Na ontbijt eerst bij de Spar in Lisdoonvarna maar even een scheerkrabbertje gekocht. Bij het fatsoeneren na het douchen had ik gemerkt dat ik deze kennelijk had laten liggen bij het hotel op Achill Island.

Ik zou op minder dan 15 km vd befaamde Cliffs of Moher moeten zijn en volgde de bewegwijzering, vreemd omdat ik eerst een bord kreeg dat het nog 10 km was en na een km of 5 nogmaals de mededeling dat het 10 zou zijn.

Het was al snel best druk op deze toeristische plek. De parkeerplaats was al aardig vol. Later, bij de kliffen op flinke afstand, telde ik alleen al ca 20 bussen. Samen met de resterende bezoekers moeten dat toch gauw 1500 mensen zijn.

Het was grauw en grijs en er stond een flinke aflandige wind. Dat maakte het best wel weer spannend en een beetje eng waar de hoogste klif op 214 mtr uit de zee omhoog rijst. Later bedacht ik me dat dit eigenlijk de Fear Factor (y) is. Net als 6 weer een flinke adrenaline kick. Elke dag iets doen waar je beetje het gevoel hebt dat het je laatste zou kunnen zijn doet beseffen dat je leeft.

Hoe dan ook (Trivia: welke TV presentator zegt dit bijna altijd in zijn afsluiting?), het was een indrukwekkend gezicht, je kon er wel een wandeling van omstreeks 10 km maken, ik heb denk ik in 2,5 uur ca de helft gedaan. Toen ik terug was het beginpunt kon ik ook nog een flink eind de andere kant op. Ik heb maar een kort stuk er van gedaan omdat het inmiddels aardig regende.

Het bezoekerscentrum was bij terugkeer aardig vol. Het was even wachten voor ik aan de beurt was voor een lekkere bak koffie.

Op de weg terug een domper: bij het oprijden van een kruising had ik iets te veel aandacht voor het van rechts komende verkeer en botste op de voor mij staande Golf bestuurd door Sergio uit Rome. Krasschade aan beide auto's meer was het gelukkig niet. We zijn nog even op het plaatselijke politiebureau geweest ivm de verzekeringskwestie. Het stelde weinig voor, maar ik baalde wel omdat het mijn schuld was.

Geschreven door Itesreisavonturen