Gister in ons hotel paleisje even genoten. Lekker in het zwembad gedoken met zijn allen. Er was alleen een bruiloft 1 verdieping onder onze kamers en Vietnamezen houden van lawaai. Wij zijn er al onderweg een paar tegengekomen, bruiloften. Partytent, karaoke, veel bloemen en klere herrie, nee echt horen en zien vergaat je. Het bruidspaar staat onder een soort boog de gasten te verwelkomen. Dat is best handig want binnen kan je elkaar niet verstaan, gelukkig is het feest rond 10en afgelopen. Wij hadden weer een zeer vermakelijke maaltijd in ons best goede hotel. Een Engelse kaart dat was mooi dan kan een ieder iets naar keuze vinden zonder google translate en handen en voeten. Het concept voorgerecht kennen ze ook niet en verwart het bestelproces. Alles komt altijd tegelijk, individuele gerechten is ook lastig. Dus we hadden veilig wat spring rolls besteld. En 2 mensen kip en Hans beef. Ober loopt dan weg met 3 reserve serveersters en komt vragen of we er rijst bij willen. Om vervolgens weer 5 minuten later terug te komen om te vertellen dat de beef op is. Als de andere 3 willen bestellen is het advies later, dan kunnen we meer bestellen. Daarna komt ineens alles, maar ook een beef gerecht, alleen iets anders dan Hans besteld had. Ook lekker en genoeg.
De volgende morgen om 0630 ontbijt en de straten stonden blank, het had gehoost vannacht. De hemel was strak blauw en dat voorspelde niet veel goeds. ‘s Morgens best lekker, maar dat beloofd wat rond 1300 en 75 km te gaan. Een flinke stad Ca Mau en het duurde even voor we uit de drukke ochtendspits gekomen waren. Daarna prima wegen, waar de scooters als bijen 🐝 om ons heen zoemden en het beton onder ons weg gleed. Genoeg stoppen onderweg, om te drinken en het lijf te ontzien. Hans springt dan even in de uitbater zijn hangmat. Bij de 2de stop werden we even geconfronteerd dat we toch echt in de jungle rondhangen. Naast het toilet van de koffiebar (dat is dus hun badkamer) lag een knots van een Python 🐍 in een zak. Die was voor het avondmaal werd er verteld. Onderweg werd er voorlopig niet meer naast de weg gepist, dat begrijp je. In het volgende leuke dorp hielp Hou ons bij de lunch bestellen. Peter kletste wat met hem, hij was leraar geweest, weggetrokken uit het noorden voor de communisten en had nu een winkel met schoenen en hoedjes en een vrouw en 3 kinderen. Wij bestelden 6 broodjes kip met ei en kregen kippensoep met mie en gebakken ei. Gelukkig dankzij Hou kippen eieren ipv eendeneieren. Ook lekker. Ma kookt wat, Pa repareert TV’s in dezelfde ruimte. Je moet alleen oppassen dat je geen motor olie ipv ketjap in je soep gooit. Geen kans op een verse jus, dus verderop bij een school zagen we een sap tentje. Jannette bestelde 6 bamboesap. Dat was een half uur werk, en half Vietnam ontbost. In de tussentijd stond Peter omgeven door gillende schoolkinderen Engels Vietnamees voor te lezen. De man heeft een roeping gemist. Hij was een hit. Er wordt trouwens veel gedaan met dat hout en bamboe onderweg oa een brug gebouwd. Vandaag geen veerboot, maar een steile 18% tolbrug. Toen Paul er tegen op fietste ipv te lopen kreeg hij applaus van de tol familie en Hennie 4 flesjes koud water van de dochter. Rustig doorgefietst en genoten. Het werd alleen warm, erg warm. 75 km is dan ook best ver. Vanavond in guesthouse in bedrijvig maar eenvoudig dorp. Gaan vroeg slapen, morgen weer 58 Km. Tot later 🇻🇳 Hen gap lai

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan