Vandaag was een etappe “Povlakte” aan de beurt.

Vannacht toch redelijk geslapen ondanks dat het hotel langs een doorgaande weg ligt, met erg veel vrachtverkeer wat 24 uur per dag voorbijkomt.
Het zou * zijn.
Nu gebruikt door oa mensen in de bouw die daar door de weeks verblijven.
Voor mij top voor een nacht en was er blij mee.

Het wordt een lange etappe. 110 km.
De eerste 50 km wel door wat dorpjes. Daarna de povlakte in.
Ravenna is eindbestemming.

Nu de fiets op. Na10 km kwam ik door Ferrara.
Erg mooie oude stad.
Met veel vrij liggende fietspaden.
De Reitsma route leid je door de stad ook langs oa de oude stadswal.
Je moet overal ogen hebben om al het moois te zien maar ook omdat er zoveel om je heen gebeurt. Overal auto’s, fietsers, voetgangers, duiven, straten, etc...
Na dit moois maar eens goed op de fiets gaan zitten.
De povlakte kwam eraan.
Kilometers lange wegen rechtvooruit. Weinig verkeer.
Er is daar niets, helemaal niets. Al hoewel je moet het ook willen zien.
Men is aan het hooien, af en toe een waakhond die vijandig blaft bij de boerderij, de gaten in de weg, otters in het riviertje (of hoe die beesten ook heten) dood gereden slangen en ander spul. Eigenlijk genoeg te zien.
Maar grote gedeeltes toch Verstand op “0” en in de zinderende hitte doortrappen. Ik had 5.5 liter drinken bij mij en heb ik het ermee gered.
Halverwege de povlakte bij een pontje over de “Reno” kwam ik Coen uit Antwerpen tegen. Die zat er te picknicken. Een wereldfietser.
Die was 2 weken met zijn vrouw gaan backpacken in Albanië en hij fiets nu terug naar België. Hij is door Albanië gegaan en daarna de boot naar italie genomen. Albanie schijnt schitterend land te zijn. En vlgs hem ook veilig.
Leuk om ff half uurtje te kletsen en ervaringen te delen.

Uiteindelijk in Ravenna aangekomen. Naar de hotelkamer en een heerlijke verrassing, de airco stond al aan.
Snel douchen en omkleden. 2 deuren verder zit een gelateria.
Daarna door Ravenna heen gelopen.
Erg mooi en veel te zien.
Toeristen die achter de mevrouw met het vlaggetje aan lopen.
Met mijn ouders en broers ben ik denk het ca. 35 - 40 jaar geleden hier geweest (toen was ik erg jong hoor 😉 ( nu nog niet oud 😇)).
Ik herkende alleen nog dat Ravenna de stad van de mozaïek is. Dat zie je terug komen in de souvenirs in de winkeltjes maar ook versieringen en zelfs de straatnaambordjes.

Ik zit nu lekker op het terras en mijn reisverslag te maken.
Hapje en drankje erbij.
“la bella vita” is van toepassing hier in Italië.
Mijn beenspieren zijn getraind. De rest heeft na de trip weer aandacht nodig. Maar voor nu is het genieten van het goede leven.

Morgen weer een langere etappe.
Ook omdat er maar weinig plaatsjes en dito overnachtingen zijn.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome