03.45 in bed en om 08.30 wakker van de sneeuwfrees. Ze weten werkelijk niet meer waar ze de sneeuw moeten laten. De hele dag door heb ik sneeuwfrezen, shovels en zelfs vrachtwagens zien rijden die vol gekiept met sneeuw de zooi weg aan het rijden waren om ergens in het fjord te storten. Maar daarover later meer. Omdat ik nu toch wakker was maar gaan ontbijten. Wat een verademing. De weekend drukte is voorbij, het was rustig, er was plaats. De voetballers van Hamar zaten ook nog aan het ontbijt. Die zullen vandaag wel terugvliegen. Het was 3 – 3 geworden maar Tromsø had twee penalty’s raak geschoten. Dat is handig hier als je ’s morgens de lift in stapt. Een wand van de lift is een groot LED-scherm met reclame maar daar staat ook het nieuws, de tijd, de dag, de weersvoorspelling etc. op. Voordat je beneden bent, heb je dan de belangrijkste dingen wel zien langskomen.

Na het ontbijt weer met bus 40 richting zuiden. Dit keer maar een paar haltes maar het was al een uitdaging om überhaupt bij een bushalte te komen. Ze zijn druk bezig met alle grote materiaal om de sneeuw weg te krijgen. Echter ze schuiven of frezen alles naar de zijkant waardoor tussen de weg en de stoep zo’n 40 cm hoog brokken sneeuw, slush en andere al dan niet harde of zachte prut ligt waar je dan maar overheen of doorheen moet stappen als je een zebra over moet, een straat moet oversteken, naar de bushalte moet of een bus moet instappen. Ook schuiven ze soms hele zijstraten dicht (daar ligt dan ook zo’n sneeuwmuur voor) waar je dan maar moet zien of je met de auto er doorheen komt of niet. Het is dus iedere keer opletten als je met één voet op de prut staat een grote stap over de bult heen moet maken en dan maar moet hopen dat de voet die achterstaat niet wegglijdt en de voet die voor komt te staan niet op iets glads uitkomt. Ook dooit het inmiddels als een malle maar zitten alle putten natuurlijk verstopt met sneeuw dus her en der stap je ook in een poel smeltwater die tot over je enkels diep kunnen zijn. Lang leve de waterdichte boots. Daarom zijn ze ook alles aan het wegpoetsen, scheppen, vegen en frezen omdat het later deze week 7 graden wordt en ze dan natuurlijk bang zijn dat alles op de lagere delen overstroomt als het smeltwater niet weg kan.

Nou ja uiteindelijk met hindernissen bij de bushalte gekomen. Langer dan 10 minuten hoef je hier nooit te wachten en dat was ook nu niet zo. Dus met een hink stap sprong de bus in en op naar Polaria. Polaria is een onderzoeks- en voorlichtingscentrum en zeeaquarium voor de Noordpool en Spitsbergen. Ook hier kun je panoramische films bekijken over het noorderlicht, en het dierenleven op Spitsbergen. Je kunt interactief van alles te weten komen over het dierenleven in de Arctische regionen. Je kunt met een quiz je eigen ijsschots maken om te kijken hoe groot jouw klimaatafdruk is. Er zijn aquariums met zeesterren, zee-egels, krabben en andere vissen die in de poolwateren te vinden zijn en er zijn drie baardrobben van Spitsbergen te zien. Deze zijn ooit eens verdwaald en hier het fjord in komen zwemmen maar waren te veel aan mensen gewend om nog terug naar Spitsbergen te brengen. Ze hebben ze hier dus opgevangen en trainen de beestjes iedere dag. Ze zijn superintelligent en zolang ze maar vis krijgen willen ze best meewerken aan de training. Er werd in ieder geval goed uitleg bij gegeven over wat ze doen, waarom ze de robben trainen en uitdagen en hoe ze op Spitsbergen leven en hun voedsel moeten zoeken. Leuk weetje waarom het baardrobben zijn. Ze vangen geen zwemmende vis maar tasten met hun baard de bodem af op zoek naar wat daar leeft en eetbaar is. Dat kunnen dus garnalen, schelpen en op de bodem levende vissen zijn. Toch weer wat geleerd vandaag.

Tot een uur of twaalf daar rondgelopen en ook alle andere onderwaterbeestjes bekeken en daarna weer met de bus terug. Gelukkig hoefde ik nu niet over te steken naar de bushalte dus dat scheelde weer. Wel stond de bushalte naast een bekende brouwerij. Zo ver naar het noorden is er geen andere brouwerij bekend ter wereld. Hier maken ze al sinds 1800 hun eigen Mack bier (nee øl is geen olie maar bier in het Noors). Inmiddels waren de shovels al wat verder opgeschoten in het centrum en af en toe als er een langs vloog om naar de volgende straat te gaan, schoof hij soms bij een zebrapad ook even wat aan de kant zodat je wat fatsoenlijker over kon steken. Dat is handig. Verder is het vooral opzij springen als er weer een met haast voorbijkomt want de prut spettert tot halverwege de stoep en dus ook op je broek als je niet oplet. Bij de supermarkt stond alleen nog de goot vol water maar was de berg sneeuw inmiddels weg. Boodschapjes gedaan tot en met donderdag en terug naar het hotel gelopen. Broodje gegeten en foto’s van afgelopen nacht gaan bekijken. Van de 150 er zo’n 15 uitgezocht om in het blog van gisteren op te nemen. Je kunt gewoon niet kiezen. Er zitten geen foute of slechte tussen. De een is nog mooier dan de ander. Heel erg benieuwd naar de foto’s van Lukas. Die zullen vast nog veel mooier zijn omdat hij een veel lichtsterkere lens had en dus nog meer kleuren kan vangen. Al zei hij wel dat het ook nog wel morgen of overmorgen zou kunnen worden omdat hij de foto’s wél na bewerkt. Dus zijn kleuren zullen wat feller zijn dan mijn foto’s maar ja ik snij ook alleen maar bij en zet de horizon recht als dat moet. Verder doe ik niets met de foto’s die ik maak.

Nadat ook de administratie was weggewerkt was het inmiddels te laat om nog een tweede attractie te bezoeken vandaag. Alles gaat hier zo’n beetje om 16.00 dicht. Dus dan maar het nuttige met het aangename combineren. Eerst een tafeltje reserveren bij Pastafabrikken voor vanavond. Daarna doorlopen naar het hotel waar ik in de nacht van zondag op maandag aankom om te vragen hoe ik daar binnenkom. De meeste deuren gaan om 23.00 op nachtslot en dan kom je alleen met je pasje binnen. Maar ja, dat heb ik dan niet als ik na middernacht van de boot afkom. Er zit een bel en er is een nachtportier en er stond al in de reservering dat ik een late check in had. Dat had ik bij boeken al doorgegeven. Is dat ook weer geregeld.

Daarna eens begonnen om van links naar rechts in de hoofdstraat wat winkeltjes te bezoeken. Nu is de hoofdstraat Storgata denk ik toch al snel zo’n 2 km lang dus voordat ik daar overal doorheen ben gelopen, ben ik nog wel wat middagjes verder. Ik was op zoek naar iets te lezen en heb een leuk handboek voor Noorwegen gevonden met nuttige adviezen en wetenswaardigheden maar ook grappige dingen en ruimte om je eigen aantekeningen te maken. Heb ik op de boot tenminste wat te lezen en te doen en ik heb ook nog mijn aurora kaartspel om de avonden aan boord mee door te komen.

Toen naar een Sami winkel waar ik vrijdag al wat in de etalage had zien liggen. Ik heb er een paar dagen over nagedacht maar dit is iets wat ik al sinds 2018 wilde hebben. Een zilveren Sami hanger met het sjamaan symbool van de middernachtzon. Een heilig symbool voor de Sami omdat zij leven op het ritme van de zon. In de zomer zien ze hem 24 uur per dag. In de winter zien ze hem maanden niet. Het was een schitterende winkel met echte Sami producten gemaakt door Samen uit de omgeving. Messen, houten nappen, tassen van rendierleer en authentieke Sami sieraden dus. Traditioneel en modern. Deze lagen bij de kassa achter glas en werden dus ook alleen op verzoek naar boven gehaald. De meneer achter de kassa wist mij veel te vertellen over het symbool en hoe belangrijk het voor de Samen is. Ik had een hanger uitgezocht en ik mocht hem meteen uitproberen. Hij werd netjes omgehangen waarna ik voor een spiegel kon kijken hoe hij stond. Prachtig. Dit wilde ik al heel lang en overal waar ik sinds 2018 geweest ben, was hij uitverkocht. Nu heb ik hem eindelijk. Heel blij mee. En in Oslo kan ik nog zo´n €17,- belasting terugvragen dus dat scheelt ook alweer wat.

Even terug naar het hotel gelopen om alles weg te brengen en mijn lampje en reflectors op te halen. Door de grijze lucht leek het wel of het vandaag nog vroeger donker was. Maar ja de zon gaat nu al om 14.26 onder dus dat kan ook wel kloppen. Even wat opgeruimd op de kamer en om 18.00 weer naar buiten om naar Pastafabrikken te gaan om te eten. Dat is maar één parkeerplaats en één straat oversteken maar de stoep daarnaartoe is schoon. Dus dat scheelt. De dooi had inmiddels nog verder ingezet. Dus waar eerst de verse sneeuw nog enige grip gaf, was dit inmiddels ook prut geworden. Echt alles is nat, prut en je zakt overal in weg of doorheen.

Mijn tafeltje was in het restaurant netjes gereserveerd en ze hadden in ieder geval een poging gedaan mijn naam op het bordje te schrijven. Nu ik een tafeltje had en niet aan de bar hoefde te eten werd me het concept uitgelegd. Noren kunnen hier via een app aan tafel bestellen. Voor buitenlanders werkt dat niet. Je gaat dus bij de bar in de rij staan, geeft je tafelnummer door en wat je wilt hebben, betaald aan de bar en gaat dan aan je tafel zitten tot het drinken en eten je gebracht wordt. Tsja, is ook een manier. Vanavond werd het lasagna met bruchetta. De lasagna kwam werkelijk in een loeiheet gietijzeren bord uit de oven. Dat werd er ook duidelijk bij gezegd dat ik het zwarte bord niet aan mocht raken. De bruchetta was om de saus mee op te deppen. Het was om duimen en vingers bij af te likken. Dankzij Nico wederom lekker gegeten.

Na het eten nog even langs de haven gewandeld. Nu het nog een beetje wit is. Denk dat morgen nog wel meer weg zal zijn. Overal hoor je nu drup, drup en plof. De pakken sneeuw komen overal van de daken afvallen. Je ziet op de stoep dan ook precies waar je niet lopen moet, daar waar dikke plukken sneeuw liggen. Boven het fjord was niets dan grijs te zien en geen enkel open plekje in de bewolking. Ook geen enkele ster aan de hemel. Dat komt mooi uit want dan kan ik vroeg mijn bedje in. Ik merk dat de oogjes bijna dichtvallen dus ik ga maar eens vroeg slapen vandaag. Na amper 5 uurtjes slaap afgelopen nacht en alweer een drukke dag lijkt me dat een goed idee. Ik heb nog geen foto’s van Lukas van gisteravond ontvangen. Die komen dus bij een volgend blog. Nico had wel nog twee foto’s van zijn dashcam op Instagram gezet. Een van de moeder eland die we tegenkwamen en een van de achterkant van zijn auto toen we bij het tankstation stopten. Die sneeuw zat er dus echt vast op gevroren. Die moest je er me een krabber afbikken.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen