dezelfde type seniors ingepakt en terug de camper weer aangesloten.
Daarna naar de golfbaan waar de echte woestijn golfbaan stond te wachten.
Weer met mannen die je clubs aanpakken, poetsen en in je kar zetten.
Even geduld, want het was druk en hub de baan in.
Door iedereen gewaarschuwd om de ballen niet uit bosjes te halen ivm de wakker geworden ratelslangen.
Us ben zunig dus toch een paar keer in de bosjes rondgelopen. Maar vaak ook niet.
René had een superdag, liep 1 slag onder zijn handicap. Peter een mindere en René staat nu 5 slagen voor op Ad en Paul.
Morgen tijd voor revanche.
Op het terras met een biertje de zon zien zakken en terug op de camping de barbecue aangevuurd. Laatste biertje erbij en slapen. Morgen zelfde baan en western steak eten met Dan een zakenvriend van Paul.
Weer een superdagje. Tot morgen!!!

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan