Nadat Aleid boodschappen had gedaan bij het Holiday park aan de overkant van de straat hebben we eerst eens gezellig ontbeten met thee en geroosterde broodjes met beleg.

Daarna zijn we met de auto aan de rit gegaan richting het Otago (zo heet de streek hier) Peninsula.

We kregen al snel in de gaten dat het weer verre van ideaal was, het zicht werd met de meter slechter en de heuvels van deze landtong waren in nevel gehuld.

We besloten om eerst maar eens in de binnenstad te kijken en parkeerden de 'voiture' bij het prachtige hoofdstation dat in Vlaamse neorenaissancestijl (dat weten wij toevallig) ontworpen is en in 1906 werd geopend. Ook van binnen is het een prachtig gebouw merkten we toen we daar binnenwandelden , zie foto.

Daarna op weg naar de volgende #nzmustdo: Baldwin Street, de steilste straat ter wereld! Een flinke klim over deze 350 mtr lange weg die op het steilste stuk een stijgingspercentage van 35% kent. Uteraard moesten we, tot genoegen van Aleid, ook even per auto naar de top en terug :)

De volgende halte was Tunnel beach. De naam van dit strand op 7 km ten zuiden vd stad stamt uit ca 1870 toen iemand uit een rijke familie een doorgang hakte in de zandstenen kliffen om zijn familie een manier te verschaffen om op het strand te kunnen komen.

De klif zelf is een gigantische rotspartij die in zee ligt. Onder invloed van de getijden hier rond geslepen en daar uitgehold. Wanneer je op het uitgeholde gedeelte staat en de golven slaan er doorheen, trilt de hele rots. Weer een stukje natuur in Nieuw Zeeland dat je vanwege zijn omvang duidelijk maakt hoe klein en nietig mensen maar zijn...

We gingen verder, volgende stop Sandfly Bay. De naam komt overigens niet van die pestvliegen die je ook (aan de westkant) op het Zuidereiland tegenkomt maar van 'vliegend zand' dat het strand opwaait. Op het strand vertoeven ook meestal zeeleeuwen die daar liggen te luieren. En als de toerist even te dichtbij komt laten zie die af en toe flink laten schrikken. Ook schijnen hier de geel-ogige pinguïns voor te komen. We hadden al stevig gewandeld en gunden onze benen rust en gingen niet naar beneden. Het uitzicht van boven op het bijna Nederlands aandoende 'duinlandschap' was al mooi genoeg!

We vervolgden onze trip over Taiaroa Head zoals de uiterste punt van de landtong heet. Het weer was stukken helderder als vanmorgen en regelmatig stopten we even om een foto te maken als er weer een prachtig vergezicht te zien was. Via een onverhard pad reden we naar boven naar Sandymount waar na een stevige klim vanaf de parkeerplaats weer een adembenemend vergezicht te zien was over de heuvelen van 'Hoopers Inlet'.

We daalden af naar beneden en draaiden Portobello Road op en gingen langs een baai, die in verbinding met de zee staat, naar boven om vervolgens weer omhoog te rijden naar Penguin Place. Terwijl we het 'Celebrity Solstice' cruiseschip met duizenden passagiers de zee zagen kiezen zagen wij op de rotsen enkele yellow-eyed pinguïns en veel diverse vogelsoorten. Ook hier lagen hier en daar weer zeehonden /zeeleeuwen op de rotsen te luieren. Op de punt van dit schiereiland leeft ook een kolonie koningsalbatrossen, helaas hebben wij ze niet gezien. Nergens anders ter wereld leven deze vogels (spanwijdte ca 3,50 mtr.) zo dicht bij de bewoonde wereld!

Mooie dag weer en veel prachtige dingen gezien!

Geschreven door Itesreisavonturen