Als je op de kaart kijkt is het rondje bijna rond. Nog 1 etappe naar Pisa en dan is het een rondje geworden.

Gisteravond heb ik in het dorpje wat gegeten. Alweer konijn. Thuis merken ze op dat ik niet echt Italiaans eet en dan doelend op de pasta’s en pizza’s. Waarom, ook heb ik mijzelf die vraag gesteld. Als ik zo aan het fietsen ben vind ik de pasta’s enzo op een of andere manier zware kost. Ze vallen zwaar, ik denk dat het de sauzen zijn die erop zitten. Maar ik heb nog enkele dagen om het in te halen.
Vannacht heb ik echt heerlijk geslapen ondanks dat de airco alleen op ventilatie kon en niet op koelen. Het was 28 graden binnen 😂.
Maar het bed was zo zacht en doorgezakt dat heerlijk lag. Super.
Maarja ik moet door, op naar Castellina Marittima.
Vanmorgen op het gemakkie de tassen gepakt en naar de stadspoort gegaan. Iets rechts van de poort zit een klein koffietentje en daar heb ik een thee en tosti als ontbijt gegeten. Ik zat daar als enige “vreemde “ tussen de Italianen die daar hun koffie of wat dan ook ‘s-morgen pakken. De ober van gisterenavond (mannetje net 20) kwam ook wat ontbijten daar. Voorgereden met een dikke zwarte Golf 7 R-line, laag, donkere achterramen….. Nog ff met hem gekletst en ik ben na een aqua naturale gekocht te hebben op het fietsje gestapt.
De eerste 20 km van de route waren kronkels op de kaart. Kronkels zijn vaak bergweggetjes. Bergweggetjes betekent normaal dalen en klimmen. In dit geval was het langzaam klimmen langs de bergwand met erg mooie uitzichten. De zon scheen, beetje wind en regelmatig wat schaduw. Hier wordt ik gelukkig van.
Uiteindelijk kwam ik langs de kust. Het was plat zoals in Nederland en de lucht werd wat donker, en drukker op de straat. Toeristischer opgezet, maar er waren niet veel toeristen.
Langs de kust was een kilometers lange weg door het naaldbossen gebied. Erg mooi zachte pad was het en op heel veel punten kon je even doorsteken naar zee. Mooi dat het kon. Maar geen zee voor mij om te zwemmen omdat het op dat moment deed regenen. Jeetje wat een diverse dag is dit vandaag.
Vanuit het bos de weg weer op. De navi wijst mij een weg waar ik geen wijs meer uit kon.
Zo wijs als ik ben volg ik mijn gevoel. En dat pakt heel (in het begin) even goed uit met een mooie bosweg. Echt niemand die daar is. Val je neer dan wordt je nog niet eens gevonden. Het pad wordt steeds smaller en komt uit op een dode bergwand.
Wat nu, er is een smal wandelpad naar boven. Extreem steil. De Garmin navi geeft dit als een stippellijn aan. Mmmmm. Toch maar doen. Ondertussen steekt de zon weer aardig en is er geen bewolking te bekennen. Klauterend naar boven en de fiets met bepakking meezeulend, bijen die om je heen blijven zoemen en dan toch uiteindelijk boven op een weg uitgekomen. Gelukkig hang ik hijgend over mijn stuur, zwetend, niet van het fietsen maar van het lopen. Pfffff.
De weg was een gravelpad. Dat wilde ik toch? Haha maar nu was ik er even klaar mee, maar toch is het beter dan je fiets duwend door het bos.
De bestemming komt steeds dichterbij. Gelukkig genoeg water heb ik bij.
Ik heb voor 2 dagen een hotel geboekt.
Uitgeput kom ik er aan.
Ik loop naar de receptie en alles is donker. Heyyy maar daar in het donker zie ik een oude man zitten. Ikke. Knock knock, Hello, its me!. Het ijs is snel gebroken.
Inchecken was snel geregeld. Voordat ik naar het bijgebouw waar mijn kamer is heb ik een biertje gekregen, een groot ijskoud biertje.
Ondertussen open ik in mijn app. En allemaal leuke nieuws. Sophie heeft een goed 2e sollicitatiegesprek gehad. Een nichtje voor het middelbaar geslaagd. En ik heb een ijskoud biertje. Wat wil je nog meer. Dit is het goede leven voor nu.
Biertje drinken en er erg van genoten en dan zegt mevrouw van het restaurant dat ik nog een biertje naar de kamer mee mag nemen.
Nu ben ik tussentijds mijn reisverslag aan het maken, ik, op mijn eigen balkonnetje in de schaduw met een ijskoud biertje. Ik ben zo blij als een kind nu.
Even verder. Alles uitgepakt, gedoucht en klaar voor het avondeten. Dat doe ik nu hier in het hotel. Buiten op het terras.
Schrik niet. Ik heb mijn jas aan. Het is 24 graden en ik heb het koud. Ook op de kamer is het 24 graden zelfs zonder airco en ik heb het koud.
Naast mij een Italiaan bij het eten en die zit in zijn shirt en heeft het niet koud.
Ik ga straks als ik terug ben van het eten kijken of er ergens dekens liggen zodat ik warm kan slapen.
Ohja. Binnen is een feestje. Zie je de cijfers op de foto? Niet te lezen hè. Is een 70 jarige.
Het volk komt binnen. Wat zijn Italianen toch druk.

Voor nu nog eten en morgen heb ik een dag vrij. Ik zit hier 2 nachten.
Wat ik morgen ga doen is nog een verrassing voor mij.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome