Iedereen heel hartelijk dank voor alle erg leuke en bemoedigende reacties op mijn reisverslag.
Fijn dat jullie mij weten te vinden en steunen.

Gisteren ben ik op tijd naar bed gegaan.
Vandaag zou een dag zijn met de eerste echte hoogtemeters.
Ik ben geen “berggeitje” op de fiets.
Postuur en gewicht zit niet mee. Maarja, laat maar komen.

Ik was optijd wakker.
En ging om half 8 naar het ontbijt.
De deur was nog dicht.
Dan maar buitenlangs via de hoofdingang.
Ik had de ruimte helemaal voor mij alleen. Wat een luxe.
Komt de mevrouw eraan en zegt dat het pas om 8 uur ontbijt was.
Nou, om half 8 smaakte het mij goed hoor 😉.
Het water daar uit de kraan ruikt wat naar chloor. Ik heb toen drinkwater van de tap gekregen. Zonder bubbels heb ik het maar gedaan.
Fiets uit de garage daar halen.
Wohhh. Gisteren was ik de eerste in de garage en nu stonden er een stuk of 10 voor.
Dan maar uitgraven en fietsen.

Na 2 km kwam ik bij de Kochertalbrücke.
Met 185 meter hoog is het de hoogste brug in Duitsland.
Tussen 1976 en 1979 gebouwd.
Hier gaat de A6 Heilbronn - Nürnberg over de Kocher.
In mijn voorbereiding wilde ik deze zeker zien. Wat een mooi bouwwerk.

Na 12 km kwam de eerste echte helling. Enkele kilometers met ca 6%. En even 9%.
Was zweten maar netjes voltooid.
Hierna nog wat op en neer. Helling af even de 45+ kunnen aantikken. Wees niet ongerust. Het was strak asfalt en overzichtelijk zonder ander verkeer of berggeiten oid..
Halverwege de ettape, in Ellwangen, gestopt bij de Penny. Bestaat die in Nederland nog?
Wat eten gekocht. En bakje yoghurt. Lekker.
Tijdens deze stop een hotel gebeld en gereserveerd voor vannacht.

In het laatste deel heb ik nog “de kers op de taart” gekregen. 2 km van 7%.
Temperatuur 24 graden.
Wel een mooi “Slot” als doel om de helling te fietsen.
Het ging allemaal best goed.
Is mijn conditie en kracht nu al aan het verbeteren?
Uiteindelijk totaal 955 meters omhoog en 705 meters omlaag.

Ik was net op tijd voor de regen bij het Hotel.
Het was 15:15uur.
Ohww pas vanaf 17:00uur open staat er.
Wat is dat nou. Ik maar bellen.
Komt een chagrijnige dame naar buiten. Sleutel werd in mijn handen geduwd. En zoek het maar uit.
Dat is gelukt 😉.
(Leuk om te weten. Ze hebben er een tegeltje wijsheid hangen “Ein froher Gast, ist niemand’s last)
Zojuist in het Hotel gegeten.
Er zaten ook 2 stellen bij elkaar die samen met e-bikes de route fietsen.
Heel even heb ik ze maar kunnen spreken.
Die zie ik mogelijk morgen bij het ontbijt nog.

Ik ben nog heel even door het dorpje gelopen.
Dadelijk de route voor morgen bekijken en op tijd naar bed.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome