Vandaag de grens naar Oostenrijk gepasseerd.
En ook de 1000 km grens.
Weer een stapje dichterbij Rome.


De hele nacht heeft het geregend.
Bij het opstaan nog steeds. (En wat later blijkt de hele dag zal het blijven regenen).
Elle ochtend weer het dagelijks ritueel uitvoeren van de tassen inpakken enzo. Het gaat steeds makkelijker.
Bij het ontbijt de 2 Nederlandse dames nog gesproken.
Zij gaan naar Garmisch-Partenkirchen en daar de trein op naar Innsbruck.

Ikzelf het regenpak aan en de fiets maar op.
De eerste 5 km waren onverhard. Het regende nog steeds en was een modderboel.
Op erg laag tempo er doorheen gegaan.
Na 15 km kwam ik in Garmisch-Partenkirchen. Wat is dat een grote en drukke stad.
Wel mooi met de muurschilderingen. De een mooier dan de ander.
Toch maar snel doorheen gereden.
Het bleef regenen.
Na Garmisch ging het al snel omhoog. 3 km a 5%.
Het bleef regenen en ook hogerop mistig.
Toch geprobeerd leuke foto’s te maken. Want mooi is het zeker.
De sneeuw lag op een enkele beschutte plek nog tot bijna in het dal.

De Oostenrijkse grens komt in zicht.
Bij Mittenwald de grens over.
Deze grensovergang krijg je niet voor niks.
1.8 km a 7-8%.
Eerste deel van Oostenrijk was de mooie alpenweide. Met veel “zimmer frei”.
Na een laatste serieuze beklimming van de “Buchener Höhe” 600m a 9% die overging in 3-4% over 800m kwam de beloning. Een 7 km lange afdaling van 9-10%.
Ff goed in de remmen want anders wordt het lastig om echt te stoppen.

In de laatste kilometers kwam ik 2 fietsers achterop. Volledig bepakt enzo. Zeker Rome gangers.
Ik heel enthousiast “goedemiddag”. Wat keken ze mij raar aan zeg. “Servus”. Kwam er bij hun uit. Ai geen Nederlanders.

Bij het klooster aangekomen.
Frater Lukas start net een rondleiding.
Ze waren met een grote touring car gekomen zag ik.
Ondertussen heb ik wat gedronken in een café in het dorp.
Even later terug gegaan en werd ik door een andere pater naar mijn kamer gebracht.
Fiets mag in het immense klooster staan.
Om 18:05 gaan eten.
Dat is direct na de mis voor de paters.
Ik wil niet als eerste er zijn dus wat later erheen.
Kwam ik uiteindelijk als 2e. Wat voelde ik mij ongemakkelijk toen de paters (vlgs mij noemen ze zich monniken) enkele minuten later binnen kwamen.
Gelukkig waren het er maar een stuk of 12.
Hier ook eten wat de pot schaaft. Zelf in het keukentje halen.
Biertje hadden ze niet. Wel een alcohol drankje. Vlgs mij noemen ze dat “most”. Er werd door een monnik feilloos uitgelegd dat het goed te mixen is met de appelsap. Alles is zelf gemaakt.
Ik ben ook samen met de Abt naar de “Chorgebet” van 19:00uur gegaan. Let op zegt hij. De klapbankjes zijn zwaar en vallen hard. En ja in mijn zenuwen.....

Het is leuk dat ik hier zo welkom ben. Wat heb ik in die paar uur zoveel indrukken opgedaan.
Als buitenstaander loop je echt een dag mee in het leven wat zij hier hebben.


Ik blijf morgen nog een dagje in het klooster. 10:30 meelopen met een rondleiding.
Na 1.5 week een dagje niet op de fiets is wel fijn.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome