Wat is dat lekker een avondje slapen. Veel te dure lakenzak van Egyptisch katoen gekocht maar elke cent waard. Althans dat vonden Paul en Jannette, de andere 4 hadden weer een mindere nacht. Maar trouw om 0730 klaar om naar de bakery te gaan voor een broodje. Bahn is dat in Vietnamees, ja je moet ons niets wijs maken. Nou dat broodje klopte, het was alleen een droog stokbrood met goed gevulde ossenstaart soep. Eigenlijk de beste bouillon zo ver. Niet iedereen kon dat waarderen, maar we gaan ons nog wel verbeteren in de kennis van deze keuken. Morgen weer een dag. Snel op de fiets, nog even water en tandpasta inslaan en meters maken.
Voor ons idee begon het echte Vietnam zich al meer te laten zien met rijstvelden en bananenplantages. En natuurlijk een aantal veerboten, want de Mekong vertakt zich door honderdtallen zijtakken. Veerboot discipline en handigheid beginnen we ons ook eigen te maken: Rechts erop rijden en dan op de boot draaien om er aan de andere kant af te rijden, en oh ja die slimmeriken laten geen schaduw zitplaatsen vrij voor die schattige buitenlanders, in die rare broekies. Nee, de boot draait om en dan zitten zij in de schaduw.
Verder ook geleerd dat de laatste om moet kijken als de groep gaat rijden. Na de foerage, reden wij weg, met Esther, van Vleuten Pirovano vlot voorop. De Staadegaardjes, konden kreunend volgen. Nadat wij even rustig moesten rijden ivm werkzaamheden, kwam Peter met een rood hoofd vragen of we af en toe niet om konden kijken. Zij kwamen met 25 km per uur al een kwartier achter ons aan en het was warm. Hennie bleek nog in te staan pakken toen wij weg reden. De fluitjes werken niet in elk geval. De koperen ploert deed zijn naam eer aan. De term vriendengroep iets minder.
Verderop kwam een wat gezette man de weg oplopen, met zijn broek nog half uit. Die had duidelijk een grote boodschap gedaan. Nu zijn wij een nogal opvallend gezelschap in dit land, dus toen hij ons met zijn brommertje inhaalde keek hij meer achter als voorom. En daardoor roste hij zo een rijstveld in. Onmiddellijk kwam het A team in actie en hielp de borst om de brommer weer op de weg te helpen, eeuwige dank was ons deel.
Aan het einde van de dag, het ging weer als een speer, begonnen de weg werkzaamheden. Dat bestaat hier uit een lading stenen, van zo'n 2 a 3 cm op de weg te storten en er dan met een wals over te gaan. Een paar km lang, dat we nog geen lekke banden hebben is een godswonder. Maar goed aan alles komt een eind en wij konden weer makkelijk 3 kamers krijgen bij een hoteletje. Geen Hilton zullen we maar zeggen. Hen en Peter kwamen vragen waar de handdoeken lagen en wij legden uit dat dat die op washandjes lijkende doekjes waren. Maar wel weer super vriendelijk en aardig. Na de lunch terug in het hotel kwamen zij met kokosnoten aan. Verder erg blij dat Sjaan en Paul slechte ogen hebben want Esther had nogal wat viezigheid gevonden. Morgen, maar iets knaps zoeken, maar ja voor 11€ kan je ook niet zoveel verwachten. Aan de andere kant daar hebben we vanavond met zijn 6en voor gegeten. Geweldige tent, de hele familie staat te koken en of te snijden en het is een af en aan komen van scooters die af komen halen. Zitten en je krijgt de daghap voor je neus met een bakje soep en een fles water. En zeer smakelijk.
Ba Tri is een levendig stadje, wat wij 's middags al verkend hadden. Paul zijn helm was uit elkaar gevallen en Jannette was aan het einde een beetje bevangen door de hitte. Daarom had de groep besloten dat er voor haar een pet gekocht moest worden, aangezien zij de enige was die niets droeg. Verder afgesproken, dat we eerder gaan stoppen en meer gaan eten tijdens het fietsen. Als laatste de geplande rustdag opofferen door de langste etappe van 95 km in 2en te hakken ivm de hitte.
Morgen zien jullie een echte Balenciaga voor €2,60 op de foto. We moeten er ook wel goed uit blijven zien omdat iedereen met ons op de foto wil. Tot later 🇻🇳 hen cap lai

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan