Dit is dan de één na laatste etappe.
Morgen nog een stukje naar de Duitse grens en het zit erop.

Vanmorgen stond het ontbijt al klaar.
Genoeg om de dag goed te beginnen.
Gisteren vond ik dat mijn fietsketting wat “knoekerde”.
Vanmorgen aan de gastvrouw gevraagd of ze misschien een beetje olie daarvoor hadden.
Jan, haar man, werd geroepen en gevraagd of hij kettingolie had. Jawel, kettingzaagolie. Dat was wel letterlijk kettingolie. Samen met Jan de ketting smeren. Olie in een dopje en een nieuw kwastje erbij. Ik een doekje op de grond leggen. Dat was goed vond Jan want anders zou zijn vrouw weer gaan zeuren. Alles moet er spik en span uitzien van haar. Nou dat had ik gisteren wel gemerkt en is ook een goede gewoonte.
We hebben nog wat staan kletsen met zijn viertjes voor het vertrek en zijn toen uitgezwaaid.
Hup Friesland verder in en dan naar Groningen. Met alle Friezenvlaggen kan je er niet aan ontkomen dat je in Friesland bent. De route gaat langs de kust en op slechts een enkele plek zie je de Waddenzee. Verders allemaal akkers met aardappelen of tarwe. De vrije natuur zijn gang laten gaan is hier sporadisch.
Bij de sluizen bij het Lauwersmeer steken we de grens over naar Groningen. Hier op diverse stukken de wind op de kop maar dat is goed te doen.
Wat opvalt is dat iedereen je groet. Oud en jong op de fiets. In de polders de chauffeurs van tractoren en auto’s. Heel bijzonder en heb dat nog niet meegemaakt deze trip.

Na 130km zijn we aangekomen in Hornhuizen. Een gemeente/ gemeenschap van rond de 100 inwoners.
Rond 5 uur op het adres gearriveerd. De mensen van de woning zijn nog niet thuis. De buurvrouw heeft de sleutel en laat ons binnen. Ze praat echt Gronings en is niet te verstaan. Maar goed we kunnen op onze kamers en de eigenaren komen wel een keer ‘s-avonds. En ze kwamen ook. Opeens werd er geklopt op de deur toen ik een grote zwarte spin aan het vangen was in de bank. Ze kwam de kamer in en vroeg of ik het allemaal kon vinden.
Ja die spin had ik gevonden. Had ze het gezien?
Dat is denk ik ook “vrienden op de fiets” dat je iemands huis in mag zonder dat ze er zijn. Vertrouwen in de medemens.

Ulrum is een plaatsje op ca. 5km van Hornhuizen. Daar is een bar waar er ook gegeten kan worden. Dus dat betekent voor vanavond ook eten daar.
Wat was het gezellig. Ouderwets gezellig, mensen, jeugd, eten, drinken enzo. Geen mondkapjes, geen afstand had men. Mmm dat is niet verstandig maar was wel gezellig.
Om 22uur moest iedereen de kroeg uit. Op het terras werd er nog even gekletst en wij werden daarin opgenomen. De mensen zijn echt open en gezellig.
Met een “Houdoe” zijn we vertrokken.

Het is laat en morgen staat het ontbijt om 8uur klaar. De laatste etappe dan.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome