Bram adviseerde gister om nog even een ijsje te gaan halen die avond. Goed ijs, flink druk 20 man binnen en een rij van 15 te wachten. De ijssalon was eigendom van de opa van Max Verstappen, aan de overkant in zijn café sloegen Pa en Opa elkaar voor de kop, volgens de overlevering. Mocht je in Limburg zijn tijdens een Grand Prix, ga naar Montfort daar is het dan bal. Wij gingen na een goede nachtrust en dito ontbijt weer onderweg. Na eergisteren 25,5, gister 26,7, vandaag 23 km op het programma. De beslissing om de laatste 5 dagen alleen enkele etappes te pakken werkt perfect. Het lijf voelt goed en er is genoeg tijd om nog lekker van de dag te genieten. Dan moet je niet fout lopen, dus ik was erg blij de eerste sticker te zien. Kort daarna een standbeeldje, in mijn beleving voor al die hondenuitlaters die elke morgen met mij meelopen. Vervolgens het dorp uit langs kasteel Montfort. Grappig dorp dat Montfort, gebeurt van alles. Er is nog een groot 2de wereld oorlog monument en onze Koning heeft de heer van Montfort in zijn titel. Ik bedoel maar. Behalve Montfort ook nog genoeg te beleven vandaag, een Romeinse opgraving bij Peij. Een automatische asperge teelmachine. Afgezien van geweldige vergezichten. Ook een hert in de weide verderop, goed kijken op de foto. Ik miste door dat schatje een afslag. Was niet de enige was net voorbijgesneld door een veertig jarig stel, de Flinstones. Althans, haar naam was Wilma, een lang benige blonde. De man, ik neem aan Fred, probeerde wanhopig zijn hinde bij te houden. Bij een bankje aten zij wat en raakten wij in gesprek, kwamen tot de conclusie dat wij alle 2 (3) een afslag gemist hadden en konden na een kort stukje terug weer op het juiste pad raken. Hij leerde mij dat je op de mobiel in de Pieterpad website je positie kon tracken. Hetgeen ik liever 14 etappes eerder geweten had. Maar iedereen loopt dus wel eens fout, is de les. Gelukkig de processierups niet gezien, waar wel voor gewaarschuwd werd. Dan via het smalste stukje Nederland gelopen en onontkoombaar door Duitsland. Nooit gerealiseerd dat Sittard zo dicht bij de grens ligt. Jannette had ook een rustige fietsdag, maar wel met de nodige hoogtepunten. De meisjes van liefdadigheid in Susteren. Het huis van Toon Hermans. Een monument boom. En natuurlijk het mooie Limburgse landschap. Op tijd in Sittard aangekomen. Ik liep groen bijna tot diep in Sittard langs een kanaaltje. Vanavond voor tapas gekozen. Want guapas houden van tapas, maar wij ook. Hasta mañana.

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan