Wat wil je echt?

Dat was de vraag die Hilda mij stelde toen ik besloot weg te gaan bij CvB. Het is ook de centrale vraag in het boek Master Your Mindset van Michael Pilarczyk. Zonder twijfel was mijn antwoord: zeilen. Aan boord is voor mij altijd een beetje thuiskomen. Een ander leven.

Ik deelde dit mij mijn goede vriend Dick. Hij had na de aankoop van een nieuwe boot in Frankrijk die hij terug gevaren heeft naar Nederland besloten iets in de nautische wereld te gaan doen. Iets met boten, havens in ieder geval iets nautisch. Alhoewel niet hetzelfde, zat er een overlap in.

Niet lang daarna kwam er een groot charterschip te koop, waar we serieus naar keken. Zouden we samen zo’n onderneming gaan drijven? En ja, wat heb je dan nodig aan papieren? De huidige eigenaar wilde van het gedoe af, maar nog niet van het varen. Dat zou tijd geven om zelf de papieren te halen. Ik overwoog mijn opties. Zo kwam ik in contact met de Zeezeilers van Marken die mij vroegen om aan te tonen hoeveel zeemijlen ik gemaakt had in de afgelopen 10 jaar om me te kwalificeren voor RYA Yachtmaster opleiding. En 10 jaar geleden (alweer) zeilde ik met onze boot naar Noorwegen, om Denemarken en terug. Juist die reis zorgde ervoor dat ik de opleiding kon gaan doen. Maar ik besefte ook, dat had geen jaar later moeten zijn, want dan telden deze mijlen niet meer…

Ik besloot nog wat opties te onderzoeken en ook nog een maand te wachten. Als ik dit over een maand nog wil, dan ga ik me inschrijven. We kwamen in contact met bedrijven ter overname in de zeilerij. Toch besefte ik, dat vrijwel al deze ondernemers niet meer aan zeilen toekwamen. Ik besloot dat niets mooier is dan met een tas met een zeilpak in de kofferbak vrij te zijn, met wie ik waar dan ook te gaan zeilen. Hier of elders. En ja, dan is een RYA Yachtmaster wel het mooiste papiertje om te hebben.

Uit overtuiging schreef ik me in december 2024 in Harlingen, na een bezoek daar, waar al mijn vragen werden beantwoord.

In januari kwam mijn pakket thuis en begon ik deels online met de theorie. Ik zag op de socials anderen in de sneeuw en de zeilers die ik volg aan de andere kant van de wereld met hun haren in de wind. En ik zat op mijn zolderkamertje dag in dag uit te stoeien met een potlood, passer en een ingenieuze liniaal. Een beetje zelfmedelijden had ik wel. En eerlijk gezegd vond en vind ik het lang niet makkelijk. Had ik toch niet even moeten bedenken dat ik het ook wel in stapjes had kunnen doen? Nee, Alderik gaf zich op voor de hele opleiding ineens en koos ook voor de “Fast Track” Variant. En passant kreeg ik ook nog drie opdrachten voor het begeleiden van bedrijfsoverdrachten en twee opdrachten voor schijven van blogs en het produceren van een serie podcasts. Maar om eerlijk te zijn was dat ook wel een welkome afwisseling.

Maar nu gaat het beginnen. Zondag avond scheep ik in voor mijn eerste weekje op zee. Inmiddels heb ik via een Whatsapp-groep kennis gemaakt met de schipper en twee medecursisten en zijn we bezig met de voorbereidingen. Maandag ga ik het ruime sop op. Ik heb net zo’n gevoel als voor mijn eerste camino. Ik ga aan iets groots beginnen en kan wel bedenken wat het is. Camino = wandelen en zeilen = zeilen. En toch… De ervaring leert dat ik er later op terugkijk als iets dat ik niet had willen missen.

En Hilda, die laat me gaan. “Als jij daar gelukkig van wordt...” We zeggen tegen elkaar dat thuis komen soms beter is dan thuis zijn. En daar zie ik op voorhand ook weer naar uit.

Wordt vervolgd….

Geschreven door Alderiks.reisdagboek