Tegen middernacht vrijdagavond de 27e steeg de Airbus A340 -600 van Etihad Airlines op van Tullamarine Airport in Melbourne waar we de voorgaande zes uren tijdens het wachten de tijd wat hadden proberen te doden. Een ultralange (nacht) vlucht van ongeveer 14 ½ uur was het, pas kort voor de landing (06.45 uur) op Abu Dhabi zagen we weer het daglicht.

Na minder dan twee uur ging het verder voor de laatste etappe naar Düsseldorf, deze keer met een Airbus A330 van Air Berlin, een maatschappij die, net als Virgin Australia en Air New Zealand, samenwerkt met Etihad. We hadden helaas geen twee plaatsen naast elkaar, gelukkig konden we wel naast elkaar zitten dankzij een welwillende passagier die zijn plaats naast het raam wel met Ite wilde ruilen 

Tijdens het merendeel van deze vlucht hadden we goed zicht naar buiten omdat er geen bewolking was. Opvallend om te was zien dat er zoveel bergen met eeuwige sneeuw waren in Iran, nooit bij stil gestaan eigenlijk. Het zicht bleef goed totdat we Europa binnenvlogen, de Zwarte Zee met oa Sotsji (waar vorig jaar de Olympische Winterspelen waren) aan de rand daarvan, was goed te herkennen vanuit de lucht.

De laatste uren kenden nog wel een incident die Air Berlin een klacht gaat opleveren. Toen het ontbijt geserveerd werd vroeg de passagier langs het gangpad achter Aleid of zij haar stoel (stond bij iedereen nog in de slaapstand) wat rechtop wilde zetten zodat hij het tafeltje uit kon klappen en fatsoenlijk kon eten. Natuurlijk zei Aleid, die daarop de passagier voor haar vroeg hetzelfde te doen omdat zij nu hetzelfde probleem kreeg, dat was ook geen probleem voor deze passagier. Iedereen blij zou je zeggen totdat de purser achter het karretje haar ging vragen wat ze aan het doen was?

Aleid legde netjes uit hoe, wat en waarom. De beste man zette haar vervolgens als een klein kind in de hoek om het maar even kort te zeggen. In zijn beleving zouden er dan wel 10 mensen hun stoel moeten gaan verzetten.. “You must think before you ask!” waren onder meer zijn woorden. Ze voelde zich zwaar beledigd om het zo maar te zeggen en terecht. Nadat een van zijn collega’s naar zijn naam gevraagd werd, kwam later de leiddinggevende van hem zelfs 2x bij ons langs. De laatste keer zelfs met champagne en excuses voor ons en de passagiers achter ons die ook al hadden aangegeven een klacht in te dienen en dit incident een reden vonden om niet meer met deze vliegmaatschappij te reizen. Zij had haar steward in de tussentijd al aangesproken over het incident en hij had alles naar haar echter ontkend. Ze adviseerde ons om een klacht in te dienen omdat ze met zijn vasthoudende ontkenning verder niets kon doen voor ons.

We hebben zondag het er nog even over gehad waarom de beste man zo reageerde. Vermoedelijk heeft het te maken met zijn geloof (Moslim denken wij) waarin vrouwen een ondergeschikte rol spelen. De man achter Aleid reageerde ook naar deze steward toe wat zijn probleem was, hier reageerde hij nl. helemaal niet op, hij was alleen maar bezig mijn vriendin te kleineren.

Behalve dat bleek Ite zijn koffer bij aankomst op 'Düsseldorf Airport ook niet op de koffertransportband te liggen. Na bijna een uur tevergeefs wachten hebben we melding gemaakt van vermissing bij de Servicedesk. Daar lag al een computeruitdraai waarop de medewerkster kon zien dat die koffer (samen met die van enkele andere medepassagiers) nog in Abu Dhabi stond. Er werd verteld dat deze de volgende dag naar de luchthaven zou worden gebracht en vervolgens thuis zou worden bezorgd…

Update woensdag 4 maart: de koffer (Zie laatste foto) is eindelijk (bij de buren) terugbezorgd!

Geschreven door Itesreisavonturen