Na een goede nachtrust vanmorgen vanzelf rond een uur of acht wakker. Zelfs voor de wekker. De dekbedden hier lijken wel verwarming te hebben en de kamertemperatuur staat ook op 23 graden. Koud heb je het dus niet ´s nachts. Er kwam een klein beetje licht en heel veel kou door de kier in de gordijnen dus ik kon eindelijk eens proberen te ontwaren wat mijn uitzicht was. De zon kwam vandaag om 07.52 op dus iets van licht was er al wel. Nadat ik drie grendels van de schuifdeur af had gehaald (zitten erop voor de wind) omdat deze niet alleen dicht schuift maar ook nog naar beneden verzinkt als hij echt dicht is, kon ik ook even op mijn balkon een frisse neus halen. De deur heeft maar 1 minuut open gestaan maar de kamer was wel meteen doorgelucht. De weer app gaf 7 graden aan (dat viel dus nog wel mee). Maar er stond niet voor niets een geel uitroepteken in de weer app voor windstoten van windkracht 6 tot 7. Een stevig briesje dus. Ik was wel meteen wakker.

Aangekleed en op mijn slippers naar beneden om te ontbijten. Dat had ik gisteren al meer mensen zien doen. Noren zijn gewend in huis geen schoenen aan te hebben en op sokken of pantoffels te lopen en tijdens het avondeten viel het al op dat veel hotelgasten op hun slippers naar beneden kwamen. Lekker makkelijk ook. Hoef je die zware moonboots niet aan. Dus op de flip flops naar beneden waar je de geur van versgebakken brood maar hoefde te volgen naar de ontbijtzaal. Er stond een heel buffet met vers afgebakken broodjes, hele broden, gebakken eitjes met bacon, warm buffet, broodbeleg, visbuffet, kaas, zoet, zout, hartig. Als je hier niets van je gading kunt vinden dan weet ik het ook niet meer. Nu zag ik ook pas dat er best wel veel gasten in het hotel verbleven. Ook in de huisjes aan de lagune zitten gasten. Die kunnen zelf koken en ontbijt maken maar ook in het hotel eten. Het buffet werd constant bijgevuld en als er iets op was hoefde je maar te vragen en dan kwam er alweer een nieuwe schotel. Inmiddels krijg ik van het personeel ook al een hei of god morgen. Het is hier allemaal heel gemoedelijk. Volgens mij alle jeugd van 16+ is in dienst bij het hotel in de keuken, in de bediening of in de schoonmaak. Op een plattegrondje bij de receptie zag ik ook dat buiten het hotel en de huisjes aan de lagune er nog een heel appartementencomplex is en ze nog een zee promenade aan het maken zijn met zee lodges. Het hotel heeft zeg maar een soort schiereiland voor zichzelf en alle bebouwing die daar op staat is van het hotel.

Het weer beloofde niet veel goeds vandaag. Buiten de al genoemde wind gaf de weer app ook de hele dag regen aan. Nu had ik gisteren al met William over het Noors weer gesproken en dat er niets zo veranderlijk is als het weer in Noorwegen. Als je 5 minuten wacht is het vaak alweer anders en dat is ook vaak zo. En we hadden het over het Noors gezegde gehad dat er geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding. Dus eens onder in de koffer gegraaid. Softshell broek eruit gehaald (die is tenminste wind en waterdicht). Omdat het 7 graden was, alleen een merino shirt aangedaan, handschoenen, buff en muts voor de zekerheid mee (je weet maar nooit). Ook nog eerst de Noorse noodapp geïnstalleerd. Als ik ergens een been breek dan hoef ik maar op een van de knoppen te drukken en weet de nooddienst precies waar ik ben. De app had ik thuis al geïnstalleerd maar activeren kan alleen als je fysiek in Noorwegen bent. Dus dat heb ik vanmorgen eerst maar gedaan. Daarna de rugzak ingepakt, jas aan en op verkenning. Eerst nog langs de receptie om schone handdoeken te vragen. Ze maken hier de kamers niet standaard iedere dag helemaal schoon. Scheelt personeel, wassen en dus ook het milieu. Er is een app waar je vóór 10.00 kunt vragen om je bed op te maken, prullenbak leeg te maken, schone handdoeken of om de hele kamer te poetsen. Voordat ik vertrok dus ingevuld dat ik schone handdoeken wilde. Daarna op pad vertrokken.

Het hotel heet dan wel Sommarøy Arctic Hotel maar geografisch ligt het op het eilandje Hillesøya. Maar Sommarøy klinkt net wat commerciëler, zei William gisteren. Vandaag stond in het teken van het verkennen van Hillesøya. Ingepakt en van alle noodhulpmiddelen voorzien konden een paar druppels regen mij geen pijn doen. De wind was echter nog het lastigste en sneed je ondanks dat het nog niet heel koud was, wel af en toe je adem af. Omdat het hotel net over de brug naar Sommarøy ligt, was er op de kruising maar één optie over. Linksaf naar de Hillesøvegen (veg is weg). Hier rijden wel auto's (de meesten elektrisch) maar hier is wel een oplossing voor het feit dat je elektrische auto's bij ons niet aan hoort komen. Gewoon alle auto's spijkerbanden geven. Die mogen ze hier vanaf 1 oktober onder de auto doen maar zonder sneeuw klinkt dat een beetje alsof ze over bubbeltjes plastic rijden. Ideaal. Kun je tenminste in de berm gaan staan als je iets aan hoort komen. Zeker omdat de weg hier nu al over het algemeen heel slecht is en de winter nog moet beginnen. Niet veel verder splitste Hillesøvegen in Sørvegen (zuidweg) en Nordvegen (noordweg). Nu zijn dat hier ook de enige drie wegen naast de straat waar het hotel aan ligt dus ik denk dat ze niet zo heel lang over de namen hebben hoeven nadenken. Waar Sørvegen ophoudt, begint de oceaan. Daar ben ik rechtsaf geslaan naar een pad langs de kliffen dat van baaitje naar baaitje en van strandje naar strandje loopt. Je waant je net precies op de Antillen alleen dan iets frisser.

William had me gisteren verteld dat de beklimming van Hillesøytoppen voornamelijk langs touwen en staalkabels naar boven gaat richting Nordkollen. Vanaf de zuid kant kun je echter na de baaitjes ook naar boven maar dat gaat wat gemoedelijker, gemakkelijker en minder gevaarlijk. En na het laatste baaitje ging het pad langzaam naar boven richting Storbergan. Het uitzicht op het azuurblauwe water was van hogerop misschien nog wel mooier. Daarbij het gras en struikgewas dat nog allemaal in herfstkleuren stond. Wit graniet met mos begroeid en ‘bos’ waar je overheen kunt kijken. Dat had William gezegd. Als ik zou verdwalen op de berg hoefde ik maar op mijn tenen te gaan staan en dan kon ik over de bomen heen kijken en me oriënteren waar het hotel lag, dan vond ik altijd wel weer de weg terug. Nou dat was ook zo maar voor Sørkollen na zo’n 150 van de 200 meter omhoogklimmen, ging voor mij het pad via Stormyrrabben toch weer naar beneden. William had het pad al lang niet meer gelopen maar richting omhoog waren ook hier inmiddels niets dan pinnen en staalkabels in het graniet geboord. Daar ging ik dus niet aan beginnen. Dus punt acht van de Noorse bergcode Fjellvetreglene (niet bang zijn om om te keren) in ere gehouden en het pad naar beneden genomen. Naar boven was één ding maar ik moest ook weer diezelfde weg terug. Dat ging dus niet gebeuren. Dus via een mooi bergpaadje met mossen en struikjes en deels nog wat veen en zelfs nog wat ik denk dat een soort sneeuwhoen was (te snel weg voor een foto), weer naar beneden. Dan komt zo’n wandelpad dus gewoon bij mensen in hun achtertuin uit. Daar staat dan een bordje PRIVAT en word je geacht een beetje aan de zijkant van de achtertuin snel langs het huis naar de straat te lopen. Dat heeft hier alles te maken met het Allemansretten. Natuur is hier van niemand en dus van iedereen. Als jouw tuin grenst aan natuur en daar wandelpaden lopen, mag je geen hek om je tuin zetten zodat de mensen de natuur niet meer in kunnen. Vaak staat er dan wel zo’n bordje of dat je 150 meter afstand tot eigendommen moet houden. Maar je loopt dan gewoon wel door iemands achtertuin te wandelen. Er was hier gelukkig niemand thuis. Dus de zondagsrust is niet verstoord.

Zo kwam ik halverwege Nordvegen weer uit en heb die tot het andere puntje van Hillesøya aan de noord kant ook helemaal afgelopen om daar alles te bekijken. Aan de noord kant ligt nog een soort Slufter met veel water, moeras en veen. In de zomer kun je daar ook wandelen (er lopen paadjes) maar nu stond echt alles onder water. En het had ook al veel geregend de afgelopen dagen dus mijn broek zat al onder de modder. Nou ja, hoef ik daar ook niet meer voorzichtig mee te zijn. Het is trouwens wel een heel goede broek. Winddicht, bestand tegen scherpe kanten van graniet, waterdicht, kan tegen takjes en doorns van struikjes en warm. Heb het niet koud gehad vandaag.

Ik had gekeken bij de receptie dat ik om 9.40 het hotel had verlaten en ik heb tot 13.20 uur gewandeld. Nergens gezeten onderweg maar wel een fles water leeggedronken. Want door de wind en het klimmen toch dorst gekregen. Toen ik weer naar het hotel liep, kon ik daar ook de buitenkant eens bekijken (gisteren toen ik aankwam, was het immers al donker). Ook stond het busje waar ik gisteren mee gekomen ben en vrijdag weer mee wegga op de parkeerplaats dus kon ik daar ook een foto van maken. Er stond ook een bus op de parking. Die kwam lunchen. Vandaag moest ik ook in het café/bar deel lunchen. Er is hier verder nergens iets op het eiland waar je kunt lunchen en het enige supermarktje dat ze hebben, gaat morgen pas om 10.00 open. Dus vandaag zat er niets anders op dan te lunchen in het hotel. De bus was gelukkig al klaar met eten maar dat het wel tot gevolg dat een hoop van de lunchkaart op was. Nu was de lunchkaart helemaal een uitdaging. Daar staat letterlijk één ding op wat niet met vis is (groentesoep) maar die was op. Toen het meisje achter de bar met als alternatief het kindermenu (pannenkoeken met blauwe bessen) kwam, had ik daarop zich ook wel zin in maar toen kwam het nieuws uit de keuken dat er toch nog soep over was omdat vier gasten van de bus geen soep hoefden. Dus ik kreeg zeg maar het onderste uit de pan. Meer groente dan soep. Hele lekkere soep en goed warm. Met drie stukjes brood en boter of nou ja Smør zoals ze het hier zeggen. Ook hier ben ik onderhand bekend want het meisje dat nu voor de lunch achter de bar stond, had vanmorgen de melk in de ontbijtzaal ook al bijgevuld. Iedereen is hier volgens mij overal inzetbaar.

