Het is was weer verhuisdag vandaag. Mijn drie extra nachten in het veel te dure hotel zaten erop maar niet nadat ik gisteravond toen ik ging eten een flinke klacht bij de receptie had ingediend. Het ging maar om 10 Noorse Kronen maar voor mij telde het principe. Toen ik gisteren terugkwam op mijn kamer zag ik dat vier statiegeldflessen (die ik bij de supermarkt gekocht had en ook weer daar in wilde ruilen om mijn statiegeld terug te krijgen) verdwenen waren. Ik dacht eerst dat ze misschien van het bureau gevallen waren maar nee. Hele kamer over hoop gehaald maar nergens meer te vinden. Het kamermeisje dacht zeker, pik binnen het wordt winter. Het waren geen flessen van het hotel, ik had ze gekocht, dus het was mijn statiegeld. Er staat nergens dat je geen eigen drinken en of eten op de kamer mag nuttigen dus zij heeft met haar vingers van mijn flessen af te blijven. Daar was de receptioniste het gelukkig in ieder geval mee eens. Terug op de kamer werd er nog geen 5 minuten later geklopt door Chief housekeeping met very very sorry en ik kreeg vier statiegeld flessen (niet de mijne maar andere) retour zodat ik die kan inwisselen. Heb ik ook nog 2 Kroner winst op gemaakt want ik had twee kleine en twee grote en ik kreeg vier grote terug. Daar krijg je dus ook een avond mee om. Het eten bij Pastafabrikken was weer uitmuntend en ook voor zondag kon het nog wel druk zijn dus ik heb inmiddels een stamtafel, ze kennen me bij naam en om 18.00 staat ook vanavond weer mijn tafeltje gedekt. Nu wel iets verder lopen omdat ik nu drie straten hoger bult op zit en iets verder van de haven.

Dat was gisteravond. Vanmorgen nog een fout van het hotel. Ik hoefde pas om 12.00 uit te checken en had dan ook pas om 10.00 de wekker gezet. Ontbijten kan op zondag tot 11.30 dus ik had geen haast. Gaat om 08.00 de vaste telefoon van het hotel op mijn kamer. Good morning, your wake up call. Ja dank u. Niet dat ik daar om gevraagd had maar zo jagen ze je natuurlijk wel op tijd van je kamer af. Dus dan maar douchen en nog een keer alle dure flesjes met zeepjes, conditioner en lotion gebruiken en daarna maar naar het ontbijt. Daar een omelet met ham en kaas van de menukaart besteld. Gevolg was dat ik in plaats van 10.00 opstaan om 10.00 zo goed als klaar was om te vertrekken. Dan maar uitchecken. Daar werd wel nog vriendelijk geïnformeerd hoe het verblijf bevallen was. Nou goed, buiten het statiegeld gevalletje en de verkeerde wake up call en een thermostaat die maar niet omlaag gaat. Toen ik donderdag kwam was het 24,8 graden op de kamer. Toen ingesteld op 18 graden en nu dat ik zondag wegging stond hij op 23,4. Denk dat het tegen de zomer dan wel eens een keer 18 graden op die kamer is. Daar zou de receptioniste een aantekening van maken. Nou prima. Ik heb 3 dagen het raam open gehad. Vrieskou of niet. Nou dag dag Radisson en op naar Thon.

Daar stond ik om 10.30 voor de deur. Ja dat was een beetje vroeg om in te checken. Ja dat snap ik ook wel. Maar omdat het weerbericht voor de zoveelste keer weer eens niet klopte. Zowel afgelopen nacht niet omdat de bewolking toch rond 02.00 is opengebroken en er toch aurora door de wolken heen te zien was. Maar ook vandaag niet. Want toen ik ging ontbijten zag ik een prachtige roze lucht met blauw erdoorheen terwijl de voorspelling was dat het vandaag de hele dag met bakken regen uit de lucht zou vallen. Nou niet dus. Dus ik hoopte dat Thon een fatsoenlijke bagagekamer had. En dat was zo. Stevige rekken waar ik alle zooi met mijn staalkabel en sloten aan vast kon klinken. Zo was dat ook geregeld. Alleen fototas, eten en drinken mee en op pad.

Om 10.45 liep ik Thon hotel uit en de weg ging alleen maar bult op. Naar boven. Tromsø ligt op een eiland. Van oost naar west is dat zo’n 4 km breed. Echter op de helft ligt een berg. Dus van west loopt het vanaf zeeniveau 2 km bult op en van oost ook. Boven op die bult ligt Prestvannet. Een zoetwater meer en populair wandelgebied. Dus bij Thon links af de deur uit en de eerste beste straat linksaf bult op. Bult op in Noorwegen betekent meestal niet een beetje heuvel op maar meteen zo’n 20%. Dat is hier normaal. Dus eens kijken of alle oefeningen in de sportschool om door de sneeuw te ploegen zijn vruchten hebben afgeworpen en het bult op ook meehelpt. Nou dat deed het zeker. Warm kreeg ik het er wel van. Dus jas en trui open om af te koelen. Onderweg af en toe eens omdraaien omdat je een steeds mooier uitzicht op de stad en de bergen kreeg. Onderweg ook nog wat mooie huizen tegengekomen maar ook heel normale Noorse woonwijken. Ook het drukvat van de waterleiding gepasseerd wat mooi versierd was met graffiti. Daar zou ik nog meer van zien vandaag. Boven op de bult aangekomen waar Prestvannet ligt, heb je echter zowel van oost als west wind. Meteen toen ik boven kwam dus trui en jas dicht, buff aan en muts op want de wind was koud vandaag. Grijs was het wel nog maar af en toe zag je toch een beetje blauw. En geen drup regen.

Langs Prestvannet loopt een heel netwerk van paden die ook voor langlaufen, fietsen, hardlopen en wandelen gebruikt worden. Als sneeuw ligt maken ze op die paden ook loipes en die zijn ook nog eens met straatlantaarns verlicht. Langs het meer loopt er ook een smaller wandelpad tussen de berkenbomen door en overal staan bankjes om van het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen rondom te genieten. Aan de ene kant Tromsdalstinden en Fløya aan de andere kant de toppen van Kvaløya waar ik gisteren geweest ben. Rondom het meer loopt een rondje van zo’n 2 km. Op een van de bankjes de lunch genuttigd. Dan was de rugzak meteen ook wat lichter. Ondertussen kon je de uittocht aan vliegtuigen op zondagochtend bewonderen want ik denk zo iedere 10 tot 15 minuten hoorde je er wel weer een de lucht in gaan en vlak boven Prestvannet overkomen.

Na een rondje Prestvannet via een andere weg weer bult af. Daar kwam ik langs een kerkhof waar ook oorlogsgraven van de Tweede Wereldoorlog liggen. Daar werd net een ceremonie gehouden en klonk The last post omdat het komende dinsdag 80 jaar geleden is dat de Britten hier in het Fjord van Tromsø voor het eilandje Håkøya het Duitse oorlogsschip de Tirpitz, een zusterschip van de Bismarck, tot zinken hebben gebracht. Daar zijn ook Britten bij omgekomen naast dat er zo’n 1.200 Duitsers met het wrak naar de bodem van het fjord zijn gezonken. Er werd een rode krans met klaprozen neergelegd en een lichtje aangestoken. Dat was vandaag trouwens bij meer graven het geval. Het is vandaag Vaderdag in Noorwegen en ik denk dat er bij veel vaders een lampje is aangestoken deze ochtend. De ceremonie was daarmee afgelopen en de ongeveer tien aanwezigen verlieten de Britse graven. Ik was inmiddels al bij het Noorse gedenkteken gaan kijken. Het Russische heb ik niet kunnen vinden. Daarna even bij de Britse graven gekeken. Ook hier hebben jonge jongens het leven gelaten voor de vrijheid van de Noren. Er was zelfs één onbekend graf van een marine soldaat die in 1942 is omgekomen.

Mijn weg naar beneden vervolgd en in de woonwijken waar ik doorheen kwam, zag ik steeds meer graffiti en street-art. Ik wist dat daar ook twee Geocache Adventure Labs van waren dus die heb ik even opgezocht. Zo ben ik op wat bijzondere plekjes geweest. Zo weet ik nu dat er naast de verkeerstunnels onder het eiland ook een grote atoomkelder lag die nu is omgebouwd tot parkeergarage voor zo’n 800 auto’s en dat de tunnel voor voetgangers onder de bibliotheek uit komt en geheel versierd is met street-art. Daar was ik zonder Geocache zeker nooit gekomen. Naast street-art ook nog wat standbeelden ontdekt. Onder andere van Richard With, de oprichter van de Hurtigruten. En een steen van 371 kg die een dronken matroos ooit eens voor de deur van een bar neergegooid moet hebben omdat hij te dronken was en niet naar binnen mocht. Ik denk dat degene die dat verhaal opgeschreven heeft, ook een beetje te veel op had. Maar dat soort dingen kom je dus onderweg tegen als je aan het Geocachen bent.

Inmiddels was het 14.30 geweest en donker. Ik kon bij Thon vanaf 15.00 inchecken maar vragen kan altijd dus ik ging eens informeren of er al een kamer beschikbaar was. Dat was zo. Er werd gevraagd of ik voor drie nachten gereserveerd had. Ja dat klopt. En ik kreeg kamer 331 toegewezen. Omdat het Thon hotel bult op ligt, ga ik dus bij de receptie met de lift naar de derde etage, loop de gang door (naar achteren, dus bult op) naar mijn kamer en kom dus op straatniveau in de straat erachter uit. Als ik mijn raam opendoe, stap ik zo de stoep op. Zo veel is het hoogteverschil hier dus op één huizenblok. Ik hoor hier dan ook wel beter de auto’s rijden maar het is geen straat met pubs of zo. Dus ik hoop dat het enigszins rustig slapen is. Dit was ook het goedkoopste hotel van de hele reis maar het is schoon, er ligt eindelijk eens geen stoffige vloerbedekking, ik heb een bed, een bureau en een prima badkamer. Die drie nachtjes overleven we ook nog wel en ik heb altijd nog mijn oordopjes die ik voor op de boot gekocht had als slapen echt niet wil lukken. Koffer voor de laatste keer opengemaakt. Veel hoeft daar niet meer uit. Rugzakken leeggemaakt en verder geïnstalleerd. Moet ik straks alleen nog drie blokken bult af naar mijn gereserveerde tafeltje en dan via een wandelingetje terug naar dit nieuwe hotel. Het was zo ver ik me kan herinneren de eerste dag zonder neerslag in enige vorm deze vakantie. De voorspelling is dat het morgen nog zo’n dag wordt maar ja het kan net zo goed zijn dat de regen van vandaag, morgen komt. Dat zie ik dus morgen wel weer.

Na het eten nog een rondje door de stad. Er waren overal regenboog kleuren op panden. In haven lag mijn boot klaar om naar Bergen te vertrekken.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen