Dan is er ook nog het fascinerende verhaal rond het rijk van Atlantis. Het schijnt bij de Griekse wijsgeer Plato vandaan te komen en de laatste eeuwen zijn er vele uitlopende theorieën rond gegaan waar deze hoogontwikkelde prehistorische beschaving heeft bestaan. Een van de meest aannemelijke is dat het de Azoren betreft en dat de huidige eilanden de overblijfselen zijn van het paradijselijke rijk dat door een grote ramp in de oceaan zou zijn verdwenen.

Af en toe komt er weer een nieuwtje dat de mythe rond Atlantis weer aanwakkert. In 2013 werd er tussen de eilanden São Miguel en Terceira een grote mysterieuze piramide ontdekt. Volgens de ontdekker is de piramide 60 meter hoog en is deze gevonden op een locatie die al ruim 20.000 jaar onder water ligt. Het raadselachtige bouwwerk bevindt zich op een diepte van 40 meter en is net als de Grote Piramide georiënteerd naar de windrichtingen.

Ik ben deze dag in westelijke richting gereden. Al voor Ponta Delgada werd ik op Miradouro do Santo gewezen, dus maar even het dorpje in waar het zijn moest. Na een stevige klim kwam ik op de top van een heuvel waar een prachtig geschilderd kerkje (foto 1) stond. Het uitkijkpunt (foto 2) was nog even wat verder lopen maar zeker de moeite waard.

Vervolgens verder westwaarts tot ik de vuurtoren van Farol da Ferraria tegenkwam. Even uit de auto, paar foto's, prachtig. Daarna verder naar Termas da Ferraria waar tussen lava rotsen een natuurlijk zwembad is, waarbij het water bij eb een temperatuur heeft van 28 graden door de bronnen onder de zeebodem. Helaas was het vloed toen ik er was om te zwemmen, maar zeker aangenaam. Vlakbij zijn ook nog een paar thermale zwembaden waar je tegen betaling van ca. 6 euro kan zwemmen, dat heb ik overgeslagen omdat ik mijn gratis bad in zee al had gehad.

Vlakbij was Miradouro do Escalvado, een mooie plek om de rotsen bij Moisteros al van afstand te kunnen zien. Deze trekpleisters in dit vissersdorp liggen net buiten de kust en doen denken aan een klooster, wat dus Moistero(s) in het Portugees betekent, met een stel monniken.

Het noordelijkste punt was nu wel bereikt, ik vervolgde de route en ging nu weer oostwaarts. Op de bewegwijzering stond op een gegeven ogenblik Miradouro das Cumeeiras vermeld, dus die kant maar op, want een 'miradouro' betekent vaak dat er iets moois te zien is. Nou dat was het zeker, want ik stond na een paar kilometer zomaar aan de bovenkant (noordzijde) van de befaamde Sete Cidades (wat zoveel als de 7 steden betekent) meren.

Vanwege de weersverwachting had ik deze plek vandaag juist gemeden omdat er slechts een kleine kans was dat er iets te zien zou zijn vanwege bewolking. Nou dat viel dik mee, hoewel het blauwe en groene meer nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren). Hoe dan ook, daarover later in deze blogs vast meer, dat zou de volgende dag dus al worden, kijk bij dat verslag voor foto's vanaf de andere kant.

Via enkele vissersplaatjes ging ik weer terug naar mijn basecamp in Villa Franco do Campo.

Geschreven door Itesreisavonturen