Na de lunch tussen 14.00 en 15.00 uur nog even een blokje over het schiereilandje van het hotel gelopen en de huisjes, appartementen en het hotelstrand bekeken. Daar was niet zo heel veel tijd meer voor over want om 15.09 ging de zon onder en net voor 15.00 begon het toch echt te regenen. In ieder geval in zo’n mate dat mijn camera er niet meer zo blij mee was. Ik was dan ook snel weer terug in het hotel. Toen ik op mijn kamer nog even op het balkon keek, kon je rond 15.20 al eigenlijk niet meer van daglicht spreken. Vandaag was het zon op om 07.52 en zon onder om 15.09. Morgen is dat 07.57 en 15.04 en tegen de tijd dat ik 7 november op de Hurtigruten stap om de poolnacht in te varen is het nog maar licht van 08.14 tot 14.20 tot dat het op 26 november helemaal niet meer licht wordt en het tot 14 februari donker blijft. Ik was dus al lang blij met de uurtjes licht die ik vandaag gehad heb en die ik goed heb kunnen benutten. Ook zag ik dat het brengen van handdoeken toch iets meer inhield. Mijn bed was opgemaakt en de prullenbak was leeg en de hele badkamer was ook gepoetst. Blijkbaar werkt de app dan toch niet helemaal goed als je alleen om handdoeken vraagt. Die heb ik nu wel genoeg ik heb nu 3 kleine en 3 grote handdoeken. Denk dat ik het daar tot vrijdag wel mee ga redden.

Nadat ik de modder van mijn broek gesopt had en die in de douche had opgehangen om te drogen, ben ik de foto’s eens gaan bekijken en had ik tot 18.30 de tijd om rustig aan te doen, wat te lezen, puzzelen en uit te rusten. Om 18.30 naar beneden om te eten. De ober van gisteren wist mijn kamernummer al van buiten en mijn tafeltje en kan water stonden alweer klaar. Ik had een upgrade gehad. Gisteren zat ik nog in het grote deel van het restaurant maar vandaag mocht ik aan het raam zitten. Niet dat dat veel uitmaakte. Het was ook hier inmiddels een groot zwart gat met inmiddels flink wat water tegen de ramen (het regende nu echt goed). Maar het idee was goed. Na de vegetarische groentesoep van vanmiddag, heb ik het vandaag maar helemaal vegetarisch gehouden en voor het hoofdgerecht cantharel risotto gekozen. Het was warm, het vult, de cantharellen waren lekker maar verder was het niet een heel hoogstaand gerecht en al helemaal niet om een foto van te maken. Champignons heten in het Noors Sopp, nou zo zag het gerecht ook uit. Soppig. Daar kwam bij dat ik er tot bijna 19.40 op heb moeten wachten (vanaf 18.30). Het was druk en blijkbaar was bij het inboeken de knop verzenden niet ingedrukt. Nu wordt hier alles vers gemaakt en is bijna alles home made en nu kost risotto natuurlijk tijd dus voordat de fout ontdekt was, was er heel wat tijd voorbij. Er werd in ieder geval excuses gemaakt, ik kreeg ondertussen een gratis flesje cola om de tijd mee te doden en ik mocht om het goed te maken een toetje van de kaart uitzoeken. Nu stond er één ding op de kaart waar ik nog nooit van gehoord had, Konfekt cake. Toen ik vroeg wat dat was en ik als antwoord iets met chocolade hoorde, heb ik daar maar voor gekozen. Het was een heel klein stukje chocolade die net zacht was op een dun laagje biscuit. Heel erg lekker maar ook heel erg machtig omdat er ook nog chocoladesaus bij zat en als tegenhanger frambozensorbet. Als goedmakertje kon het er heel goed mee door. Na nog een keer duizendmaal excuses en een fin kveld (fijne avond) heb ik vanavond de linkervleugel van de benedenverdieping eens verkend. Hier zitten allemaal vergaderruimtes en conferentiezalen en er is een aparte zaal voor feesten en partijen. ’s Zomers kun je hier namelijk op het strand van het hotel trouwen en dan je feest in het hotel vieren.

Terug op de kamer gaven de aurora apps nul tot geen kansen om iets te zien. Het weerbericht was ook prut. Het regende nu flink want zelfs mijn balkon onder het afdak was helemaal nat. Dus de camera kan opladen en wachten op morgen. Morgen wordt het kouder en wordt er sneeuw voorspeld. Vandaag was een mooie dag. Ja het waaide, nee het was niet koud, alle kleren doen hun ding waar ik ze voor gekocht heb en ondanks de voorspelling heb ik het droog gehad en een mooie wandeling gemaakt om Hillesøya te verkennen. Morgen is het de beurt aan Sommarøy.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen