Op deze Valentijnsdag zijn we na een goed ontbijt Invercargill ingetrokken met een volle tank en gevulde portemonnee.

Ite wilde graag de motorfiets uit de film the Worlds fastest Indian bekijken waarin Anthony Hopkins de rol van Burt Monro speelde. Monro woonde altijd in Invercargill en vestigde in 1967 op een ruim 40 jaar oude motor, die hij zelf 'opgevoerd' had een wereld snelheidsrecord (308 km/u) in een klasse dat nog steeds stand houdt.

Hij verkocht deze machine kort voor zijn dood aan de familie Hayes die deze fiets tentoongesteld hebben in de plaatselijke winkel. Als klap op de vuurpijl mocht je ook op een replica van deze machine zitten voor een foto. Het origineel staat verderop in de zaak, inclusief alle kapot gegane onderdelen als offer aan de 'God of Speed' :)

Niet alleen motoren en auto's vind je in deze zaak, maar ook gereedschappen, huishoudelijke artikelen en bouwmaterialen. Een bijzonder kijkje dat zeker de moeite waard was.

We liepen de stad in en zagen een imposant oorlogsmonument waarin de gevallen plaatselijke slachtoffers in de vele wereldoorlogen werden geëerd.

Daarna was het een half uurtje rijden naar Bluff (geen blufferij!). We reden eerst Bluff Hill op om te genieten van prachtige vergezichten 360 graden in het rond. Hier kan je ook Stewart Island zien, het 3e eiland van Nieuw Zeeland.

Bluff, het eindpunt van SH1, is volgens zeggen het meest zuidelijke punt van het zuideiland, hoewel dit niet helemaal klopt. In feite is dat Slope Point dat even verderop ligt. In elk geval kun je in dit gebied niet dichterbij de Zuidpool komen op het vasteland, toch wel apart.

Hier vind je op de rotsen boven de bulderende golven het zgn. Stirling point, een bord met richtingaanwijzers in alle richtingen, met bijbehorende afstanden, o.a. Londen en New York. Op het uiterste noordelijke punt van het Noordeiland, Cape Reinga staat een soortgelijk bord. Opvallend is dat het van Cape Reinga naar Bluff 1241 km is, en van Bluff naar Cape Reinga slechts 1201 km...

Even verderop op de rotsen vind je nog the Chain, een reusachtige ketting die het vaste land symbolisch verbindt met Stewart Island, in grootte het derde eiland van Nieuw Zeeland.

De volgende stop was het Waipapa Point met het beroemde lighthouse, een waar piece of art. De noodzaak achter dit architectonisch wondertje is minder schoon. In 1884 moesten hier eerst 131 mensen sterven aan boord van de SS Tararua bij de grootste scheepsramp van Nieuw Zeeland, voor men het nodig vond te waarschuwen voor het 1 km voor de landtong liggende, verraderlijke rif.

Op het strand vlakbij de vuurtoren zagen we 3 zeeleeuwen. Voor hen was het zeker geen Valentijnsdag want er werd af en toe stevig gestoeid. Een prachtig schouwspel dat we vanaf korte afstand (rond 15 mtr) mochten aanschouwen, zie foto's!

Naar Curio Bay ging het weer lange tijd over een 'gravelroad' langs een prachtig landschap van glooiende heuvels, meertjes en veel boerenpracht. Behalve dat, nog nooit zoveel schapen per vierkante meter gezien als bijgaande foto!

Nadat we aankwamen in Curio Bay hebben we eerst genoten vanaf het overzicht vanaf het uitkijkpunt. Vervolgens een klim -en klauterpartij om op de kliffen te komen. Bij eb zijn hier de fossiele resten zichtbaar van een bos dat 160 miljoen jaar geleden door lava overstroomd en daarna versteend is, heel bijzonder.

We belandden aan het begin de avond in Owaka. Het was tijd om een plek voor de nacht te vinden. Na even zoeken vonden we die. We vielen met de neus in de boter want de zoon van de eigenares was net bezig met het scheren van een aantal schapen. Leuk, zie foto, om dat eens van dichtbij te zien!

Na onze wandeling van het restaurant naar motel kwamen we in de achtertuin van een van de bewoners zowaar nog een theepottenmuseum tegen, over kitsch gesproken :)

Geschreven door Itesreisavonturen