Ook vandaag ging weer om 6.00 uur de wekker. Ik dacht voor het ontbijt nog even naar buiten te kunnen lopen voor een foto van het meer maar dat was verkeerd gedacht. Het meer hing in de mist en wolken maar omdat het hotel boven de 900 meter lag was het ook maar 5 graden buiten. Snel weer naar binnen dus. Om 7.00 uur aan het ontbijt en daarna was de mist inmiddels wat opgetrokken. Dat was maar goed ook want we zouden vandaag de 60 km gravelweg rijden die genoemd is naar de sage van Peer Gynt. Henrik Ibsen heeft hier in 1867 een toneelstuk over geschreven en Edvard Grieg heeft hier muziek bij gecomponeerd.

Terwijl Yvonne de CD met Peer Gynt suites aan het opzetten was, vertrokken we om 8.30 uur bij het hotel en waren we om 8.35 uur weer terug bij het hotel omdat twee mensen hun sleutel niet hadden ingeleverd. Aangezien het hier geen plastic kaartjes waren maar dikke knotsen met een echte sleutel besloot Yvonne ze toch maar terug te brengen. Britt kon dus het eerste stukje gravelweg in de achteruit weer terug naar het hotel. Plaats om te keren was er niet. Daarna poging twee om weg te rijden. Die lukte wel. Nadat Yvonne tol had betaald bij een hutje op de hei (begin hoogvlakte) kon Britt zich uitleven, konden wij genieten van het uitzicht en van de muziek van Peer Gynt. De kale hoogvlakte werd afgewisseld met meertjes, moerasgebieden, bomen en heel veel soorten grassen en mossen. Een paar konden we er thuisbrengen, de overige soorten mos die we niet wisten thuis te brengen noemden we gewoon Trollengroen. Dat hadden we gisteren ook al gedaan toen er een discussie over het soort mos in de berm van de weg ontstond. Er was genoeg mos om kerststukjes te maken maar we stopten toch maar niet. Er hingen namelijk ook Trollenwolken en toen we boven de 1.000 meter kwamen, zagen we even helemaal niks meer. Om 9.30 verlieten we de Peer Gyntweg en vervolgden we de weg door het Gausdal over weg 254 en daarna over weg 255 richting Lillehammer.

In Lillehammer bezochten we de skischans van de Olympische Spelen van 1994. Ik ben met de skilift naar boven gegaan naar het topje van de springtoren voor een schitterend uitzicht over de schans, Lillehammer en het dal. We hadden van 10.20 tot 11.10 uur de tijd. Dat lukte net naar boven, foto maken, even rondkijken en weer naar beneden. Na een kort verplaatsing naar het centrum van Lillehammer hadden we van 11.25 tot 12.45 uur de tijd voor lunch, winkelen, inkopen of rondwandelen door Lillehammer. Bij de Kiwi minipris supermarkt wat drinken, broodjes enz. gekocht en daarna in een koffietentje in het stadspark wat gaan drinken en een brownie gegeten. Het was nog te vroeg voor de lunch. De broodjes zou ik later in de bus wel opeten.

Om 12.45 uur vervolgende we over weg 216 onze route richting Hamar. Omdat de E6 grotendeels opgebroken is op dit stuk (daarom ben ik vorig jaar ook niet naar Lillehammer en Hamar geweest) koos Britt ervoor om binnendoor richting Hamar te rijden. Dat ging prima en schoot ook lekker op maar op een gegeven moment werd je toch richting de E6 gedwongen. Dat zorgde voor file, oponthoud en vertraging van 30 minuten omdat alle verkeer via noodweggetjes om de bouwput heen wordt gestuurd en doorrijden er daardoor niet bij is. Na een korte plaspauze in Hamar en een korte fotostop van 5 minuten bij de Olympische Schaatsbaan, het Vikingskipet, ging het verder over de E6 richting Oslo. Het was vanaf Hamar nog 1,5 uur rijden richting het Vigeland beeldenpark. Vlak voor Oslo maakten we bij Nebbenes Kro nog een korte stop om naar de WC te gaan en daarna reden we door naar het Vigeland beeldpark in Oslo waar we om 16.30 uur aankwamen.

Waar ik vorig jaar meer tijd had in het park (bijna 2 uur), hadden we nu van 16.30 tot 17.30 uur de tijd om 212 beelden van Gustav Vigeland te bekijken in het 80 hectare grote park dat in Oslo door hem is aangelegd. Vorig jaar had ik alleen de hoofdas bekeken met het wiel van leven, de zonnewijzer, de monoliet, de reuzenfontein en de brug met beelden. Wat ik toen niet gezien heb (de kinderen en baby’s, de triangel, de jongen en het meisje boven een bron, het meisje met de hagedis en de clan) ben ik nu al eerste gaan bekijken. Complicerende factor was enerzijds de afstand omdat deze beelden in de uithoeken van het park, ver van de centrale as afliggen (daarom heb ik ze vorig jaar ook niet gezien) en anderzijds de beperkte tijd. Op een holletje ben ik als een wervelwind dus alle beelden die ik nog niet gezien had, langs gegaan en toen was het 17.10 uur toen ik weer bij de monoliet uitkwam. Daar was het (in vergelijking met vorig jaar) erg rustig waardoor het lukte om nog wat foto’s te maken van beelden die vorig jaar vergeven waren van de Aziaten. Daarna doorgelopen naar de reuzenfontein, die was helaas in restauratie. De beelden op de brug werden wel drukbezocht maar aangekomen op de parkeerplaats, stonden er nog maar 3 bussen. Dat verklaarde waarom het relatief rustig was.

Omdat de lucht al in het Vigelandpark begon te betrekken hebben we op weg naar het hotel alleen even een korte fotostop gemaakt bij de Olympische Skischans Holmenkollen. De schans van beneden is imposant te noemen en ziet er heel anders uit dan in Lillehammer. In Oslo doen ze dan ook aan skivliegen, dat kan in Lillehammer niet. Terwijl we naar de biatlon atleten aan het kijken waren die op skeelers aan het oefenen en aan het schieten waren, hoorden we de bui die we al hadden zien hangen aankomen en kondigde de donder zich aan met flinke bliksemschichten. Om dan bij zo’n beetje het hoogste punt van Oslo (dat helemaal van ijzer is) te blijven staan, was niet zo verstandig. Snel de bus in naar het hotel dat om de hoek ligt, Scandic Hotel Holmenkollen Oslo.

We hadden nog geen voet buiten de bus gezet of de hoosbui kwam naar beneden met donder, bliksem, hagel en alles er op en eraan. Ik kreeg kamer 273 in dit werkelijk gigantische hotelcomplex. Hier slapen ook alle skischansspringers als er wedstrijden zijn en het hotel ziet er werkelijk heel sjiek uit. De kamers en badkamers zijn heel netjes en de eetzaal en buitenkant zijn werkelijk schitterend. Na het diner buiten nog even van het schitterende uitzicht op Oslo genoten bij een nog steeds dreigende wolkenlucht en zonsondergang in een. Daarna op mijn kamer mijn koffer overhoop gaan gooien en mijn rugzak leeggemaakt. Morgenavond slapen we op de Stena Line, Stena Germanica en blijft de koffer in de bus. Alles wat ik dus dinsdag en woensdag nodig heb, moet in de rugzak. Dat wordt dus nog even puzzelen. Daarom was het handig dat we om 19.00 uur aan het buffet konden aanschuiven als eerste groep. Er was soep, koud en warm buffet en toetjes buffet. Na wat koud buffet vandaag kip in rode wijnsaus en voor de verandering (oh joepie) pasta in plaats van gekookte aardappels. Die waren er wel maar er was ook gekookte rijst. Bij de pasta hoorde eigenlijk bolognese saus maar ik had de rode wijnsaus van de kip erbij. Dat smaakte ook prima. Als toetje een opgerold stukje cake en een puntje aardbeitaartje. Allebei lekker.

Bij de receptie nog een plattegrond van Oslo gevraagd. Morgen gaan we een stadstoer maken dan kan ik de route intekenen en bijhouden waar we morgen overal langs gaan komen. Morgen het laatste dagje Noorwegen. Dan de grens over en de BTW teruggaaf op mijn dons jack incasseren en dan via een stukje Zweden naar de boot in Göteborg. Die vertrekt om 18.45 uur. Of ik dan in de gelegenheid ben om de foto’s van morgen te uploaden, dat moet ik nog even afwachten. Op de boot heb ik geen dataverbinding omdat je dan op maritiem netwerk zit. Mogelijk komt het verhaaltje en de foto’s van morgen dan woensdag online als we door Duitsland weer naar huis rijden. Voor nu een laatste nachtje in Noorwegen. Het bed is prima dus dat zal wel gaan lukken. Vandaag hebben we 260 km gereden.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen