Dag 2 met 107 km.
10 tot 12 graden Celsius.
En beetje miezerregen de laatste helft van de route.

Vanmorgen om 7uur wakker geworden van de kerkklokken vlakbij het hotel.
Mss wel 50 keer.
Tijdens het frühstücken zei de hoteleigenaar tegen de andere gasten dat die “Holländer zu Rome fahrt”
Ff in de aandacht was dat voor mij.
Wel leuk.
Van de eigenaar kreeg ik een lunchpakket mee. Broodjes, fruit enzo. Heerlijk.

De reis ging voor eerste deel langs de Rur.
Eindeloos over de steenslag paden en bijzonder slecht asfalt.
Daarna door de polders met met mooie vergezichten.
Kilometers lang niemand tegen gekomen. Ik en de natuur.

Onderweg had ik dat af en toe mijn achterwiel tegen het rechterremblok aanliep.
Wiel zal met al dat gewicht achterop wel wat verschoven zijn in het frame? Was aanname zonder goed te kijken.
Bij tante Lotti aangekomen als eerste alle bagage op de kamer gedumpt.
Daarna toch de fiets bekijken.
Verdorie een spaak gebroken. Dat is wel een nachtmerrie. 1 kapot daarna 2. Etc..
Ff bij de man van tante Lotti gevraagd naar een fietsenmaker.
Die is er niet in Lüftelberg (1000 inwoners)
Shit!
Hij wist nog wel een scharrelaar.
Wij samen erheen.
Uit een hal van 100meter diep kwam de goede man.
Hij ging op zoek naar een wiel.
Die had hij maar spaken waren te lang.
Geen punt. Slijptol erop en was op maat.
Nu nog draadsnijden.
Uit duizenden bakjes kwam een draadsnijsetje tevoorschijn.
Dat snijden heb ik gedaan. Want ook met de bril van de man van tante Lotti zag hij het niet.
Uit een ander vakje kwam een spaaksleutel.
Zelf heb ik de spaak erin gezet en op spanning gebracht.
Wat kost het? Zijn antwoord “niks” en dat ik in Nederland ook zo mag helpen.
(Mmmm niet iedereen tegelijk nu een fiets met kapotte spaak naar mij toe brengen svp. 😉)

Het diepere van dit is wel dat je (als pelgrim) in noodsituatie komt je afhankelijk bent van bereidwilligen die je treft.
En het gaat niet alleen om een spaak.
Mooie ervaring.
In de haast geen telefoon meegenomen dus geen foto’s kunnen maken. Erg jammer want beelden zeggen meer dan woorden. Wrs dat het zo hoorde.

Het verslag wordt vandaag wel erg lang.
Tante Lotti en haar man zijn bijzondere mensen.
83 en 84 jaar oud en runnen een Gasthof.
Alles vol met antiek en curiosa.
Ik heb een rondleiding mogen hebben.
Foto’s van zijn vader met Kennedy. Medailles, foto’s van ons koningshuis, potten, telefoons etc...
Zojuist een koud biertje bij hun uit de koelkast gepakt. Dat mag.
Morgenvroeg ontbijt om 8uur. Eerder is te vroeg.
Dadelijk komt de pizzaauto.
Heb honger.
En er gaat nog een 2e biertje uit de koelkast. Voor mij had Lotti er nog paar extra biertjes ingezet.

Wat een dag 👍🏻

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome