Woensdag hadden we een maaltijd met drie Zuid Koreaanen, een Litouwer en Russische en Marcello (de Braziliaan) en ik. De eigenaar van de Auberge, Jose, was 7 jaar geleden gescheiden en is uit een romantisch idee de Auberge gestart. Omdat Marcello ook Spaans sprak had hij direct meer contact met Jose. Eigenlijk kan Jose er niet van rondkomen. Hij had gedacht dat hij iedere avond met mensen rond de tafel zou zitten en liedjes zou zingen met de piano of gitaar die hij had staan. Feit is dat hij druk is met koken en dat de meeste gasten geen Spaans spreken en hij niets anders. Het valt dus enorm tegen. Hij kookt overigens geweldig en dat met de wijn deed het erg goed. Ik vroeg Olga, de Russische, om haar opinie op de oorlog in Oekraïne. Maar ze sloot als een boek en wilde er niet over praten.
Donderdagmorgen vertrok ik met Marcello. Hij zou verder lopen, zodat hij vrijdag avond in Bourgos zou zijn, omdat zijn vrouw over zou komen en ze de zaterdag daar samen wilden doorbrengen. Hij waardeerde mijn Hollandse directheid en m'n lef om die Olga om haar mening te vragen. Al was het alleen maar om onze betrokkenheid en zorg te uitten. We verbaasden ons er enerzijds niet over dat ze geen reactie had gegeven. Anderzijds vroegen we ons wel af waarom eigenlijk? Is het: 'wie zwijgt stemt toe', of is ze zo geïndoctrineerd dat ze zich niet durft te uitten? Het weer was heerlijk, ca. 20°C, overwegend zonnig. De modderpaden waren alleen nog wel echt vies.
In Villafranca Montes de Oca namen we afscheid. Ik ging op zoek naar een slaapplek en hij zou nog zo'n 10 km doorlopen. Daar liep ik een hotel binnen dat zowel een Auberge als hotelkamers aanbood. Ik besloot een hotelkamer te boeken en lekker een nachtje alleen te slapen. De kamer was bovenverwachting, met een hemelbed en ligbad. Een half uurtje later lag ik heerlijk in bad. Dat was een echt cadeau voor mij. Daarna waste ik al m'n kleren en beddengoed en hing het te drogen in die mooie hotelkamer.
Vrijdag had ik een prachtige wandeling naar Cardeñuela, 25km. Het weer was onveranderd goed. De modderpaden zijn echter wel merendeels opgedroogd. Ik luisterde een podcast uit de serie 'Moderne Profeten' (zeer de moeite waard) over Tiny Muskens. Aan het einde van de podcast wordt verteld hoe hij zich voorbereidde op het einde van zijn leven hier op aarde. Op dat moment bereikte ik een top met daarop een kruis. Ergens raakte mij deze 'toevalligheid'. Temeer toen een mede-pelgrim mij vroeg of hij een foto van mij zou maken bij dat kruis.
Bij m'n wat verlate lunch in Cardeñuela ontmoette ik de eerder genoemde groep Ieren. Ze vertelde mij dat dit de laatste plaats was voor Bourgos met Auberges. Ik heb daarom iets gezocht. De eigenaar had alleen nog een kamer voor 4 personen beschikbaar. Zijn slaapzaal met 20 personen was vol. Na mij is er echter niemand meer gekomen, dus sliep ik alleen. Bij het avondeten zat ik tegenover een jonge vent uit Moldavië. Hij was heel bescheiden. Ik vroeg hem wat hij deed en hij vertelde dat hij muzikant en producer is. Hij gaf me de link naar z'n Spotify kanaal (Michael FK). Google liet me weten dat hij in Moldavië een populaire artiest is. Hij vertelde me dat hij ook met Armin van Buren heeft samengewerkt. Leuke muziek overigens.
Vanmorgen maakten we samen een selfie. Waarna ik ben gaan lopen naar Hornilos del Camino, ruim 35 km. Daarmee heb ik ruim 300 km gelopen vanaf de start. Vandaag liep ik dus ook door Bourgos. Een interessante stad, al was het maar vanwege de imposante kathedraal. Die heb ik overigens alleen van buiten gezien. Voor 4 voorbij lopende nonnen maakte ik er een foto. Uiteraard op hun apparaat, dus bewijs kan ik niet leveren 😉. Ik kocht er ook 'spul' voor m'n voeten. Gisteren ontdekte ik een hielkloof. Ik heb er geen last van. Maar ik wil het ook niet zo ver laten komen. Het weer is met 16 á 20 °C en onbewolkt met een beetje wind eigenlijk geweldig.
Aangekomen in Hornilos des Camino waren de eerste vier Auberges vol. Maar uiteindelijk vond ik een plek.
Ik dacht toen ik begon aan dit blogje dat ik niets te melden had. Maar dit is het dan en dan moet ik nog selectief zijn.
Tot later lieve mensen. Wordt vervolgd.
Geschreven door Alderiks.reisdagboek