Zondag liep ik ruim 31km, naar Itero de la Vega. Een prachtige tocht, maar weinig vermeldenswaardig. Daar aangekomen moest ik even zoeken naar een Auberge. Ik kwam uit bij een supermarkteigenaar die ook twee woningen verhuurt. Eten moest in de lokale bar, waar de locals en pelgrims door elkaar liepen. Bijzonder gezellig. Ik sliep op de kamer met Steve uit Wales. Hij vroeg me heel serieus of ik ook snurk, wat in de regel niet het geval is. Ik was er wel blij om, want ik veronderstelde dat hij dus ook niet snurkt. Je begrijpt....

Het landschap wordt steeds saaier. Men spreekt over de vlakte van Meseta. Ellenlange wegen en paden. Ik besloot dus ook maar wat vaart te maken. Omdat er in Itero de la Vega geen ontbijt was en Steve om 6:30 wilde opstaan was ik maandag al om 7:00 op pad. Mooi om de zon te zien opgaan. Na de eerste luttele 10km konden we ergens ontbijten. Ik liep bijna 37km naar Carrion de los Condes. Tijdens de lunch had ik op advies van een mede-pelgrim geboekt bij een klooster. De non legde alles geduldig uit en ik kreeg er een sobere 'cel', die overigens super netjes was. Ik deed m'n wasje onder toeziend oog van de zusters. 's Avonds at ik met een Nederlander die uitgetreden was als monnik na het overlijden van zijn zwager. Hij had ineens de zorg voor een bedrijf dat door de pandemie in zwaar weer was gekomen. Uiteindelijk heeft hij dat mede in goede banen kunnen leiden. Maar hij had even nodig om nu tot zichzelf te komen en was vanuit Nederland gaan lopen naar Santiago de Compostela.

Vanmorgen hadden de zusters een sober maar voedzaam ontbijt gemaakt. De vlakte was nog saaier dan de dagen hiervoor. Ik heb podcasts geluisterd en ook Armin van Buren, wat ervoor zorgt dat je in een soort trance komt. Bij de lunch belde ik naar een hostel in Sahagún en boekte een single room. Dit als beloning voor een flink extra stuk dat ik hiermee zou moeten lopen. De wandeling zou in totaal net geen 40km zijn. Veel paden zijn hier bezaaid met kiezels. Dat is vandaag duizenden stappen goed gegaan. Maar over één verzwikte ik m'n enkel. Daar merkte ik aanvankelijk niets van. Eerst dacht ik dat mijn veter te strak zat. Maar gaandeweg besefte ik dat dit het gevolg van de misstap moest zijn. Ik moest nog zo'n 17km. Ik negeerde de pijn en dacht aan 'Kamp van Koningsbrugge', en vond dat ik het mentaal moest oplossen. Ik liep dus de 17km en in Sahagún aangekomen - ik moest nog 5km door het stadje lopen - hoopte ik een Pharmacie te vinden. Gelukkig vond ik er een die zelfs gespecialiseerd is voor pelgrims. Ik kreeg 'Flexall', mee met het advies de voet regelmatig te strekken. Ik lig, na behandeling van m'n enkel, met een been omhoog op bed en vraag me af of het wijs is om morgen weer op pad te gaan. Temeer daar ik in de stad moet gaan eten en er nu al tegenop zie om naar buiten te gaan.

Wordt vervolgd...

Geschreven door Alderiks.reisdagboek