Zaterdag liep ik van Puente la Reina naar Irache. Het weer was fantastisch. Ca. 20° en vrijwel onbewolkt. Ik wisselde mijn lange broek voor een korte. Vrijwel alle pelgrims stopten in Estella. Ik vond dat ik nog wel een stukje kon lopen. Maar opeens liep ik alleen. Dat voelde toch zwaarder. Daarom stopte ik in het volgende plaatsje Irache. Vlak daarvoor kwam ik de 'fontein met wijn' tegen. Kraan open en de wijn kwam er uit.

Op booking.com vond ik een camping die ook eenpersoons kamers aanbood. Dat leek me wel een keer lekker. Ik kreeg een houten hutje met twee losse bedden en een toilet, wastafel en een felle TL lamp. Douchen kon in een soort keet een stukje verderop. Een onwijze deceptie. Ik heb wat slaap ingehaald, een douche genomen en ben aan een lekker biertje gegaan. In de zon heb ik daar ongegeneerd van genoten. 's Avonds heb ik er een hamburger en chocolade taartje gegeten. Ik had plezier om de dames van de bediening. Een sprak geen woord Engels. Toen riep ze haar collega van de bediening er bij die normaal alleen de borden naar de tafel mocht brengen. Maar zij sprak Engels. Ik zag dat ze het super leuk vond om nu een keer het werk van haar collega te doen.

Ik besloot te slapen tot ik wakker zou worden. Om 7:30 stond ik naast m'n bed. Tas ingepakt en sleutel ingeleverd. Het restaurant zou pas om 9:00 uur open gaan. Maar ze maakten een uitzondering. Een heerlijke kop koffie, verse jus 'd orange, croissant en een toast met jam. Ik kon er weer tegen.

Terwijl ik het campingterrein afliep, de camino op, kwam ik daar direct mensen tegen die ik kende van eerdere ontmoetingen. Ondanks dat ik niet voor achten onderweg was, had ik niets verloren. Wat overigens nooit een probleem zou zijn.

Onderweg ontmoette ik een stel Canadezen. Ze vroegen me om samen te lunchen. Ik at een Spaans tortilla. Aardappel met opgeklopt ei. Prima om wat voedingsstoffen binnen te krijgen. Zij gingen aan de sangria. Ik moet er niet aan denken.

Mijn plan was om een Auberge te boeken tijdens de lunch. Maar alles zat vol. Ik besloot door te lopen en ca. 3 km voor de bestemming uit de reisgids (Torres del Rio) iedere Auberge in te lopen. Een stel uit Ierland kruisten mijn pad. Ze hadden alles al geboekt inclusief de terugvlucht (ik dus niet;) ). Bij de eerste Auberge in Sansol was het raak en ik heb een bed. Eenvoudig maar erg netjes. Ik zit nu in de tuin waar achter mij m'n wasje hangt te drogen. En met een heerlijk lokaal biertje voor me.

De meeste pelgrims douchen bij aankomst. Uiteraard omdat na de inspanningen een douche fijn is. Maar als je 's morgens doucht, zijn je voeten te week en loop je ze stuk.

Van BobK kreeg ik de vraag hoeveel km ik gelopen heb. Hierbij m'n overzicht:
Etappe
0 st. Jean Pied de Port
1 Roncesvalles (25,11km 7:24h)
2 Zariquiegui (25,53km 7:10h)
3 Pamplona (21,00km 6:28h)
4 Puente la Reina (27,84km 7:03h)
5 Irache (27,58km 6:27h)
7 Sansol (24,59km 5:21h)
Dat betekent dat ik tot vandaag ruim 151km heb gelopen. Ik ben daarmee op schema ben om in 32 dagen in Santiago de Compostela aan te komen. Maar er kan natuurlijk van alles gebeuren.

Een andere vraag die ik kreeg is waarom ik dit alleen doe en niet samen met Hilda. In ons meer dan 30 jarig huwelijk hebben we elkaar altijd het beste gegund. Dat heeft ons beiden gebracht waar we nu zijn. Hilda is jaloersmakend in balans en helemaal toegewijd aan de mensen waar zij zorg voor mag dragen. Dat is werkelijk prachtig om te zien. Ik heb 3 ondernemingen mogen bouwen en verkopen. En haar reis is niet altijd de mijne en vice versa. Ik prijs me gelukkig dat ik deze zes weken mag meemaken. Natuurlijk is het geen feest om niet samen te zijn. Andersom gaan we van het weerzien wel een feest maken. En hebben we genoeg om bij te praten. Na ruim 30 jaar zijn we zo met elkaar vergroeid dat we dit samen aandurven.

En tot slot nog de vraag of ik op zondag niet naar de kerk moet. Een pelgrimstocht is naast een sportieve prestatie ook een diepe spirituele ervaring. Terwijl ik hier soms uren loop heb ik hele gesprekken met God. Ik ervaar het zo dat ik hier elke dag in Zijn Heilige aanwezigheid ben. En omdat ik geen boeken mee heb, luister ik veel naar podcasts met een boodschap.

Ik heb - vooral door de covid situatie - geleerd dat een relatie niet vastzit op dagelijkse en wekelijkse rituelen en vormen, maar vooral op een diepe innerlijke verbondenheid. En daar ben ik intens dankbaar voor.

Tot zover mijn ervaringen en bespiegelingen.

Geschreven door Alderiks.reisdagboek