Vandaag moest een beetje de grote dag worden: het spotten van Walvissen, iets wat Ite in 2013 vanwege de plaatselijke omstandigheden toen niet meemaakte.

We waren omstreeks 10 uur bij het Whalewatching Centre en toen was het wachten op een briefing en de mededeling dat het niet verstandig was om mee te gaan voor mensen die gevoelig zijn voor zeeziekte...

Met een bus werden we naar de haven gebracht om vervolgens met ca 30 anderen aan boord te gaan van het schip. Rond 11 uur vertrokken we en al snel merkten we dat er een stevige golfslag was omdat de boot af en toe met harde knallen op het water klapte, dat voelde een beetje als beton :)

We werden goed op de hoogte gehouden door de crew van de boot die ons uitlegde waar we naar toe gingen varen, welke zoekmethoden gebruikt worden en wat de kans was dat we er een (en van welke soort) te zien kregen.

Er werd naar diepere /voedselrijke wateren (meer dan 1000 mtr) gevaren. Op dergelijke dieptes jaagt de walvis nl. naar zijn voedsel, oa inktvis. Als je weet dat de dagelijkse maaltijd van een Spermwhale (Potvis) tussen de 1 en de 2 ton bedraagt besef je ook dat je ze zelden in grote aantallen zal zien omdat er dan niet genoeg voedsel zal zijn.

Even na half 12 was het grote moment daar. De schipper voer naar een plek waar eerder deze dag al een Walvis gesignaleerd was. En inderdaad daar lag hij dan: Tiaki (ja 'beestje' had echt een naam!), een Potvis met een lengte van ca 18 mtr en een gewicht van meer dan 30 ton! Tiaki is een 'mannetje' werd door de crew verteld, vrouwtjes verschijnen niet in deze wateren omdat het er te koud schijnt te zijn. De betekenis van de naam Tiaki is beschermer.

Een minuut of 5 a 10 lag hij, op ca 20 mtr afstand, aan de oppervlakte om zuurstof te verzamelen voor een volgende duik naar voedsel. Af en toe een fontein spuitend was het wachten op het grote moment dat de staart de lucht in zou gaan: nou ja, bekijk de foto's maar, fantastisch, indrukwekkend, geweldig mooi, oeh, aahh en wow zou je deze belevenis kunnen omschrijven.

Een uurtje later zagen we Tiaki verderop nog eens hetzelfde schouwspel uitvoeren. In de tussentijd hadden we ook nog eens een paar Gibsons Albatrossen (spanwijdte 3 mtr), samen met de Konings Albatros de grootste vogel ter wereld gezien. Dat op een dag dat je al een van de grootste dieren (De Blauwe Vinvis kan 33 mtr worden en is de grootste!) ter wereld gezien hebt!

In de loop van de middag zijn we nog weer naar Ohau gereden. Deze keer niet naar de zeehondenkolonie, maar naar de waterval, een kilometer verder. Deze waterval ligt op ca 250 mtr van de weg en er ligt een klein 'bad' voor waar de jonge zeehonden in schijnen te spelen en zelfs tegen de waterval een stukje omhoog te klimmen. Nu zijn ze blijkbaar nog niet groot en sterk genoeg om via de beek vanuit de zee naar deze plek te klauteren/zwemmen, we hebben ze niet gezien. Maar waar klagen wij nog over na wat we vandaag beleefd hebben?

Nou, een ding wel eigenlijk. Morgen (vrijdag de 27e) vliegen we helaas weer naar huis. Dit was dus de laatste 'echte' editie uit ons 'dagboek'. Gedurende de terugreis en als we thuis zijn, zullen er waarschijnlijk nog wel enkele korte berichtjes volgen...

Geschreven door Itesreisavonturen