Dag Elba. Welkom terug op het vaste land.
Ik heb 2 dagen rust gehad op Elba. Ik had het wel nodig dacht ik. Mijn lichaam was aan het leeg raken.

De dagen op Elba heb ik besteed om weinig te doen en van de kleine dingen te genieten.
Wandelen, even de zee in en op het strand te liggen. Heerlijk eten. Top.
Mijn twijfel was wel, van; hoe kom ik eruit? 2 dagen niet fietsen, ben ik zo stijf als wat, conditie weg, etc…. Waar ik vnl. tegenop zag was dat ik vanuit het dorpje terug naar de haven moest fietsen. Rare gedachte omdat ik voor het fietsen ging maar op de heenweg ben ik op die 30km stuk gegaan. Echt stuk!
Maar vanmorgen was het dan zover. Er rijden bussen als het moet. Toch.
Maar na een snel ontbijtje wat ik gisteren gekregen heb ben ik om exact 08:00 uur op de fiets gestapt. Het voelde goed. Benen werkte mee. Om uit het plaatsje te komen moest ik de berg op. De eerste 2 km had ik al 185 hoogtemeters te pakken. (Daar zag ik dus als een berg tegenop ) En dat ging goed. Niet afstappen en de cadans te pakken krijgen lukte.
De rekenaars onder ons gaan snel rekenen hoeveel procent dat gemiddeld is (185hm op 2km)
Wat was ik blij dat deze hobbel al genomen heb. Nu de rest nog. Het viel reuze mee, ik kon weer genieten. Mooie uitzichten, veel toeristen bussen met de reisleidster voorin in de microfoon aan het praten. En nu, zo vroeg, ook wat wielrenners gezien. En het mooie is , geen enkele heeft mij ingehaald, ze reden allemaal de andere kant op 😜. Wel een dame op een elektrische mountainbike haalde mij om het gemakkie in 😳.
Ik was snel in de haven. Ticket kopen en om 11:00 uur is de overtocht.
Snel ben ik van tevoren een fietsenmaker gaan zoeken om mijn banden op te pompen. Dat bleek wel nodig te zijn. Ze waren iets meer dan 1 bar terwijl ze tegen de 3 bar moeten zijn. Dat vermoeden had ik al. Bij het afdalen hoorde ik in de bochten de nopjes op de zijkant van de band wringen, geluid maken. Dat doet ie anders nooit. Zo zie je dat als je iets anders hoort dan normaal aan je fiets of bv auto, let dan op, meestal is er iets mee aan de hand.

Boottochtje was weer een uurtje. Lekker uitwaaien op het achterdek. Fiets weer tussen de auto en zo’n mooi custom Gold wing motor.
Die was van een Fransman. 74 jaar. Hartproblemen. Ze kunnen hem wat zei die. Motor gekocht en is in zijn eentje een maand door Italië aan het trekken. Genieten was dat voor hem. Nu kan hij het nog zegt ie.

Piombino uit fietsen is niet moeilijk. Ondanks dat het een best grote stad is.
De route is gedeeltelijk onverhard. Zo onverhard dat ik in mul zand terecht kwam en de rijspoot steeds smaller werd met wel erg mooie begroeiing.
Nou dan maar een stukje terug en een alternatieve route pakken.
Maar de wegen buiten Piombino richting Suvereto waren zo massaal en druk. Soms leekt het wel een snelweg. Netjes rechts rijden en in ieder geval van voor opletten deed ik.
Uiteindelijk na een afslag werd het mooi rustig en kon ik weer wat gravelstroken pakken.

In Suvereto aangekomen had ik snel de B&B gevonden.
Ik denk dat ik de enige gast ben.
De eigenaar trost zeggen dat de airco “brand new” is. Ohww heerlijk daar ben ik wel aan toe.
Maar wat een teleurstelling, hij deed het niet. Heel wat op en neer gebel door hem. Uiteindelijk ben ik gaan douchen en daarna doet de airco het redelijk gelukkig.

Net een rondje Suvereto gedaan. Het oude centrum tussen de muren.
Erg leuk. Behalve een enkele andere toerist is het rustig. Nog niet ontdekt door de massa.
Ook dit is een plaatsje wat je blijft verassen. Om elke hoek van de straat is er wel iets leuks te zien.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome