Dinsdag vertrok ik, na een prima ontbijt voor zonsopgang uit Villar de Mazarife. Een wandeling van 32 km naar het prachtige stadje Astorga. Eigenlijk is het prachtig om de zon op te zien komen en de goudgele gloed op de gewassen te zien neerkomen. Langzaam maar zeker gaat eerst de jas en later ook een trui uit. De temperatuur loopt dan op naar zo'n 24°C. In het stadje Justo de la Vega kom ik een kamergenote uit de laatste auberge tegen. We gaan koffie drinken in de tuin van een restaurant waar ze prachtige vogels hebben rondlopen. Op de brug in hetzelfde plaatsje maken we foto's van elkaar en raken aan de praat. Rosa komt van de Canarische Eilanden, maar woont in Dublin. Ze spreekt perfect Spaans en boekt voor mij een bed in dezelfde auberge als waar zelf verblijft.

Rosa vertelt me dat haar moeder ziek is en behandeld wordt. Haar moeder heet Hilda en ondergaat hetzelfde als mijn eigen moeder enkele jaren geleden. En ik kan vertellen hoe mijn moeder open aan ons vertelde wat ze mee maakte en hoe ze er over vertelde en wat haar geloof juist in die periode voor haar betekende. Mijn moeder herstelde en wat een voorbeeld voor mij in haar vertrouwen op God en acceptatie van iedere denkbare uitkomst. Dit deed haar zichtbaar goed. Ze vertelde mij dat ze nooit naar de kerk gaat, maar alleen als die leeg is. Laatste keer had ze 'Gesoes' gevraagd om voor haar moeder te zorgen.

We kwamen aan bij een grote kerk en ze vroeg me mee te gaan. De kerk was dicht. Maar buiten in de zon staat een bank en 'Gesoes' is niet alleen binnen. We zitten een poosje stil op de bank. "What did you ask 'Gesoes'" vraagt ze mij. En ik zeg, naar waarheid, "Do something big, so that the world knows who reigns this world". Terwijl we verder lopen komen we bij het gebod van Jezus dat we God liefhebben boven onszelf en de naaste als onszelf. De waarde van zelfliefde en ook wat er zou gebeuren als dit normaal zou zijn in de wereld. Misschien zou Poetin een camino moeten lopen.

In Astorga zijn we na zo'n lange tocht versleten. Ik heb nog wat werk te doen. Dat heb je als je net met iets nieuws begonnen bent en toch gaat wandelen. Op het plein bij de geweldige kathedraal drink ik wat terwijl ik m'n werk doe. Daarna gaan Rosa en ik aan de tapas en liggen al rond half negen op de slaapzaal. Ik luister dan nog graag wat muziek en mijn favoriete podcast (eerst dit avondgebed) waarna ik ga slapen.

Vandaag vertrokken we opnieuw voor zonsopgang en haalden koffie in het prachtige stadje Astorga. Het was bewolkt en er stond veel wind. Donkere wolken boven de bergen. Het zag er dreigend uit. Dit trok later weg, en we hielden het droog. Na 21 kilometer bereikten we Rabanal del Camino. Een schilderachtig typisch Spaans dorpje. En in tegenstelling tot veel andere plaatsen is het netjes en zien de meeste gebouwen er heel en geschilderd uit.

Voor vanavond staat een gregoriaans koor op het programma en worden de pelgrims gezegend in de kerk. Ik kan wel genieten van deze katholieke uitingen. Immers, 'onderzoek alle dingen en behoud het goede'.

Tot een volgend blog...

Geschreven door Alderiks.reisdagboek