Wat ik gisteren schreef over het bekijken van al die kratermeren was me al snel duidelijk dat dit voor deze dinsdag geen optie was vanwege de bewolking rond de bergen.

Plan B dus, of eigenlijk helemaal geen plan. De zon opzoeken eigenlijk die er in de kuststreken gelukkig wel was. Ik stak de bergrug dwars door de bewolking over naar het oosten naar hoofdstad Santa Cruz das Flores. Hier even wat rondgecirkeld om vervolgens noordwaarts te gaan.

Onderweg vele 'Miradouro' s', tegen gekomen en de nodige foto's gemaakt. De eerste die je ziet is die van Ponto da Vista, een stevige klim er naar toe, maar dan heb je ook een geweldig gezicht op de start- en landingsbaan van het vliegveld en het stadje wat er tegenaan geplakt lijkt.

Naar het noorden kom je langs de kust nog vele uitkijkpunten tegen. Ponta Delgada (ook op dit eiland dus!) is het noordelijkste dorp van het eiland. Wat verder naar het westen kom je bij de vuurtoren Farol do Albernaz, Europa's meest westelijke gelegen lichtbaken. Ook dit een verlaten plek waar je geen mens tegenkomt en je waant je hier soms als 'Floortje aan het einde van de wereld". Het uitzicht is hier prachtig, Corvo (het kleinste eiland van de archipel) is goed te zien. Zoals zo vaak is de top van de vulkaan door wolken omhuld.

Daarna zo ongeveer dezelfde weg terug, maar dan helemaal naar het zuiden waar je in drie kwartier makkelijk kan zijn. Nog even de bergen in bij Lagoa Funda om bevestigd te zien dat de bewolking vandaag spelbreker zou zijn om de meren te bewonderen.

De zuid-oostkant gerond en weer omhoog naar het noorden. Langs de hoofdweg kom je dan voorbij Rocha dos Bordões, een rotsformatie van basaltzuilen die de opvallende gelijkenis met een pijporgel heeft. De staande elementen reiken tot een lengte van maar liefst 28 mtr had ik gelezen. Dit geologische wonder is ooit ontstaan door de snelle afkoeling van de lavarots. Het basalt werd herhaaldelijk samengetrokken en de veelhoekige basaltkolommen werden gevormd. Door het licht (in de avond moet het veel mooier zijn) van het moment kwam de grootsheid van het gebeuren echter niet tot uiting zoals ik verwacht had.

Toen ik terug was heb ik de auto geparkeerd en pakte mijn zwemspullen om te wandelen naar de waterval van Poço do Bacalhau (wat letterlijk 'poel van kabeljauw' betekent) die net buiten het dorp ligt. Het water klettert daar van ca 90 mtr naar beneden en je merkt de kracht van dat water pas goed als je er recht onder met je kop zit. De temperatuur van het water in de 'vijver' was onverwacht aangenaam.

De dag werd besloten met een diner op een bijzondere plek. Restaurant Maresia is het meest westelijk (ja daar heb je hem weer) gelegen van Europa. Om er te mogen tafelen moet je van te voren reserveren omdat er slechts beperkt (ca 15 personen) plek is. En er is ook slechts maar een maaltijd die er geserveerd wordt, eten wat de pot schaft (de ene avond vis, de andere vlees) dus, keus is er niet😊.

Ik had er ooit over gelezen in Columbus reismagazine. Een reportage over de Azoren en ook over dit restaurant pakte mij toen zodanig dat ik wist dat ik hier ooit eens wilde zijn. Het hoofdmenu van deze avond was 'Osso Buco' (ik hoop dat ik het goed schrijf): kalfsschenkel. Rundvlees uit het bovenbeen in een bed van uien en bereid in een saus van zowel rode als witte wijn, cognac en tomatenpuree. Het rook heerlijk en dat gold ook voor de smaak van dit malse stuk vlees.

Het is echter niet alleen het eten waar het bij Maresia om gaat. Je zit buiten met de blik op de kust en je zit op de eretribune om de zonsondergangen te zien. Daarnaast maakt de excentrieke muziekkeuze van eigenaar Jorge Brilhante het eten in deze tent tot een unieke 'experience'. In Columbus magazine was te lezen dat Jorge veel kazen en producten van lokale boeren in zijn gerechten verwerkt. In de wintermaanden is het restaurant gesloten en zit hij op het vaste land om de kazen (een soort draagt zijn achternaam) aan de man/vrouw te brengen.

https://www.columbusmagazine.nl/europa/portugal/azoren/artikel/8030/portugal-de-azoren-europa-op-zijn-best.html

Geschreven door Itesreisavonturen