Deze dag weer de wekker op half 8, oh oh als dat maar goed gaat. Ik moest namelijk een uur later op de afgesproken plek bij Peter café sport zijn vanwege de 'walviscruise' die ik vrijdag al had geboekt.

Gelukkig ging dat door en na een briefing waren we ca. drie kwartier later buitengaats. Er werd koers gezet in noordwestelijke richting. Pico lieten we rechts liggen, wel leuk om dit eiland eens vanuit andere invalshoek te zien. De top van de vulkaan had een leuk 'hoedje' van een wolk op. Beetje Chinees aandoend zeg maar. Ik zat bewust onderin in het schip, naar boven gaan om daar een foto van te maken was geen optie. Ook al had ik op het bovendek gezeten, dan was dat waarschijnlijk nog mislukt. De golven waren een paar meter hoog, dus we lagen geen seconde stil voor zulke momenten. De boot maakte flinke klappen bij het neerkomen en je vroeg je haast af of die daar wel op gebouwd was omdat je wat gekraak dacht te horen😊.

Vanuit Horta varen er meerdere bedrijven met toeristen om walvissen te spotten. Op een gegeven moment lagen er 6 boten in een halve cirkel bij elkaar. Het theater kon voor ca. 120 toeschouwers in totaal bij elkaar beginnen. Het duurde maar even tot we twee potvissen naast elkaar boven zagen komen. Rustig lagen ze daar adem te halen en wat water te spuiten voor de volgende duik naar beneden naar ca. 2000 mtr diepte op zoek naar voedsel.

Het blijft een magisch schouwspel, ik had het samen met Aleid al eens (zie verslag over Nieuw Zeeland 2015) mogen zien, maar het blijft waanzinnig mooi. Toen ze de diepte in waren gingen we een stukje verder naar de volgende plek die de spotters hadden waargenomen. Opnieuw dezelfde show en nu gingen ze samen onder. Helemaal geweldig, hier heb ik redelijke foto's van, maar het valt niet mee het goede moment scherp vast te leggen doordat de boot flink dobberde op de golven. Ik zat op de voorplecht, mooi uitzicht, maar nadeel was dat de reling van de boot sommige foto's wat verpestte.

Daarna weer een stukje verder, want er waren ook dolfijnen waargenomen. Op de plek aangekomen was het een waar feest. Ze zwommen en doken met ons mee en gaven een schitterende show. Het waren er wel een stuk of 20 die vanuit allerlei hoeken opdoken. Bijna letterlijk onnavolgbaar! In de bijlagen de redelijk gelukte foto's hiervan. Maar het moment dat een dolfijn net uit het water springt is bijna niet te vangen zo snel gaat dat, als je wil afdrukken ben je al te laat.

Gelukkig geen zeeziek geworden, in tegenstelling tot enkele medepassagiers. De kotszakjes kwamen van pas en ik zag zelfs iemand een Chinees naar buiten werpen over de reling.

Ja, wat moet je verder nog vertellen als je zo iets indrukwekkends hebt gezien? Na terugkomst ben ik naar het appartement gewandeld en de scooter opgehaald. Eerst in Horta wat koffie en een lunch. Daarna, met de klok mee, het eiland in het rond. Op de zuid-westpunt van het eiland kom je bij Vulcão dos Capelinhos die voor de meest recente geschiedenis van Faial zorgde.

Een onderzeese vulkaan uitbarsting zorgde hier in 1957/1958 voor ca 2,4 km² nieuw land. De vuurtoren (die eerst helemaal aan de westkust stond) is wonderbaarlijk zo goed als intact gebleven. Hier is nu ondergronds een museum ingericht dat het verhaal van deze gebeurtenis op indrukwekkende wijze vertelt. De diverse fases van de eruptie van toen worden hier uitgelegd en er is veel lava gesteente tentoongesteld om het verhaal duidelijker te maken.

De verwoesting van de omliggende dorpjes zorgde voor een grote emigratiestroom richting Amerika. Daar wonen veel mensen die hun roots hebben op de Azoren.
Ook verderop aan de westkust hebben vulkaan uitbarstingen enkele honderden jaren geleden er voor gezorgd dat er veel families naar Brazilië vertrokken.

Geschreven door Itesreisavonturen