Na een goed ontbijt op de fiets gestapt.
Bijna 10 km tot centrum Trento.
Het was al vroeg druk daar. Het was het festival Economia.
Wat het inhoud weet ik niet. Iets met economie?
In het hartje centrum op “Piazza Duomo” was het te doen. Feesttenten en het publiek en ook nogal wat fotografen. Harmoniekorpsen die aan het optreden waren.
Een foto maken van de “Neptunusfontein” zonder iemand erop was onmogelijk. Veel fietsers daar ook.
In het algemeen wordt er erg veel gefietst. Ook veel wielrennen. Jong en oud, dames en heren.
Pinarello, Willier en af en toe Colnago zijn wel de merken hier.

In het Reitsma boekje staat dat vanuit Trento het enkele kilometers klimmen is.
Hij schrijft niet dat het “echt serieus klimmen” is.
Oké, ik stond er vrij onverwachts voor. Was al aan de rand van het centrum dat het begon.
Al snel moest ik naar mijn bijna lichtste verzet. Het werd al warm. Zweten. Af en toe zweet van mijn ogen halen. Uiteindelijk naar mijn lichtste verzet. Was al een kwartier onderweg. Mooi er kwam een kruising met doorgaande weg. Yes we zijn er.
Niet dus. ik ben er nog niet. Het ging maar door. Het zweet liep met druppels van mijn hoofd, armen, benen de straat op. Ik zal een spoor achter gelaten hebben. Zweet in mijn ogen en prikte erg. Er was nog geen einde in zicht. Bijna 30 graden en volle zon erop. Allang terug naar mijn lichtste verzet moeten gaan.
Stoppen heeft geen zin. Je moet de bult toch op.
Haaa ik ben boven en er is een parkeerterrein. Koek gegeten en halve bidon leeg.
Wat een k.... klim. Maar gehaald. 👍🏻
Bij het klimmen gaat 80% van je energie naar het omhoog brengen van het gewicht. Dus minder bagage of afvallen 😉 helpt.
Op het vlakke is juist dat 80% van je energie nodig is om luchtweerstand en wind te overwinnen. Gestroomlijnde houding kan daar helpen.
Heb ik nu de pech om met al die in de weg zittende tassen te fietsen die ook nog te zwaar zijn.

Na 35 km kwam ik bij het Caldonazzo meer. Zeg je Caldonazzo zeg je Nederlands.
Voor het meer werd ik nog bijna door een oude gek op e-bike van de weg gereden.
Hij wilde mij spreken. Een Nederlander die daar 2 maanden met caravan staat. Was gezellig zo even samen op te fietsen.
Bij Camping Mario ben ik even op gegaan om te kijken. Wij wilde daar dit jaar heen maar was in november vorig jaar al volgeboekt. Camping stond vol. Ook met Nederlanders erbij.
Iets verder bij gesloten spoorwegovergang moeten stoppen. Een wat oudere blonde dame. Meneer weet u of ik zo goed fiets naar de supermarkt?
Weet het echt niet mevrouw eerste keer dat ik hier kom.
Iets verder werd ik aangehouden door 2 fietsers. In hun beste Engels vroegen ze of ze de juiste weg naar Caldonazzo aan het fietsen waren. Ik op mijn beste Nederlands gezegd dat ze zo goed gaan. “Dank je” zeiden ze.
In dat even tijd meer Nederlands gesproken dan die 2 weken dat ik onderweg ben.

Uiteindelijk aangekomen in Valstagna. Mooi plaatsje dat aan rivier de “Brenta” ligt.
Bij het hotel/restaurant/bar is het gelukt te reserveren met het telefoontje van gisteren.
Eerst maar een biertje daar op het terras. Ik had het wel gehad voor vandaag. Klimmen, de kilometers en temperatuur.
Mijn fiets staat in de schuur waar ook de grote koeling en diepvries staat. Die staat nu lekker fris.
Vanavond stukje gelopen en mijn eerste echte Italiaans ijsje op. Heerlijkkkkk.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome