Na het vele klimmen van gisteren en het heerlijk avondeten opnieuw goed geslapen.
Om 7:30uur aan het ontbijt.
Ik had weer geluk dat ik een paar broodjes voor onderweg mocht meenemen.

8:30uur op de fiets.
Het laatste stukje naar de Reschenpas. De skiliften waren ze in orde aan het maken en eentje draaide al.
De grensovergang was compleet vervallen. Één Europa toch.
Op een gegeven moment kwam er een Duitser op mtb bij mij rijden. Waarom ik in godsnaam naar Rome fietst. “Du bist verrückt oder Sie habe viele Sünden”. Toen kwam zijn vrouw erbij. Morgen zouden ze naar het Gardameer gaan omdat het daar hogere temperatuur is.

Ik uiteindelijk bij de Reschensee aangekomen.
Wat een koude snijdende wind (in de rug 😉). Maar zo mooi.
Ik heb wel 10 keer gestopt om te kijken en foto’s te maken.
Zelfs nog even in de sneeuw gestaan bij het einde van een piste.
Veel hippie Volkswagen busjes in groepjes bij elkaar geparkeerd op de parkeerterreinen.
Allemaal mountain bike of een down-hill fiets bij. Ze waren net wakker en buiten de tanden aan het poetsen.

Na de Reschensee was het afdalen, afdalen, afdalen. Deze etappe 432m omhoog en let op 1438m omlaag.
Dat zal ik deze reis niet meer hebben.
Vanaf de Reschensee tot waar ik nu zit over een speciaal aangelegd fietspad gefietst. Strak asfalt.
Vnl langs de riviertje de Etsch.
En door appelboomgaarden. 10% van de appelproductie van Italië komt uit dit gebied.

Het is in Italië veel anders dan Oostenrijk of Duitsland waar ik ben geweest.
Overal is het druk. Erg druk.
Op de fietspaden, dorpjes overal.
En je verstaat ze niet.
Ff wennen wel.

Ik wilde in Meran overnachten.
Het is een grotere stad en druk. Overal auto’s en mensen. Zo gehaast. En ben maar door gefietst.
Uiteindelijk in een klein plaatsje gekomen. Hotel vol. Dan maar doorzoeken. Nergens iets te vinden en uiteindelijk kwam ik bij een klein pensionnetje uit.
De kamer was nog niet klaar. Maar kon buiten in het zonnetje biertje pakken en heb gekletst met werklui die daar ff aan het pauzeren waren.
Best onthaasten na fietstocht.
Dit is bij een oudere mevrouw thuis. Geen tante Lotti maar ze verzamelen wel gesteente en opgezette dieren. Overal een kaartje bij waar het vandaan kwam.

Zojuist wat gegeten. Op de eerste dag in Italië was de pizzakaart wel erg dominant aanwezig en ben voor een pizza Calzone gegaan.
Was erg lekker.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome