Na Roncesvalles had ik niets geboekt. Ik vertrok woensdag 27 april zonder te weten waar ik die nacht zou slapen. De dagen ervoor had ik wat opgetrokken met Ekke en Yvonne uit Tiel. Die kwam ik onderweg tegen. Zij en ook anderen hadden al wel wat geboekt. Maar ik had iets van: 'we zullen wel zien'.

De tocht was lang zo spectaculair niet als de eerste dag door de Pyreneeën. Ik ervaar het sterk glooiende landschap een beetje als 'Teletubbyland'. Erg mooi groen en geel, liefelijk en feitelijk loop je de hele dag omhoog en omlaag. Het heeft absoluut schoonheid, maar dat moet je wel zien.

Velen stopten woensdag in Zubri. Ik had het plan door te lopen naar Larrasoaña. Echter halverwege tussen deze twee plaatsen kwam ik Carsten tegen. Een alleraardigste Duitse ondernemer en later bleek ook dat hij een zeiler is. Hij vertelde dat hij in een Auberge (herberg) iets besproken had. Omdat deze niet direct aan de route lag verwachtte hij dat het niet druk zou zijn. Hij vroeg me mee te lopen. Daar aangekomen bleek er inderdaad nog plaats te zijn. Enkele minuten later stonden we zonder kleren in de keuken omdat we besloten onze spullen te wassen. Waarna we een verkwikkende douche namen. We hingen samen onze kleding aan de lijn en waren al snel in gesprek.

Op donderdag 28 april vertrokken we naar Pamplona. Het regende en de paadjes waren veranderd in kleine modderstromen. Een jonge vrouw die we tegen kwamen was blij met de regen. Ze vond het een 'experience', 'it cleans the soul.' En 'no rain, no flowers'. En dat terwijl we het net hadden over de niet te stoppen stroom aan ideeën en gedachten die we beiden hadden en waarvan je zou willen dat het kon stoppen. We bedanken voor de les die we zomaar kregen en waarvan zij niet kon weten hoe wij die toepasten in ons gesprek.

Carsten had in Pamplona een Airbnb geboekt. Omdat er een separaat dubbel bed stond kon ik er wel bij. En zo had ik weer een slaapplek. We dronken koffie op het grote plein in de stad om mensen te kijken en sfeer te proeven. En we aten tapas uiteraard bij een goed gesprek.

Carsten moest vanmorgen in Pamplona blijven voor z'n werk. Dus daarom vertrok ik vanmorgen, vrijdag 29 april alleen. We namen afscheid en verbaasden ons er over dat je in zo'n korte tijd elkaar als vriend gaat ervaren.

Ik nam me voor om deze dag echt alleen te lopen. Je ziet toch meer als je alleen loopt. En ook voor het proces in je hoofd is dat goed. Rond lunchtijd kwam ik Ekke en Yvonne nog tegen, we hadden een kort gesprek, waarna we beiden weer onze weg vervolgden. Tijdens mijn lunch (heerlijke spaghetti) boekte ik een Auberge in Puente la Reina. Ik zit met een biertje in de zon en schrijf wat in m'n schriftje en dit blog, na een heerlijke douche en de handwas.

NB1 de opmerking over type- en taalfouten geldt uiteraard nu ook.

NB2 super bedankt voor alle reacties onder het vorigeblog. Dat waardeer ik enorm. Ik probeer m'n schermtijd hier maximaal te beperken. Ik reageer dus niet, maar lees het wel.

NB3 Jaqueline heeft gereageerd. Maar ik weet alleen niet welke Jaqueline. Kan je mij een PB tje sturen of je achternaam er bij zetten? Alvast bedankt.

Geschreven door Alderiks.reisdagboek